«Οι φήμες σχετικά με τον ιπτάμενο δίσκο έγιναν πραγματικότητα χθες, όταν το γραφείο πληροφοριών του 509στού σμήνους βομβαρδιστικών […] της Πολεμικής Αεροπορίας, έφερε στην κατοχή του έναν δίσκο, με την συνεργασία ενός από τους τοπικούς κτηνοτρόφους και το γραφείο του Σερίφη [..]. Το ιπτάμενο αντικείμενο κατέπεσε σε ράντσο κοντά στο Ρόσγουελ κάποια στιγμή την προηγούμενη εβδομάδα.

  […] Ο κτηνοτρόφος αποθήκευσε τον δίσκο μέχρι να επικοινωνήσει με το γραφείο του σερίφη, ο οποίος  ειδοποίησε τον επισμηναγό Τζέσι Α. Μάρσελ του Γραφείου Πληροφοριών του 509στού σμήνους. [Ο δίσκος] επιθεωρήθηκε στη RAAF και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ανώτερα επιτελεία».

Το παραπάνω δεν αποτελεί απόσπασμα από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά προέρχεται, σχεδόν αυτούσιο, από επίσημη αναφορά της RAAF, βάσης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικό. Εκεί, στις 7 Ιουλίου του 1947, σημειώθηκε ένα ασυνήθιστο περιστατικό, που θα έμενε στην ιστορία ως «Το Συμβάν του Ρόσγουελ».

Η εφημερίδα «Roswell Daily Record» δημοσιεύει με πηχυαίους τίτλους: «Η RAAF ανακτά ιπτάμενο δίσκο από ράντσο στην περιοχή του Ρόσγουελ» (8 Ιουλίου 1947). Στην κάτω γωνία ο τίτλος: «Ο παρενοχληθείς κτηνοτρόφος που εντόπισε τον “δίσκο” μετανιώνει που το αποκάλυψε».

Προσωπικό της βάσης είχε καταφέρει να ανακτήσει τα συντρίμμια ενός «ιπτάμενου δίσκου», ο οποίος, αφού εξετάστηκε προσεκτικά από ειδικούς, χαρακτηρίστηκε «μετεωρολογικό μπαλόνι» και η υπόθεσή του ξεχάστηκε προσωρινά. 30 χρόνια μετά, η υπόθεση ήρθε ξανά στο φως, όταν ο επισμηναγός Τζέσι Α. Μάρσελ, που είχε εμπλακεί στην αρχική ανάκτηση των χαλασμάτων, μίλησε σε συνέντευξή του για συγκάλυψη της ανεύρεσης ενός εξωγήινου σκάφους.

Η συνέντευξη πυροδότησε μια σειρά δημοσιογραφικών ερευνών και δημοσιευμάτων, δημιουργώντας μια τομή στη σύγχρονη εποχή και δίνοντας ώθηση στις θεωρίες που μας θέλουν να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν- και όχι μόνον αυτό, αλλά να δεχόμαστε τακτικές επισκέψεις από τους, ιδιαίτερα εξελιγμένους, συμπαντικούς μας γείτονες.

Μέχρι σήμερα, οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της άποψης ότι η ανθρωπότητα δέχεται επισκέψεις από εξωγήινους, επικαλούνται το «Συμβάν του Ρόσγουελ» ως την πλέον αδιάσειστη απόδειξη γι’ αυτό που υποστηρίζουν.

Ο επισμηναγός Τζέσι Α. Μάρσελ με θραύσματα του «ιπτάμενου δίσκου» του Ρόσγουελ, 1947.

Βέβαια, ο όρος Α.Τ.Ι.Α., (ή U.F.O., επί τω αγγλικότερον), δεν υποδηλώνει από μόνος του την ανάμειξη εξωγήινης ζωής και δραστηριότητας. Αναλύοντας το ακρωνύμιο, καταλαβαίνουμε ότι «Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα» (Unidentified Flying Objects) μπορούν να είναι οποιαδήποτε αντικείμενα εντοπίζονται να πετάνε στους ουρανούς, χωρίς να υπάρχει κάποια αρκετά ικανοποιητική εξήγηση για την προέλευση, την παρουσία ή την συμπεριφορά τους.

Δεν είναι διόλου τυχαίο το ότι η έξαρση του κοινού ενδιαφέροντος για τα ΑΤΙΑ, συνέπεσε με τις αρχές του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Ο ίδιος ο όρος «ιπτάμενος δίσκος» («flying saucer», όπου saucer= πιατάκι), που χρησιμοποιήθηκε από τη RAAF για να περιγράψει αυτό που είχε βρει το 1947 ο κτηνοτρόφος του Ρόσγουελ, είχε επινοηθεί από τις αμερικανικές εφημερίδες, λιγότερο από έναν μήνα πριν την καταγραφή του «Συμβάντος» -και, ταυτόχρονα, στις απαρχές της «ψυχρής» αντιπαράθεσης των δύο οικονομικά, στρατιωτικά και γεωοπολιτικά πανίσχυρων μπλοκ.

Στις 24 Ιουνίου του 1947, ο πιλότος Κένεθ Άρνολντ είχε δει εννέα περίεργα, λαμπερά αεροσκάφη να πετούν πάνω από το όρος Ρενιέρ στην Ουάσιγκτον. Ο Άρνολντ είχε περιγράψει τα οχήματα ως «δίσκους, λεπτούς σαν πίτες, με κυρτό πίσω μέρος, που έμοιαζαν καλυμμένοι με νικέλιο». Σύμφωνα με την μαρτυρία του, τα αντικείμενα πετούσαν με έναν ασυνήθιστο τρόπο, που θύμιζε «πιατάκια που επιπλέουν σε νερό».

«Υπερηχητικοί ιπτάμενοι δίσκοι εθεάθησαν από πιλότο απ’ το Αϊντάχο», λέει το φύλλο της «Chicago Sun», της 26ης Ιουνίου του 1947.

Σύμφωνα με τον Άρνολντ, τα «ιπτάμενα πιατάκια» ταξίδευαν με ταχύτητα περίπου 1.200 μιλίων την ώρα, μια ταχύτητα που ξεπερνούσε κατά πολύ την ταχύτητα των γνωστών αεροσκαφών της εποχής. ΄Προβληματισμένος για αυτό που είδε, ο πιλότος ανέφερε το περιστατικό στον Τύπο. Το δημοσίευμα πυροδότησε μια σειρά εξομολογήσεων από μεριάς άλλων πολιτών, που ανέφεραν πως είχαν επίσης δει αλλόκοτα αντικείμενα να διασχίζουν τους ουρανούς.

Στο μεταξύ, η μαρτυρία του πιλότου, που θεωρήθηκε πιο αξιόπιστος μάρτυρας από τους περισσότερους, έφτασε ως τα «αυτιά» της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, η οποία «έσπαγε» το κεφάλι της για να ερμηνεύσει το φαινόμενο…

«Αυτό που είδες, είμαι πεπεισμένος πως επρόκειτο για κάποιου είδους τζετ ή πυραυλοκίνητο αεροσκάφος, που δοκιμάζεται από την κυβέρνησή μας- ή, ίσως και κάποια ξένη κυβέρνηση», είπε ένας πρώην πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στον Κένεθ Άρνονλτ, σε μια εκ βαθέων συζήτηση που είχαν γύρω από το περιστατικό οι δύο άνδρες.

Παρόλα αυτά, ένας εκπρόσωπος του στρατού από την Ουάσιγκτον ήρθε μετά από λίγο να καταρρίψει αυτές τις διαβεβαιώσεις, λέγοντας πως εκείνη την περίοδο δεν γίνονταν καθόλου δοκιμές. Μια άλλη υπόθεση, που ήθελε τους «ιπτάμενους δίσκους» του Άρνολντ να αποτελούσαν καθοδηγούμενους πυραύλους, αμφισβητήθηκε επίσης.

Ο Κένεθ Άρνονλτ, κρατώντας μια ζωγραφιά αυτού που είδε.

Όπως επεσήμανε ο αξιωματούχος από την Ουάσιγκτον, οι καθοδηγούμενοι πύραυλοι, όπως οι V2, ταξίδευαν υπερβολικά γρήγορα για να αποτελούν τα οχήματα που είχε δει ο Άρνολντ. Σε κάθε περίπτωση, η μαρτυρία του Άρνονλτ δεν αντιμετωπίστηκε από τις Αρχές με απορριπτική διάθεση: Τον Ιούλιο του 1947, ο υποσμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας, Φρανκ Μπράουν, μαζί με τον σμηναγό Ουίλιαμ Ντέιβιντσον, κάλεσαν τον Κένεθ Άρνολντ σε μυστική συνάντηση, το πόρισμα της οποίας ήθελε τον αυτόπτη μάρτυρα να είναι πέρα για πέρα ειλικρινής.

