Ο Κώστας Πολυχρονίου εδώ και πάρα πολύ καιρό αντιμετώπιζε μία πολύ σοβαρή ασθένεια (σ.σ. είχε διαγνωσθεί με όγκο στον εγκέφαλο) και τελικά σήμερα το πρωί εξέπνευσε. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 4/6 στο Ναό Γεννήσεως του Χριστού στην Παιανία και ώρα 17:30.

Μάλιστα ο δήμαρχος κήρυξε δημόσιο πένθος και ανέβαλε προγραμματισμένη εκδήλωση για τα 90 χρόνια του Πανπαιανικού, την ομάδα από όπου ξεκίνησε την καριέρα του.

Ποιός ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου

Γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1936 και εγγράφηκε για πρώτη φορά σε σωματείο το 1953 στην ηλικία των 17 ετών και εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1968, αγωνιζόμενος αποκλειστικά για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς.

Παρότι η εναρκτήρια εμφάνισή του με την α΄ ομάδα πραγματοποιήθηκε σε συνάντηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα και μόλις 6 μόλις αργότερα, συγκεκριμένα κατά την αδιάφορη βαθμολογικά ήττα 1-3 από τον γειτονικό Ατρόμητο, η επόμενη σε επίσημο αγώνα καθυστέρησε μέχρι τη μεθεπόμενη περίοδο (Οκτώβριος 1955),δεδομένου ότι το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε να μην τον προωθήσει πριν την ολοκλήρωση των σχολικών του υποχρεώσεων.

Συνδύαζε άψογα το δυναμισμό και την τεχνική στο παιχνίδι του.[4] Συμπλήρωσε 305 συμμετοχές και 37 τέρματα σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα και Α’ κατηγορία, 55/17 για το κύπελλο, 47/18 στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς και 16/2 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των “ερυθρολεύκων” (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.

Στην εθνική Ελλάδας

Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας 27 συνολικά συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μάη 1957, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1958.

Προπονητική σταδιοδρομία

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Άξια αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και στην εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32).

Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής

6 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1956, 1957, 1958, 1959, 1965-66, 1966-67
8 Κύπελλα Ελλάδας: 1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68 (χωρίς συμμετοχή στον τελικό)
5 Πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς: 1954-55, 1955-56, 1956-57, 1957-58, 1958-59
1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1961-1963.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]