«Ήταν δύσκολα, αλλά μέσα από το μπάσκετ και τον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι γονείς μας, γίναμε αυτό που είμαστε σήμερα. Οι γονείς μου ήταν πολύ γενναίοι πηγαίνοντας από τη Νιγηρία στην Ελλάδα. Για μένα οι γονείς μου είναι καθημερινοί ήρωες, όπως και όσοι μπορούν να το κάνουν αυτό, δηλαδή να πάνε σε ένα διαφορετικό μέρος χωρίς να ξέρουν κανέναν και να μεγαλώνουν εκεί την οικογένειά τους δίνοντάς τους τα εφόδια για να πετύχουν στη ζωή. Μαζί με ανθρώπους όπως οι πυροσβέστες ή οι αστυνομικοί, είναι οι καθημερινοί ήρωες της ζωής. Μια μητέρα που μπορεί να φροντίζει τα παιδιά της, ένας πατέρας που κάνει 3-4 ζωές για να υποστηρίξει την οικογένειά του, αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες».

«Το πιο σημαντικό είναι ότι ήμασταν καλά παιδιά και όλοι μας συμπαθούσαν. Μας έβλεπαν να χαμογελάμε και να είμαστε χαρούμενοι. Πιστεύω πως και τώρα χαίρονται για μας. Οι περισσότεροι ήταν πολύ καλοί απέναντί μας και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μας έβλεπαν σαν απλά παιδιά, δεν μας φοβόντουσαν και μας βοηθήσουν».

«Ο κύκλος της ζωής είναι έτσι. Κάνεις ένα καλό σε κάποιος και κάποιος άλλος θα κάνει κάτι καλό για σένα. Εμείς προσπαθούσαμε να πουλήσουμε γυαλιά ηλίου και άλλα αντικείμενα για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Ήταν δύσκολα, αλλά όλοι έχουν κάτι στο DNA τους που τους κάνει πιο σκληρούς όταν αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση. Θα πρέπει να το βρεις, να περάσεις τη μέρα και να πας στην επόμενη μέρα, για να δεις πού θα σε βγάλει».

«Χαρήκαμε πολύ όταν πήραμε τα χαρτιά. Γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, πήγαμε σχολείο εδώ και μιλάμε ελληνικά. Δεν πήραμε τα χαρτιά λόγω του μπάσκετ. Σίγουρα, όλοι παίζουμε μπάσκετ, αλλά έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ. Όταν πήραμε τα χαρτιά, μπορέσαμε να πούμε πως τώρα θα δουλέψουμε σκληρά και τότε μπορούμε να κληθούμε στην Εθνική Ελλάδας, κάτι που θέλαμε πολύ».

«Το μπάσκετ άλλαξε τα πάντα για μας. Διάβασα κάτι προ ημερών: ότι δουλεύεις για το μεγαλύτερο μέρος της ζωή σου, βάσει στατιστικής από τα 24 μέχρι τα 65. Για τον καθένα είναι σημαντικό να δουλεύει και να κάνει αυτό που αγαπά, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου είναι η δουλειά σου. Για μένα, τα αδέρφια μου και την οικογένειά μου, το να δουλεύουμε ως επαγγελματίες παίκτες μπάσκετ είναι κάτι φανταστικό. Νιώθω ευλογημένος και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».

«Σίγουρα το μαχητικό πνεύμα υπάρχει πάντα. Είναι εκεί καθημερινά. Πάντα λέμε ο ένας στον άλλο πως τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή. Μπορεί να νομίζεις πως κάτι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι. Δεν μιλάω για στιγμές που μπορεί να μην έχεις χρήματα και τέτοια, αλλά για την καθημερινότητα. Μπορεί κάποιος να έχει τα πάντα, αλλά ψυχολογικά να μην είναι εύκολο γι’ αυτόν να βγάλει τη μέρα. Πρέπει να μάχεσαι για τα πάντα, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή. Θα πρέπει να πηγαίνεις να το κερδίζεις, με την καλή έννοια, μέσα από σκληρή δουλειά και εφόσον το αξίζεις».

«Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις την Ελλάδα. Το βλέπεις όταν έρχεσαι εδώ. Πιστεύω πως καθένας στον κόσμο πρέπει να έρθει στην Ελλάδα τουλάχιστον μια φορά για να δει πώς είναι, πώς είναι ο κόσμος. Είναι ένας φανταστικός τόπος με σπουδαία ιστορία και πολιτισμό. Αν πας στα νησιά, οι παραλίες και οι θάλασσες είναι φανταστικές. Το φαγητό είναι σπουδαίο όπου και αν πας. Μπορείς να πας και να δεις πράγματα, ιστορικής σημασίας τόπους, που θα σε εμπνεύσουν».

«Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε από πού ήρθαμε. Είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για να συνεχίσεις να έχεις κίνητρο, αλλά και γιατί θέλεις η οικογένεια και τα παιδιά σου να ξέρουν ποιος είσαι και από πού ήρθες. Εγώ θα ήθελα τα παιδιά μου να ξέρουν πως ο παππούς και η γιαγιά τους ήρθαν από τη Νιγηρία στην Ελλάδα και πάλεψαν σκληρά για να επιβιώσουν. Θέλω η ιστορία της οικογένειάς μας να περάσει από γενιά σε γενιά».

Πηγή: Filathlos.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]