Την συνάντηση των αξιωματούχων με τον πιλότο ακολούθησαν εξονυχιστικές έρευνες, που εστίαζαν κυρίως στην πιθανότητα οι Σοβιετικοί να είχαν αναπτύξει «ένα “δίσκο” ή παρόμοιο πτερυγιοφόρο αεροσκάφος, βασιζόμενοι στα σχέδια αιχμαλώτων μηχανικών των Ναζί». Η έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έφερε αποτελέσματα, ενώ και η πιθανότητα του να αποτελούσαν τα σκάφη κάποιου είδους μυστικά όπλα των ΗΠΑ, καταρρίφθηκε επίσης.

Όπως και να΄χει,  γεγονός αποτελεί ότι το 1947 υπήρξε το έτος ίδρυσης του ειδικού προγράμματος «Project BLUE BOOK» της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, με αποκλειστικό στόχο την διερεύνηση των θεάσεων ΑΤΙΑ, οι οποίες άρχισαν να αυξάνονται με καλπάζοντες ρυθμούς. Μέσα στις επόμενες 2 δεκαετίες, το «BLUE BOOK» έλαβε 12.618 επίσημες αναφορές για θεάσεις τέτοιων αντικειμένων.

Όταν το πρόγραμμα «BLUE BOOK» τερματίστηκε, το 1969, περίπου 700 αντικείμενα παρέμεναν κατηγοριοποιημένα ως «Αγνώστου Ταυτότητας», σύμφωνα με τα δεδομένα των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ. Εντωμεταξύ, μια συνέντευξη Τύπου στο Πεντάγωνο επιβεβαίωνε ότι οι Αρχές των ΗΠΑ έπαιρναν πια τα ΑΤΙΑ εντελώς στα σοβαρά.

Τον Ιούλιο του 1952, ο υποπτέραρχος Τζον Α. Σάμφορντ,  βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατόπιν διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, εκφώνησε ομιλία στο Πεντάγωνο, στην οποία δήλωνε:

«Βρίσκομαι εδώ για να συζητήσω σχετικά με τους αποκαλούμενους “ιπτάμενους δίσκους”. Το ενδιαφέρον της Αεροπορίας για αυτό το πρόβλημα, οφείλεται στο αίσθημα του χρέους μας να αναγνωρίζουμε και να αναλύουμε, όσο καλύτερα μπορούμε, οτιδήποτε βρίσκεται στον αέρα και πιθανώς αποτελεί απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Με οδηγό αυτό το αίσθημα ευθύνης αναλύσαμε, από το 1947 και μετά, περίπου 2.000 αναφορές, τις οποίες λάβαμε από ποικίλες πηγές».

Ο υποπτέραρχος ανακοίνωνε με ικανοποίηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναφορών αντιστοιχούσε σε ψευδείς μαρτυρίες, σε φιλικά αεροσκάφη, σε μετεωρολογικά ή ηλεκτρικά φαινόμενα και σε «παιχνιδίσματα του φωτός».

Παρόλα αυτά, ο αξιωματούχος αναγνώριζε πως, ένα ποσοστό των αναφορών από «αξιόπιστους παρατηρητές» αντιστοιχούσε σε «πραγματικά απίστευτα πράγματα». Το «απίστευτο» της υπόθεσης είχε να κάνει με το γεγονός πως τα αντικείμενα δεν ακολουθούσαν κάποιο «γνωστό μοτίβο» στην εμφάνιση ή τη συμπεριφορά τους, που θα επέτρεπε μια πρώτη κατηγοριοποίησή τους, ώστε η ανάλυση να περάσει στο «επόμενο στάδιο».

Από το αρχείο του BLUE BOOK: Φώτα στον ουρανό, φωτογραφημένα πάνω από σταθμό της Ακτοφυλακής του Σάλεμ στην Μασαχουσέτη, 1952.

«Μπορούμε να πούμε ότι τα αντικείμενα αυτά δεν ταυτίζονται με οτιδήποτε έχουμε υπόψη μας, ή θεωρούμε πως θα μπορούσε να αποτελέσει άμεση απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορούμε να πούμε, με βεβαιότητα, πως τα αντικείμενα αυτά δεν πρόκειται ούτε για κάποιου είδους μυστικά όπλα, που αναπτύσσονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», διαβεβαίωνε στο τέλος της ομιλίας του ο υποπτέραρχος Σάνφορντ.

Ήδη είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ένα μοτίβο (που ακολουθείται μέχρι και σήμερα): Οι δυνάμεις ασφαλείας των ΗΠΑ αναγνώριζαν, μεν, την ύπαρξη των ΑΤΙΑ, αρνούνταν δε κατηγορηματικά ότι τα αντικείμενα αυτά αποτελούσαν κρυφά αναπτυσσόμενα όπλα των ΗΠΑ, ή οποιασδήποτε άλλης παγκόσμιας υπερδύναμης.

