Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η απουσία του κ. Τσίπρα από τη Βουλή δεν έγινε επειδή δεν συμφωνούσε με τις διατάξεις του νομοσχεδίου για την «Επιτροπή Αλιείας» αλλά διότι ήθελε να «αποστασιοποιηθεί» από το γεγονός ότι οι βουλευτές του κλήθηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε 20 ημέρες να ψηφίσουν μνημονιακά μέτρα.
Πρόκειται για δείγμα πολιτικού στρουθοκαμηλισμού.

Οσο κακοί διαπραγματευτές και αν είναι οι Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, που όπως φαίνεται οδεύουν προς έξοδο από το υπουργείο Οικονομικών στον προσεχή ανασχηματισμό, τη βασική ευθύνη των συνομιλιών με τους δανειστές την είχε ο πρωθυπουργός.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αυτός ο οποίος, αφού είχε συνομιλήσει τηλεφωνικώς με Μέρκελ και Μακρόν πριν από το Eurogroup της 22ας Μαΐου, πήγε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τους ενημέρωσε ότι ετοιμάζεται να φορέσει γραβάτα για το ζήτημα του χρέους.

Είναι φανερό ότι στο Μέγαρο Μαξίμου ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους. Οπως το 2015 φόρτωσαν στον Βαρουφάκη την αποτυχημένη διαπραγμάτευση που έφερε το τρίτο Μνημόνιο όταν επιλογή του Τσίπρα ήταν να σύρει τη χώρα στο δημοψήφισμα που έκλεισε τις τράπεζες, έτσι και τώρα αναζητεί στο πρόσωπο του Τσακαλώτου ένα εξιλαστήριο θύμα για το φιάσκο του Eurogroup και την ψήφιση του τέταρτου Μνημονίου.

Το ζήτημα είναι ότι πλέον κανείς στην Ευρώπη δεν υπολογίζει τον Τσίπρα. Οι Βρυξέλλες τον θεωρούν επιπόλαιο πολιτικό (για αυτό και σπανίζουν οι δηλώσεις στήριξης προς το πρόσωπό του) ενώ το Βερολίνο εκτιμά ότι μέσα από αυτή την κυβέρνηση μπορεί να περάσει τα πάντα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Το πρόβλημα του Μαξίμου δεν μπορεί να λυθεί με την αντικατάσταση του Τσακαλώτου γιατί όποιος και εάν είναι ο διάδοχός του αφενός θα έχει λίγο πολιτικό χρόνο μέχρι τις εκλογές του 2018 και αφετέρου κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει στην πολιτική υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Ο λογαριασμός των μέτρων παραείναι μεγάλος για να φορτωθεί στον Τσακαλώτο. Ο Τσίπρας διαπραγματευόταν «πολιτικά» επί μήνες, ο ίδιος αποφάσισε αιφνιδιαστικά να δώσει το χρηματικό βοήθημα στους συνταξιούχους μονομερώς προκαλώντας την αντίδραση των δανειστών, αυτός, και όχι ο Ευκλείδης, δεσμεύθηκε για τέλος της λιτότητας και συμφωνία χωρίς ούτε ένα νέο μέτρο λιτότητας!

Ο ΓΛΕΖΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

Ο Μανώλης Γλέζος έσωσε για άλλη μία φορά την τιμή της πατρίδας όταν η έξαλλη Ζωή Κωνσταντοπούλου εμπόδιζε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο μαρτυρικό Δίστομο. Με τη στάση του ο Γλέζος έδειξε ότι ξέρει να τιμά τη σύγχρονη Ιστορία του έθνους, μέρος της οποίας είναι και ο ίδιος, αλλά κυρίως έβαλε στο περιθώριο μια πολιτικό που νομίζει ότι με τις εξαλλοσύνες της παράγει θέσεις. Η λογική επικράτησε του παραλογισμού και αυτό ήταν ένα θετικό στοιχείο για τη δημοκρατία μας, όπου περισσεύει ο «ακτιβισμός» αλλά λείπουν οι πραγματικοί αγωνιστές.

ΟΙ «ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ» ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) θεωρούνται ως η λιγότερο αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Σε όλες εκτός από την Ελλάδα, όπου το Διαδίκτυο θεωρείται πιο αξιόπιστο από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Στην εποχή των ψεύτικων ειδήσεων (fake news) που κατακλύζουν καθημερινώς το Διαδίκτυο, οι Ελληνες επιμένουν να θεωρούν αξιόπιστα τα social media. Επειδή όμως η ενημέρωση είναι μια σοβαρή υπόθεση που κοστίζει, χρειάζεται μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα σε ό,τι σερβίρουν ορισμένοι επιτήδειοι στο Διαδίκτυο. Και βέβαια παραδοσιακά μέσα, όπως οι εφημερίδες, έχουν το στοιχείο της υπογραφής του περιεχομένου, που είναι και το δυνατό τους όπλο απέναντι στις ανώνυμες «ειδήσεις» που κυκλοφορούν στο facebook με γκρίζες πηγές.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου