Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ πρώτο είναι το προφανές. Η λύτρωση για τον Αγγελο Μητρετώδη και τον Δημήτρη Κούκλατζη, οι οποίοι ύστερα από αδικαιολόγητη κράτηση 167 ημερών επέστρεψαν στην πατρίδα και στα σπίτια τους, αλλά και η απεμπλοκή της χώρας μας από μια εξαιρετικά περίπλοκη διπλωματική διελκυστίνδα.

ΤΟ δεύτερο ήταν κάτι αναμενόμενο. Η προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλλευσης της απελευθέρωσης από την κυβέρνηση. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση φαίνεται πως δεν συνεννοήθηκαν καλά με τα SMS. Το Μαξίμου επιχείρησε να πάρει όλη τη «δόξα» προσπαθώντας να αναδείξει τις επαφές κορυφής ανάμεσα σε Τσίπρα και Ερντογάν. Ο Πάνος Καμμένος απέδωσε την απελευθέρωση σε «θαύμα της Παναγίας». Μόνο ο Γιώργος Κατρούγκαλος παραδέχθηκε το ρόλο που έπαιξε σε όλη αυτή τη διαδικασία ο ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ – Τουρκίας, ενώ ο Φώτης Κυβέλης ομολόγησε πως περίμενε πως οι δύο στρατιωτικοί θα παρέμεναν για αρκετό καιρό ακόμα στις τουρκικές φυλακές.

ΑΥΤΗ είναι και η πραγματικότητα. Και δεν πρόκειται για θέμα αντιπολιτευτικό. Αυτή θα ήταν η πραγματικότητα για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται από τη ρήξη Ερντογάν – Τραμπ. Η λίρα έχει υποτιμηθεί δραματικά, τα επιτόκια των ομολόγων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και τα σενάρια για επιβολή capital controls και «εισβολή» του ΔΝΤ έχουν φουντώσει.

Ο Ερντογάν αυτοπαγιδεύτηκε ασκώντας για μια ακόμη φορά «ναπολεόντειο» μπρα ντε φερ. Το έχει άλλωστε ξανακάνει. Με τη Ρωσία, με το Ισραήλ, με την Ε.Ε. Αυτή τη φορά όμως ο αντίπαλος, η ΗΠΑ, είναι… ζόρικος. Βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Γι’ αυτό και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τουλάχιστον μια φόρμουλα διπλωματικής συνεννόησης με την Ευρώπη. Γι’ αυτό και επιχειρεί να επαναπροσεγγίσει τη Μέρκελ. Την ίδια ώρα βέβαια που ζητάει οικονομική στήριξη από το Κατάρ, κάτι που δεν θα μπορούσε να του δώσει ο δυτικός κόσμος.

Η κατάσταση στην Τουρκία είναι ρευστή. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις που θα υπάρξουν στο προσεχές διάστημα. Και εδώ φτάνουμε στο τρίτο επίπεδο ανάγνωσης της απελευθέρωσης των στρατιωτικών. Στην επόμενη ημέρα.

ΑΥΤΟ είναι το μεγάλο ζήτημα για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση τώρα και στο μέλλον. Γιατί όσο πιεσμένος κι αν είναι ο Ερντογάν πολύ δύσκολα θα αποκλιμακώσει την ένταση είτε στην κυπριακή ΑΟΖ είτε στο Αιγαίο. Οι επιδιώξεις της Αγκυρας γύρω από την εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων από την Ελλάδα και την Κύπρο είναι γνωστές. Και είναι δεδομένο πως θα ανεβάσουν ξανά το θερμόμετρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γι’ αυτό απαιτείνται σύνεση, ψυχραιμία και σωστή διπλωματική στρατηγική από τους εκάστοτε κυβερνώντες.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]