Μια αποστολή που περιλαμβάνει ουκ ολίγες λίαν ελπιδοφόρες συμμετοχές για να μπορέσει η Ελλάδα να έχει στο βάθρο των νικητών περισσότερες παρουσίες από τις μόλις δύο πριν από τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο (χάλκινα ο Ηλίας Ηλιάδης στο τζούντο και Τσιάβου – Γιαζιτζίδου στην κωπηλασία) αλλά ακόμα και τα διπλάσια που ήταν ο απολογισμός στο Πεκίνο το 2008.

Τουλάχιστον μια ντουζίνα αθλητές και αθλήτριες διαθέτουν τις δυνατότητες, βάσει επιδόσεων και όχι μόνο, να φέρουν στα πάτρια εδάφη μία σημαντική ολυμπιακή διάκριση. Να νικήσουν αντιπάλους αλλά και αστάθμητους παράγοντες και να τους δούμε ανάμεσα στους κορυφαίους του κόσμου.

Σε μια, αναμφίβολα, δύσκολη εποχή και για τον ελληνικό αθλητισμό ορισμένοι πρωταθλητές μας, ξεπερνώντας αντίξοες συνθήκες, δείχνουν έτοιμοι να επιστρέψουν στην ταλανιζόμενη «μητέρα πατρίδα» με τη δόξα των ολυμπιακών μεταλλίων στις αποσκευές τους.

Σημαιοφόρος

Σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην Τελετή Εναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων «Ρίο 2016» θα είναι η ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, όπως αποφάσισε ομόφωνα πριν από αρκετές εβδομάδες η Ολομέλεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων για την Ελλάδα που σημαιοφόρος της ολυμπιακής ομάδας είναι γυναίκα.

Η χρυσή ολυμπιονίκης το 2004 στην Αθήνα και χάλκινη το 2008 στο Πεκίνο έχει συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000 και στη μεγαλούπολη του νότιου τμήματος της αμερικανικής ηπείρου θα αγωνιστεί στην κλάση Nacra 17 μαζί με τον Μιχάλη Πατενιώτη. Ντουέτο το οποίο έχει την εμπειρία αλλά και τη δυναμική για να προσφέρει επιτυχίες στα ελληνικά χρώματα που έχουν όμως αλλού τους (τις) βασικούς τους μνηστήρες για μετάλλια.

Υψηλές πτήσεις

Στο «βασιλιά» -των Ολυμπιακών Αγώνων- στίβο η πατρίδα μας θα έχει 27 εκπροσώπους στο Ρίο και το μεγάλο ενδιαφέρον από ελληνικής πλευράς, αναμφίβολα, εντοπίζεται στους… αιθέρες. Ειδικά στο επί κοντώ όπου υπάρχει μια τριάδα ικανή για σπουδαίες διακρίσεις.

Στις γυναίκες το εξαιρετικό ντουέτο των Κατερίνας Στεφανίδη και Νικόλ Κυριακοπούλου (που δίνει μάχη με το χρόνο και τον… πόνο καθώς αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού και συγκεκριμένα οστικό οίδημα σκαφοειδούς οστού άκρου ποδός, που την ανάγκασε να αποσύρει τη συμμετοχή της από το Diamond League του Μονακό) μπορεί, δίχως αμφιβολία, να… πετάξει πολύ ψηλά. Ενώ στους άνδρες ο Κώστας Φιλιππίδης έχει επίσης τη στόφα της διάκρισης στους μεγάλους αγώνες, όπως έδειξε πριν από δύο χρόνια στον παγκόσμιο θρίαμβό του στον κλειστό στίβο.

Αλλά και στον υγρό στίβο οι ελπίδες είναι μπόλικες και βάσιμες. Κι αν στην πισίνα τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, έξω από αυτή ο σπουδαίος Σπύρος Γιαννιώτης (10 χλμ. μαραθώνια κολύμβηση) και η Κέλλυ Αραούζου (10 χλμ. μαραθώνια κολύμβηση) θα παλέψουν και πάλι για τα μετάλλια και αυτή τη φορά μπορεί να έρθει η ανάλογη δικαίωσή τους.

