Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Εάν έως τότε διατηρείται το κλίμα που επικρατεί σήμερα στα χρηματιστήρια, τότε θα πληρώσουμε ακριβά τη «φιγούρα» του Μαξίμου. Γιατί καθαρή έξοδος από τη λιτότητα δεν υπάρχει όταν ήδη η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί για την εφαρμογή επώδυνων μέτρων ύψους 2% του ΑΕΠ στη διετία 2019-2020 (μείωση συντάξεων και αύξηση αφορολόγητου ορίου) ώστε τα πρωτογενή πλεονάσματα να ξεπεράσουν το 3,5% μέχρι και το 2022.

Ο πρωθυπουργός έχει δύο επιλογές μπροστά του. Η πρώτη είναι να χρησιμοποιήσει τα 21 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν περισσέψει από τα Μνημόνια ως ένα πακέτο προληπτικής πιστωτικής γραμμής που θα συμφωνήσει με τους δανειστές. Το κόστος θα είναι μικρό για τη χώρα (επιτόκιο 0,9%), όμως δυσθεώρητο για την κυβέρνηση, που έχει επενδύσει πολιτικά στην καθαρή έξοδο. Οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει στην περίπτωση της προληπτικής γραμμής ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να είναι μεγαλύτερες από αυτές που ήδη έχει αναλάβει. Τη λύση αυτή προκρίνουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδος ώστε το εγχώριο πιστωτικό σύστημα να έχει φθηνή πρόσβαση στο ευρωπαϊκό αλλά την απορρίπτει το Μαξίμου.

Η δεύτερη επιλογή είναι η αποκαλούμενη «καθαρή έξοδος», την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση. Το βασικό σκεπτικό του πρωθυπουργού είναι να δημιουργήσει ένα απόθεμα της τάξης των 25 δισεκατομμυρίων το οποίο θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για τα επόμενα δύο χρόνια.

Η επιλογή αυτή είναι ακριβή, καθώς το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων διαμορφώνεται σε επίπεδα άνω του 4% και σε ετήσια βάση το πρόσθετο κόστος για τον Προϋπολογισμό μπορεί να ξεπερνά τα 750 εκατομμύρια. Παράλληλα όμως η «καθαρή έξοδος» εξαρτάται από τις συνθήκες των αγορών.

Χθες, για παράδειγμα, η επιδείνωση του κλίματος στην ευρωζώνη λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Ιταλία μεταφέρθηκε στα ελληνικά ομόλογα όπου οι πιέσεις οδήγησαν τα επιτόκια για τα δεκαετή στο 4,3%. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ συνολικά χθες υπήρχε νευρικότητα στα ομόλογα της ευρωζώνης, μόνο οι ελληνικοί και οι ιταλικοί τίτλοι αντέδρασαν με ακραίο τρόπο.

Τα ίδια βλέπουμε στο Χρηματιστήριο, όπου οι τραπεζικές μετοχές έχουν υποχωρήσει στα επίπεδα των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου του 2015 ενώ η περιπέτεια της Folli Folie δείχνει πόσο ισχυρές μπορεί να είναι οι δυνάμεις που δρουν στις αγορές.

Στο οικονομικό επιτελείο θεωρούν ότι εάν δεν πάρουν προληπτική γραμμή θα μπορούν μέσω της «καθαρής εξόδου» των δανειστών από το πρόγραμμα να εφαρμόσουν πολιτική παροχών με σκοπό να βελτιωθεί η δημοσκοπική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει εκλογών. Αυτό που δεν υπολογίζουν είναι ότι οι αγορές παρακολουθούν καθημερινώς την πορεία των οικονομιών και αντίστοιχα «κοστολογούν» τις πολιτικές αποφάσεις, όπως έκαναν χθες στην Ιταλία μόλις άκουσαν ότι τα δύο κόμματα που συζητούν τον σχηματισμό κυβέρνησης θα ζητήσουν από την ΕΚΤ διαγραφή χρεών 250 δισεκατομμυρίων.

Το 2015 δεν είναι και τόσο μακρινό για να ξεχάσουμε από τώρα τα «νταούλια» των αγορών όταν είχαν στηθεί οι χοροί στην πλατεία Συντάγματος.

Ξεκίνησαν οι ελαφρύνσεις στους καναλάρχες

Η κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να μαζέψει την τροπολογία που προβλέπει την καθιέρωση τέλους 2% σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, συσκευές κινητών και άλλες ψηφιακές συσκευές. Ο ίδιος ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, ο οποίος συνυπέγραψε την τροπολογία, δήλωσε χθες μέσω του twitter ότι η επιβολή του τέλους θα πρέπει να επανεξεταστεί. Το ερώτημα είναι: Από ποιον; Το μόνο βέβαιο είναι ότι από χθες ο φόρος επί των διαφημίσεων που πληρώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί μειώθηκε από 20% σε 5%.

Το μέτρο, που ισχύει από την 1η Απριλίου, ενεργοποιείται με εγκύκλιο της ΑΑΔΕ. Πρόκειται για μία σημαντική φορολογική ελάφρυνση των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι έτσι ουσιαστικά «ρεφάρουν» το κόστος για την απόκτηση άδειας. Μειώσεις φόρων στους καναλάρχες, αυξήσεις σε όσους θέλουν να αγοράσουν ένα λάπτοπ…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]