Ο βαθμός δυσκολίας της αναμέτρησης, συνδυαστικά με την κακή ψυχολογία και το ελάχιστο βαθμολογικό ενδιαφέρον δεν θα μπορούσαν να διαμορφώσουν χειρότερες συνθήκες για την Ελλάδα απέναντι στην Ιταλία στο Ολίμπικο. Υπό αυτές τις συνθήκες, το τελικό 2-0 είναι μάλλον ικανοποιητικό, όση τέλος πάντων ικανοποίηση μπορεί να προκαλέσει μια στιβαρή αμυντική εμφάνιση και κάποιες αναλαμπές στην κόντρα. Σε κάθε περίπτωση, για τη «νέα» Εθνική που θέλει να δημιουργήσει ο Τζον Φαν’τ Σιπ, το τεστ ήταν υψηλού επιπέδου και μένει να φανεί αν θα αποδειχθούν χρήσιμα.

ΔΟΚΙΜΕΣ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ο Τζον Φαν’τ Σιπ επέλεξε τον Πασχαλάκη στην εστία, τους Μπακάκη, Χατζηδιάκο, Σιόβα και Σταφυλίδη στην άμυνα, τους Κουρμπέλη, Μπουχαλάκη και Ζέκα σε τριάδα στον άξονα και τον Λημνιό με τον Κουλούρη και τον Μπακασέτα στη γραμμή κρούσης.

Αντίστοιχα ο Ρομπέρτο Μαντσίνι παρέταξε τον Ντοναρούμα στο τέρμα, τον Ντ’ Αμπρόζιο δεξιά στην άμυνα, τον Σπινατσόλα αριστερά και τους Μπονούτσι και τον Ατσέρμπι στο κέντρο της. Οι Μπαρέλα, Ζορζίνιο και Μπαρέλα έπαιξαν στο κέντρο και ο Κιέζα, ο Ιμόμπιλε και ο Ινσίνιε αγωνίστηκαν στην επίθεση, σε ένα κλασικό 4-3-3.

ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΥΡΗ ΙΤΑΛΙΑ

Η πρώτη καλή στιγμή στο παιχνίδι καταγράφηκε για την Ελλάδα στο 12’. Ο Κουλούρης ελίχθηκε ωραία έξω απ’ την περιοχή και πάσαρε στον Μπακασέτα, που «άνοιξε» κάθετα με τη μια την ιταλική άμυνα, βγάζοντας τον Λημνιό απέναντι στον Ντοναρούμα, αλλά ο τερματοφύλακας της Μίλαν απέκρουσε εξαιρετικά με το ένα χέρι στην αριστερή κλειστή του γωνία.

Αυτή ήταν μάλλον και η σημαντικότερη ευκαιρία που καταγράφηκε στο πρώτο μέρος, με τους γηπεδούχους να διατηρούν σε συντριπτικά επίπεδα την κατοχή (68-32%), δίχως ωστόσο να βρίσκουν τον τρόπο να διασπάσουν την καλά οργανωμένη άμυνα των Ελλήνων. Εξάλλου η κινητικότητα των Μπακασέτα και Λημνιού, καθώς και το τρέξιμο του Ζέκα στο κέντρο προοδευτικά έφερνε σε δύσκολη θέση τους Ιταλούς, που ολοκλήρωσαν το πρώτο 45λεπτο με μόλις τρεις τελικές, καμία προς την εστία του απροβλημάτιστου Πασχαλάκη.

ΓΚΟΛ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΣΗ

Στο ίδιο τέμπο ξεκίνησε κι εξελίχθηκε και το δεύτερο ημίχρονο, όπου η Ελλάδα δεν μπορούσε παρά να αμυνθεί και να προσπαθήσει με τον εξαιρετικό Λημνιό να δημιουργήσει συνθήκες ανησυχίας στην άμυνα της Ιταλίας. Η πρώτη επιτυχημένη τέτοια απόπειρα ολοκληρώθηκε στο 60’, όταν ο Ζέκα έκλεψε απ’ τον Βεράτι, πάσαρε στον εξτρέμ του ΠΑΟΚ, που κινήθηκε ωραία απέναντι στον Ατσέρμπι και γύρισε παράλληλα με την εστία, με τον Κουλούρη να πλασάρει στο δεύτερο δοκάρι, λίγο άουτ.

Αυτή η φάση ήταν το σημείο καμπής του αγώνα, αφού η Εθνική έφτασε πιο κοντά από ποτέ στο προβάδισμα και αφού απέτυχε, έμελλε να δεχθεί εκείνη το γκολ. Η ανισορροπία στην άμυνα από δεξιά στο 62’ έφερε τον Βεράτι στην περιοχή. Αυτός πάσαρε στον Ινσίνιε που πλάσαρε, ο Μπουχαλάκης προέκτεινε το χέρι του για να ανακόψει την πορεία της μπάλας προς την εστία και ο διαιτητής έδειξε αναπόφευκτα την άσπρη βούλα. Ο Ζορζίνιο δεν αστόχησε και με τον τρόπο αυτό η «σκουάντρα ατζούρα» βρήκε ό,τι έψαχνε ανεπιτυχώς ως εκείνη την ώρα, το γκολ που θα απλοποιούσε τα πράγματα.

