Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αναφερόμενοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης στον κ. Τσίπρα δεν μιλούν μόνον για την απουσία ήθους. Πόσω μάλλον για το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα. Τον καταγγέλλουν ότι η αμετάφραστη ελληνική λέξη «φιλότιμο» ελλείπει από τον χαρακτήρα του.

Είναι τρομακτικό να συνειδητοποιείς ότι ο μέγας μνημονιοσχίστης, προκειμένου να νέμεται την εξουσία, παρέδωσε, για τα επόμενα σαράντα χρόνια, την Ελλάδα στο έλεος των δανειστών της.

Οτι τα παιδιά που γεννιούνται το 2017 θα αποπληρώνουν την ανικανότητα Τσίπρα ως το 2057. Και ότι τα δικά τους παιδιά, που θα γεννηθούν από το 2042, θα ζήσουν μίζερα παιδικά και εφηβικά χρόνια, επειδή η ανικανότητα Τσίπρα δεν θα έχει ακόμη αποσβεστεί στην εθνική οικονομία.

Ο πολίτης παραδίδοντας πρόθυμα τη διακυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε το θράσος, την αναίδεια και το ψεύδος συνακόλουθα με την άσκηση εξουσίας. Κι είναι ο Αλέξης Τσίπρας -αυτός από όλους τους αρχηγούς των κομμάτων- που απαίτησε την ψήφο του ως ο αδιάφθορος, ο ακέραιος, ο μη εμπλεκόμενος, ο τιμών την αξιοκρατία, ο ιδεολόγος, ο προστάτης των αδύναμων. Εντέλει, ο τα πάντα ποιών και προβλέπων…

Ο Αλέξης Τσίπρας, το 2014, σχεδόν καθημερινά, εγκαλούσε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου γιατί έμενε στην εξουσία, ενώ αυτός είχε έτοιμες λύσεις για τη χώρα. Εδινε παραστάσεις στο Σύνταγμα το μπαλέτο των αγανακτισμένων, οι ολοφυρόμενοι κομπάρσοι ΣΥΡΙΖΑ, επειδή η Ελλάδα έβγαινε από τα Μνημόνια και αυτός δεν θα προλάβαινε να κυβερνήσει! Εχανε το momentum…

Μεσούντος 2017, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός που κρατά τη χώρα δέσμια στη δεινότερη «φυλακή» από Μεταπολιτεύσεως: Τα σκάνδαλα, οι ανομίες, οι παρανομίες, οι καταπατήσεις του συνταγματικού χάρτη φτάνουν στη δημοσιότητα με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, ώστε δεν υπάρχει ικανός χρόνος να αξιολογηθεί το περιεχόμενό τους.

ΠΟΙΟΣ πρωθυπουργός, που η κυβέρνησή του έχει διαπράξει τα εγκλήματα κατά της οικονομίας, κατά της ασφάλειας των πολιτών, κατά της χρηστής διοίκησης, ενώ επιχειρεί, παντοιοτρόπως, να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ, θα έμενε σφιχταγκαλιασμένος με την καρέκλα του; ΠΟΙΟΣ, κατά συνθήκη, έντιμος πολιτικός θα κλειδαμπαρωνόταν στο Μαξίμου, φοβούμενος τη λαϊκή ετυμηγορία; Ο τρέμων το κράτος Δικαίου…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου