Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΟΛΑ αυτά, όμως, δεν τα γνώριζε ο υπουργός Οικονομικών όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση; Πώς υπόσχονταν τότε τα στελέχη της Κουμουνδούρου με μπροστάρη τον Αλέξη Τσίπρα… σεισάχθεια; Δεν θυμάται το σύνθημα «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» που βροντοφώναζαν με κάθε ευκαιρία; Αυταπάτη ήταν και αυτό;

ΚΑΙ το δούλεμα δεν τελείωσε το 2015. Συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, απλά με διαφορετική επιχειρηματολογία. Ερχεται το Μαξίμου σαν τρέιλερ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και βγάζει λίγη ώρα αργότερα ένα non paper με το οποίο διαρρέει πως «η υποχρέωση να πληρώνουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές τα χρέη τους στις τράπεζες είναι σταθερή θέση της κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση θα λάβει όλα τα μέτρα, ώστε να μην κρύβονται αυτοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές πίσω από επιθέσεις κατά συμβολαιογράφων».

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, το επιτελείο του πρωθυπουργού ισχυρίζεται πως οι αριστερές συλλογικότητες οι οποίες ήταν «υιοθετημένες» επί χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα πια αποτελούν μίσθαρνα όργανα των εχόντων, γι’ αυτό και μπλοκάρουν τους πλειστηριασμούς.

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ, όμως, ισχυρίζεται και κάτι ακόμα πιο σοκαριστικό. Πως στην ουσία η πλειοψηφία των πολιτών που έχουν κόκκινα δάνεια είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές, την ώρα που πάνω από το 40% των στεγαστικών βρίσκεται σε καθυστέρηση. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, από την 1^η Ιανουαρίου 2018 το πιθανότερο είναι πως θα βγαίνουν σε πλειστηριασμό ακόμα και ακίνητα α’ κατοικίας με αξία πολύ κάτω των 300.000 ευρώ, ενώ ο νόμος Κατσέλη θα πεταχτεί στα σκουπίδια. Ετσι, η κυβέρνηση που δεσμευόταν πως θα προστατεύσει τα σπίτια, τώρα ανακοίνωσε πως θα προστατεύσει τη διαδικασία των πλειστηριασμών.

ΜΕ πρόσχημα το κυνήγι των στρατηγικών κακοπληρωτών θα βρεθούν στο στόχαστρο πολίτες που πραγματικά δεν έχουν χρήματα για να πληρώνουν υπέρογκες δόσεις για τα δάνειά τους. Για να μη ζήσουμε σκηνές… Ισπανίας με εξώσεις και κατασχέσεις α’ κατοικίας μη εχόντων, πρέπει να βρεθεί άμεσα μια λύση.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ μπορούν εύκολα πλέον να διαπιστώσουν σε συνεργασία με το κράτος ποιοι έχουν και ποιοι δεν έχουν χρήματα. Υπάρχουν οι εγχώριες καταθέσεις, υπάρχουν και ένα σωρό μαύρες λίστες από το εξωτερικό. Οποιος αποδεδειγμένα έχει γεμάτη τσέπη και δεν πληρώνει, να χάνει με διαδικασίες-εξπρές την περιουσία του. Οποιος, όμως, έχει τη βούληση να αποπληρώνει όσα πραγματικά μπορεί, πρέπει να βοηθηθεί ακόμα και με διαγραφή μέρους του δανείου. Δεν μπορεί να μπαίνουν όλοι στο ίδιο σακί, επειδή για χρόνια κυβερνήσεις και τράπεζες καθυστέρησαν τη διαχείριση των κόκκινων δανείων.