Η αντίδραση του Φαν’ Σιπ περιλάμβανε τον Χρήστο Δώνη στη θέση του Κουλούρη, όχι όμως και αλλαγή διάταξης ή τρόπου παιχνιδιού. Ακόμη κι έτσι πάντως η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει, όμως στάθηκε άτυχη. Συγκεκριμένα στο 73’, έπειτα από κόρνερ, ο Σιόβας σέντραρε από δεξιά στο δεύτερο δοκάρι, ο Μπουχαλάκης γύρισε έξυπνα με το κεφάλι στο πέναλτι για τον Μπακασέτα, που «όπλισε», όμως δεν έπιασε καλά το σουτ, με τους γηπεδούχους απλώς να «τρομάζουν», αλλά τελικά να βλέπουν τη φάση να περνάει δίχως αποτέλεσμα.

Ο ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΕΣΚΙ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Οι εντυπώσεις στους ουδέτερους είχαν σαφώς διαμορφωθεί υπέρ της ομάδας του Μαντσίνι, όμως οι ευκαιρίες της Ελλάδας άφηναν ανοικτό ένα μικρό ενδεχόμενο για ένα «ατύχημα». Εκεί επενέβη ο Μπερναρντέσκι, που με τη βοήθεια της τύχης στο 78’ νίκησε τον Πασχαλάκη με μακρινό σουτ, που κόντραρε στον Γιαννούλη.

Έκτοτε η διαδικασία έγινε τυπική, με την Ιταλία να διαχειρίζεται με άνεση το 7Χ7 στον όμιλο και την Εθνική να ζει τις τελευταίες στιγμές υψηλών παραστάσεων στον όμιλο, πριν αποχαιρετήσει μαθηματικά την όποια προσπάθειά της.

MVP: Ο Ζορζίνιο ευστόχησε για το προβάδισμα των Ιταλών και ως εκ τούτου, πιστώνεται, έστω κι αν διευκολύνθηκε στο έργο του, το ξεμπλοκάρισμα της ομάδας του. Εκτός αυτού πάντως είχε εξαιρετική απόδοση στον άξονα, ακόμα κι αν δεν έκανε τη διαφορά.

Στο ύψος του: Ο Λημνιός πραγματοποίησε μεστή εμφάνιση, που θα μπορούσε για λεπτομέρειες να καταγραφεί και στους αριθμούς του, είτε με γκολ στο πρώτο μέρος είτε με ασίστ στο δεύτερο. Συνολικά ο εξτρέμ του ΠΑΟΚ ήταν ο πιο απειλητικός παίκτης της συντηρητικής Εθνικής στο Ολίμπικο.

Αδύναμος κρίκος: Ο Ατσέρμπι δεν έκανε κάποιο «τρανταχτό» λάθος, ωστόσο αντιμετώπισε προβλήματα όταν ο Λημνιός συνέκλινε από δεξιά προς την ιταλική περιοχή.

Η γκάφα: Η ενέργεια του Μπουχαλάκη να τεντώσει το χέρι του ενδεχομένως ήταν αχρείαστη, αφού δεν ήταν προφανής η παραβίαση της ελληνικής εστίας, ενώ έφερε και το πέναλτι για την Ιταλία, με τον Ζορζίνιο να χρειάζεται να επιβεβαιώσει την καλή του φήμη ως εκτελεστής για να αλλάξει τη ροή της αναμέτρησης.

Το «στραγάλι»: Ο Ρώσος Καράσεφ έβγαλε κάρτες από νωρίς, ώστε να στείλει το «μήνυμα» ότι δεν προτίθεται να επιτρέψει σκληρά μαρκαρίσματα. Η απόφαση για το πέναλτι εις βάρος της Ελλάδας ήταν εύκολη, συνολικά δεν είχε πρόβλημα.

Οι συνθέσεις:

ΙΤΑΛΙΑ (Ρομπέρτο Μαντσίνι): Ντοναρούμα, Ντ’ Αμπρόζιο, Μπονούτσι, Ατσέρμπι, Σπινατσόλα, Μπαρέλα (89’ Ζανιόλο), Ζορζίνιο, Βεράτι, Κιέζα (39’ Μπερναρντέσκι), Ιμόμπιλε (79’ Μπελότι), Ινσίνιε

ΕΛΛΑΔΑ (Τζον Φαν’τ Σιπ): Πασχαλάκης, Μπακάκης, Χατζηδιάκος, Σιόβας, Σταφυλίδης, Ζέκα, Μπουχαλάκης (75’ Γιαννούλης), Κουρμπέλης, Λημνιός, Κουλούρης (68’ Δώνης), Μπακασέτας (80’ Μάνταλος)

Πηγή: Gazzetta.gr