Από το αρχείο της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας: Θέαση ΑΤΙΑ στην Καλιφόρνια, Νοέμβριος του 1951.

Αυτό οδήγησε από νωρίς στην δημιουργία δύο ακραίων «τάσεων» ανάμεσα στους πολίτες που παρακολουθούσαν την υπόθεση με ενδιαφέρον: Απ’ την μια υπήρχαν οι «σκεπτικιστές», οι οποίοι θεωρούσαν πως οι θεάσεις αυτές αποτελούσαν υποπροϊόν της γενικευμένης «ψυχροπολεμικής υστερίας». Από την άλλη, υπήρχαν οι «πιστοί», οι οποίοι κατέφευγαν στην μοναδική εξήγηση που θεωρούσαν πως απέμενε: Ότι τα αντικείμενα αυτά ήταν εξωγήινης προέλευσης.

Εννοείται πως ούτε η «ψυχροπολεμική» αντίπαλος των ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη απ’το φαινόμενο: Δύο περιστατικά θεάσεων σε ρωσικό έδαφος, το «Φαινόμενο του Πετροζαντόβσκ» (1977) και το «Συμβάν του Βορονέζ» (1989), παραμένουν ως και σήμερα ανερμήνευτα, παρά τη εντατική ενασχόληση των ειδικών με αυτά και παρά την δημιουργία του «Setka An», ενός προγράμματος που ιδρύθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1977, με σκοπό την μελέτη των «ανώμαλων ατμοσφαιρικών φαινομένων»:  Ένα πρόγραμμα, λίγο-πολύ αντίστοιχο με το «BLUE BOOK» του… εχθρού.

Τα ΑΤΙΑ που είδαν χιλιάδες Σοβιετικοί στον νυχτερινό ουρανό του Πετροζαβόντσκ, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1977, παρομοιάστηκαν με «γιγαντιαίες, ιπτάμενες μέδουσες».

Είτε οφείλονταν σε «υστερία», είτε όχι, είναι γεγονός πως οι θεάσεις ΑΤΙΑ, αν και κλιμακώθηκαν κατά την ψυχροπολεμική περίοδο, δεν αποτέλεσαν ποτέ αποκλειστικό προνόμιο της συγκεκριμένης εποχής.

Οι θεάσεις που καταγράφονταν  π.χ. στην Μεγάλη Βρετανία των αρχών του 20ού αιώνα, αποδίδονταν συχνά σε «γερμανικά Ζέπελιν που κατασκόπευαν και προετοιμάζονταν για εισβολή»- ή, σε κάτι που ερχόταν από πολύ πιο μακριά.

Και οι δύο εκδοχές ήταν εξίσου ικανές να «εξιτάρουν», έως και τρομοκρατήσουν, κάθε απλό, σκεπτόμενο πολίτη.

Το 1938, ο Όρσον Γουέλς αποφασίζει να παρουσιάσει μια ραδιοφωνική διασκευή του μυθιστορήματος «Ο Πόλεμος των Κόσμων» 1898), του X.Tζ. Γουέλς, το οποίο πραγματευόταν μια εισβολή Αρειανών στη Γη. Η δραματοποίηση του Όρσον Γουέλς υπήρξε τόσο πειστική, ώστε δεκάδες κόσμου να πιστέψουν ότι επρόκειτο για πραγματική είδηση και να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους πανικόβλητοι.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πιλότοι των Συμμάχων έβλεπαν συχνά περίεργα αντικείμενα, σαν φωτεινές μπάλες, να ακολουθούν τα αεροσκάφη τους. Τα αντικείμενα αυτά ονομάστηκαν «foo fighters», όρος που ουσιαστικά αποτελεί πρόγονο του «U.F.O.»

Φωτογραφία της αμερικανικής πολεμικής Αεροπορίας, τραβηγμένη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Απεικονίζονται «foo fighters», που βρίσκονταν σε πολύ κοντινή απόσταση από αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη.

Οι θεάσεις απροσδιορίστων αντικειμένων στον ουρανό δεν περιορίζονται ούτε σε μια συγκεκριμένη εποχή, μα ούτε και σε έναν συγκεκριμένο τόπο. Θεάσεις ΑΤΙΑ έχουν καταγραφεί, τουλάχιστον από τις απαρχές του 20ού αιώνα, στην Σκανδιναβία, την Αγγλία, την Νότιο Αφρική, τον Καναδά και αλλού.

