Μία από τις συγκλονιστικές ιστορίες που ξεδιπλώθηκαν τον τελευταίο μήνα ήταν και αυτή της της Βελγίδας Μαριέκε Φερφόορτ.

Η Bελγίδα αθλήτρια κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία Τ52 των 400 μ. με αναπηρικό αμαξίδιο αλλά το ενδιαφέρον είναι πως έχει υπογράψει από το 2008 έγγραφα ευθανασίας στο Βέλγιο.

Ρεπορτάζ ανέφεραν ότι είχε αποφασίσει να βάλει τέλος στη ζωή της μετά το τέλος των αγώνων κάτι που η ίδια το διέψευε αλλά τόνισε πως όταν έρθει η ώρα θέλει να φύγει ειρηνικά από τον κόσμο.

Η απόφαση να υπογράψει χαρτιά ευθανασίας από το 2008 οφείλεται στους εξοντωτικούς πόνους που βιώνει από μία ανίατη εκφυλιστική πάθηση του νωτιαίου μυελού.

«Είναι πραγματικά δύσκολο να πάρεις αυτά τα χαρτιά. Πρέπει να συναντηθείς με πολλούς γιατρούς για να διαπιστώσεις τι είδους ασθένεια έχεις. Χρειάζεσαι τρεις διαφορετικές υπογραφές από γιατρούς και να μιλήσεις με ψυχίατρο ώστε να αποφανθεί αν όντως είναι αυτό που πραγματικά επιθυμείς», είπε η Φερφόορτ, η οποία ήταν μόλις σε ηλικία 15 ετών όταν διαγνώστηκε με αυτή τη σπάνια πάθηση, που είχε ως αποτέλεσμα την παραπληγία.

Πρόθεσή της ήταν να έχει τον απόλυτο έλεγχο όταν πλέον οι πόνοι της γίνουν ανυπόφοροι και για αυτό αποφάσισε να υπογράψει τα χαρτιά για την ευθανασία.

«Αν δεν είχα αυτά τα χαρτιά θα είχα αυτοκτονήσει. Ελπίζω κι άλλες χώρες όπως η Βραζιλία να αρχίσουν να συζητούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Κάνει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο. Δεν σημαίνει ότι όταν υπογράφεις αυτά τα χαρτιά πρέπει να πεθάνεις δύο εβδομάδες αργότερα. Υπέγραψα το 2008 και κοιτάξτε με τώρα, κέρδισα το αργυρό μετάλλιο το 2016.Εχω μία εξελισσόμενη πάθηση», είπε και συνέχισε περιγράφοντας τις διαρκώς διογκούμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζει: «Κάθε χρόνο η πάθηση γίνεται χειρότερη και αναγκάζομαι να παρατάω πράγματα που μου αρέσουν. Εάν με δείτε, πριν από μερικά χρόνια μπορούσα να ζωγραφίσω. Τώρα είναι αδύνατο, διότι βλέπω μόλις στο 20%. Τι μπορεί να έρθει μετά; Είμαι πραγματικά φοβισμένη (…)Υπήρχε μία γυναίκα συνοδός των παραπληγικών αθλητών. Λιποθύμησε επειδή δεν μπορούσε να με βλέπει να υποφέρω. Τώρα νιώθω καλά. Μπορεί σε μισή ώρα να υποφέρω ξανά».

Οπως είπε η ίδια μέχρι να φτάσει εκείνη η ώρα που θα δώσει το τέλος στην ζωή της  ονειρεύτεαι να κάνει πολλά πράγματα όπως ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, να πετάξει με F-16, να ανοίξει μουσείο και να τρέξει σε έναν αγώνα ράλι!

«Τώρα ο φόβος μου για τον θάνατο έχει φύγει. Ο υποβοηθούμενος θάνατος είναι κάτι σαν να πας για ύπνο και να μην ξυπνήσεις ποτέ. Αισθάνεσαι ότι θα είναι κάτι ειρηνικό. Δεν θέλω να υποφέρω όταν πεθάνω», δήλωσε αποχαιρετώντας τους Παραολυμπιακούς Αγώνες.