Το ίδιο ισχύει και για την εθνική ομάδα πόλο των ανδρών. Η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου (η μοναδική εκπρόσωπος της χώρας μας σε ομαδικό σπορ μετά και την αποτυχία εκείνης του μπάσκετ ανδρών στο προολυμπιακό τουρνουά του Τορίνο στις αρχές του μήνα) ένα χρόνο μετά τον άθλο της 3ης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Καζάν της Ρωσίας προσφέρει βάσιμες υποσχέσεις, παρά το εξαιρετικά δύσκολο της αποστολής κόντρα σε κορυφαίες δυνάμεις του σπορ, να είναι αυτή που θα φέρει το πρώτο ελληνικό ολυμπιακό μετάλλιο για την υδατοσφαίριση των ανδρών (καλύτερη προηγούμενη ολυμπιακή επίδοση η 4η θέση στην Αθήνα το 2004).

Παραμένοντας στο υγρό στοιχείο, οι ελπίδες για κάποιο μετάλλιο ή και μετάλλια από τη θάλασσα δεν είναι λίγες πέραν των Μπεκατώρου και Πατενιώτη. Γιάννης Μιτάκης (Φιν), Βύρωνας Κοκκαλάνης (στο RS:Χ), Παναγιώτης Μαντής και Παύλος Καγιαλής στα 470 έχουν τα προσόντα να δαμάσουν όχι μόνον τα κύματα και τα τερτίπια του Αιόλου αλλά και να νικήσουν τους περισσότερους, αν όχι όλους, τους αντιπάλους τους για να σκαρφαλώσουν και αυτοί (για πρώτη φορά στην καριέρα τους) στο ολυμπιακό βάθρο.

Στο άθλημα που μας έχει χαρίσει σπουδαίες διακρίσεις, την ενόργανη γυμναστική, ο πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης, Λευτέρης Πετρούνιας, αποτελεί, αναμφίβολα, τη μεγαλύτερη ελπίδα της χώρας μας για ένα ολυμπιακό μετάλλιο στη μεγαλούπολη της Βραζιλίας. Επειτα από μια εξαιρετική χρονιά, ο
«Μίδας των κρίκων» θεωρείται βασικός υποψήφιος για την κατάκτηση ακόμα και του χρυσού, ενώ και ο Βλάσης Μάρας στην 4η και πιθανότατα τελευταία του ολυμπιακή παρουσία διαθέτει την πείρα και το πείσμα για να πάει και αυτός με τη σειρά του πολύ ψηλά και, φυσικά, να ανέβει στο βάθρο, που στο παρελθόν άδικα δεν κατάφερε να βρεθεί.

Τέλος, κανείς και πολύ περισσότερο, φυσικά, οι αντίπαλοί του δεν μπορούν να αγνοήσουν τον τακτικό ολυμπιονίκη του τζούντο (χρυσό το 2004, χάλκινο το 2012 και αργυρό το 2016) που ακούει στο ονοματεπώνυμο Ηλίας Ηλιάδης, ενώ κάτι παραπάνω από κλεφτές ματιές στο βάθρο ρίχνουν Κατερίνα Νικολαΐδου και Σοφία Ασουμανάκη στο διπλό σκιφ γυναικών, η Αννα Κορακάκη στο αεροβόλο πιστόλι και ο Ευθύμης Μίττας στο σκιτ.

Με την κλεψύδρα στο ολυμπιακό ρολόι του Ρίο να μετράει αντίστροφα για την έναρξη των Αγώνων η Ελλάδα ταξιδεύει στη «χώρα της σάμπα» με μικρότερη (αν και σίγουρα όχι ιδιαίτερα μικρή), σε σχέση με το παρελθόν, αποστολή, αλλά με περισσότερες ελπίδες για διακρίσεις και μετάλλια. Επιδόσεις και μια σειρά από άλλες αρετές των αθλητών -τριών μας γεννούν ελπίδες ότι στη Βραζιλία ο αριθμός των εκπροσώπων της που θα ανεβούν στο βάθρο θα είναι μεγαλύτερος από τις δύο -μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας- διοργανώσεις.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής που κυκλοφορεί