Σε διάφορους πολιτισμούς της αρχαιότητας υπάρχουν γραπτές αναφορές και απεικονίσεις, σχετικά με πλάσματα ή θεότητες που επισκέπτονταν τη Γη, πάνω σε ιπτάμενα, προηγμένα για την ανθρώπινη τεχνογνωσία αεροσκάφη.

Κυλινδρική σφραγίδα της 3ης χιλιετίας π.Χ. από την Μεσοποταμία, που θεωρείται, από ορισμένους, πως απεικονίζει εξωγήινο αεροσκάφος.

Από τις βραχογραφίες του Περού και του Μεξικό, μέχρι την «Τιτανομαχία» του Ησιόδου και τις Ινδικές Βέδες της Μαχαμπαράτα, οι αναφορές σε διαστημικά ταξίδια και επισκέπτες από τα πέρατα του Σύμπαντος είναι αναρίθμητες.

Τα ιερογλυφικά της Αβύδου (13ος π.Χ. αιώνας) θεωρείται πως απεικονίζουν αεροσκάφη, που είναι μάλλον απίθανο να υπήρχαν στην Αίγυπτο εκείνης της εποχής.

Ακόμα και σε πιο «καθαρά» ιστορικά κείμενα, όπως η «Ιστορική Βιβλιοθήκη» του Διόδωρου Σικελιώτη (90-30 π.Χ.) γίνονται αναφορές σε ΑΤΙΑ.: Ο Διόδωρος κάνει λόγο για μια «φλεγόμενη λαμπάδα» που εμφανίστηκε πολλές φορές στον ουρανό, πριν την μάχη των Λεύκτρων, το 256 π.Χ. Η λαμπάδα, λένε κάποιοι, θα μπορούσε να ήταν κάποιου είδους μετεωρίτης…αλλά ποιος μπορεί να το εγγυηθεί;

Τα πετρογλυφικά που βρέθηκαν σε σπήλαιο της κοιλάδας Camonica, στη βόρεια Ιταλία, χρονολογούνται στο 10.000 π.Χ. και θεωρείται πως αναπαριστούν «αρχαίους αστροναύτες» που επισκέφθηκαν τη Γη.

Η συζήτηση γύρω από τα ΑΤΙΑ γνωρίζει σήμερα μια νέα αναζωπύρωση, που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στις χιλιάδες θεάσεις που καταγράφονται κάθε χρόνο- εξάλλου, η σύγχρονη τεχνολογία καθιστά πολύ πιο εύκολη την καταγραφή τους. Μάλιστα, η σύγχρονη επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη δίνει ακόμη μεγαλύτερο «πάτημα» στις θεωρίες που θέλουν την εξωγήινη ζωή να μη βρίσκεται πολύ μακριά μας.

Με την συνεχή εντατικοποίηση των αποστολών στην Σελήνη και τον Άρη, για την εξεύρεση νερού ή άλλων ιχνών ζωής,  ποιος μπορεί να βάλει «φρένο» στη σκέψη όσων αποδίδουν τις θεάσεις αλλόκοτων, ιπτάμενων αντικειμένων σε εξωγήινη δραστηριότητα;

Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, επίσης, το γεγονός πως οι «υποστηρικτές» των εξωγήινων βρίσκουν  ομοϊδεάτες ανάμεσα σε προσωπικότητες με μεγάλο κύρος, είτε πρόκειται για επιστήμονες, είτε για  υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Τα παραπάνω βίντεο τραβήχτηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Πεντάγωνο, δύο μήνες πριν την εκτενή αναφορά του για τα ΑΤΙΑ, η οποία δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2021.

Η αναφορά του Πενταγώνου, που είδε το φως της δημοσιότητας στις 15 Ιουνίου του 2021, έμοιαζε σαν το δεύτερο μέρος των αρχείων του BLUE BOOK:  Μια πληθώρα από έγκυρες μαρτυρίες και καταγραφές ΑΤΙΑ, κυρίως από τον αμερικανικό στρατό, που παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό ανερμήνευτες.

Το παραπάνω βίντεο, που καταγράφηκε στην Καλιφόρνια από το Ναυτικό των ΗΠΑ, κατάφερε να «ταράξει» ακόμη και τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.

Την σήμερον ημέρα, οι ειδικοί καταλήγουν  σε παρόμοια συμπεράσματα με αυτά των προκατόχων τους: Ότι τα ΑΤΙΑ προφανώς υπάρχουν, και ότι, αν και δεν θα έπρεπε να μας ανησυχούν υπερβολικά, δεν αποτελούν μια πραγματικότητα που πρέπει, ή που μπορούμε να αγνοήσουμε…

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις