Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Μπορεί το όνομά του να έχει συνδεθεί με τον Ολυμπιακό, αλλά ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις των ξένων που ήρθαν στην χώρα μας, στις οποίες κάθε οπαδός τον ζήλευε και θα τον ήθελε να τον έχει στην ομάδα του και κάθε φίλαθλος χαίρονταν να τον βλέπει. Με αφορμή την συμφωνία με την Μπαρτσελόνα για να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία, το EΤhe Magazine του EleftherosTypos.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω και σας θυμίζει τα έργα και τις ημέρες του Βάσκου τεχνικού, όταν μας έκανε την τιμή να δουλέψει στο πρωτάθλημα μας.

Η άφιξη, η κόντρα με τον Κόκκαλη και η πρώτη αποχώρηση

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έχοντας ως προίκα την συμμετοχή του με την Εσπανιόλ στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (2007) και αφού δεν τα βρίσκει με την ΑΕΚ, έρχεται το 2008 στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό.   Παίρνει το νταμπλ και οι οπαδοί της ομάδας γρήγορα ξέχασαν τον πρόωρο αποκλεισμό της ομάδας από την Ανόρθωση και τον αποθέωναν σε κάθε του βήμα.

Από τον Δεκέμβριο  Σωκράτης Κόκκαλης βλέποντας το κλίμα αλλά εκτιμώντας και την δουλειά του τον φώναξε για να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Ομως ο Βάσκος τεχνικός έδειχνε πως δεν ήξερε αν θα αποδεχθεί ή όχι την πρόταση.

Οι μήνες κυλούσαν και η αναβλητικότητα από την πλευρά του για να πει ένα ναι ή ένα όχι συνεχίζονταν. Κάποια στιγμή όταν αποφάσισε να συζητήσει πραγματικά για να μείνει στην ομάδα ο Κόκκαλης είχε… παγώσει. Η διαπραγμάτευση έγινε ανάμεσα στον μάνατζερ του και τον Χρυσικόπουλο και από την αρχή έδειχνε πως δύσκολα θα μπορούσε να  βρεθεί η χρυσή τομή.

Το… διαζύγιο αντιμετωπίστηκε με διαφορετικό τρόπο από τους δύο πρωταγωνιστές. Από την μία ο Βαλβέρδε αποχώρησε χωρίς να πει τον παραμικρό κακό λόγο και με το γνωστό «είμαι ολυμπιακάρα», ενώ από την άλλη πλευρά ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν αγριεμένος και σε συνέντευξη Τύπου είπε βαριές κουβέντες και για τον Βαλβέρδε αλλά και για την κριτική που δέχθηκε για την επιλογή του να μην επιμείνει στην παραμονή του Βάσκου προπονητή και να προσλάβει τον Τιμούρ Κετσπάγια.

Το πρώτο αντίο του Βαλβέρδε

Ο Ιβηρας τεχνικός μετά την φιέστα του Ολυμπιακού για την κατάκτηση του πρωταθλήματος πήγε στην συνέντευξη Τύπου και χωρίς να δεχτεί ερωτήσεις έγραψε τον δικό του επίλογο στην πρώτη του παρουσία στην ομάδα:

«Καλύτερα να σας πω εγώ δύο λόγια. Από την στιγμή που τελειώσανε τα πράγματα δεν έχει σημασία να μπούμε σε λεπτομέρειες. Την επόμενη χρονιά δεν θα είμαι προπονητής του Ολυμπιακού, δεν καταφέραμε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Εγώ το έβλεπα με τον δικό μου τρόπο, ο σύλλογος με τον δικό του. Το θέμα είναι πως εγώ νόμιζα ότι υπήρχε συμφωνία από την προηγούμενη χρονιά και στην διαπραγμάτευση δεν τα βρήκαμε» Αναγνωρίζω ότι άργησα πολύ να δώσω μια απάντηση στον σύλλογο και αυτό ίσως δημιούργησε ένα κλίμα πως υπήρχαν άλλα πράγματα στην μέση, πως έχω κάποιες προτάσεις.

Πρέπει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να σκεφτούμε το πως θα πάμε στο επόμενο θέμα. Είναι μεγάλη μου τιμή που δούλεψα σε αυτόν τον σύλλογο και θέλω να ευχαριστήσω όλους που με δέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο.  Να ευχαριστήσω τον πρόεδρο γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με σκέφτηκε στην ομάδα και με στήριξε σε καλές και κακές στιγμές. Θέλω να ευχαριστήσω και τον Θεοδωρίδη, τον Χρυσικόπουλο γιατί ήταν πολύ κοντά μου και με στηρίξανε. Θέλω να πω και πως μου έχει κάνει εντύπωση ο κόσμος. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που έγινε σήμερα.. Αυτοί κάνουν τον σύλλογο να είναι τόσο μεγάλος. Να ευχαριστήσω τους παίκτες που φέρνουν τον κόσμο να αγαπάει αυτή την ομάδα. Επίσης το τεχνικό προσωπικό και όσοι δούλευαν και έκαναν την ομάδα αυτή που είναι.

Είμαι ένας ξένος στην χώρα σας που ήρθε να δουλέψει. Να σας ευχαριστήσω που πέρασα άψογα. Για την γενναιοδωρία και τον τρόπο που μου φερθήκατε.» Και σε άπταιστα ελληνικά: «Είμαι Ολυμπιακάρα!» .

Η απάντηση του Σωκράτη Κόκκαλη ήρθε λίγες ημέρες αργότερα:

Η επιστροφή

Τα όσα έγιναν την επόμενη χρονιά απέδειξαν πως η αποχώρηση του Βαλβέρδε από τον Ολυμπιακό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Η ομάδα τερμάτισε στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος και όλοι οι οπαδοί αναπολούσαν το ποδόσφαρο και τις επιτυχίες που απολάμβαναν με τον Βαλβέρδε.

Το Καλοκαίρι του 2010 ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να πουλήσει τον σύλλογο στον Βαγγέλη Μρινάακη αφού προηγουμένως είχε κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα να ξαναφέρει τον Βαλβέρδε στην Ελλάδα και τελικά είχε προσλάβει τον Εβαλντ Λίνεν.

Με τον Γερμανό προπονητή ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ετσι ο Μαρινάκης άμεσα πήρε την απόφαση να πείσει ο ίδιος τον Βαλβέρδε να επιστρέψει και τα κατάφερε.  Από την πρώτη στιγμή του έδωσε τα κλειδιά των αποδυτηρίων και δεν το μετάνοιωσε:

Κάθισε δύο χρόνια κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο και ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη έκανε εξαιρετικά παιχνίδια τόσο στο Champiosn League όσο και στo Europa League. Μέσα σε αυτή την πορεία υπήρξαν και αποτυχίες που πόνεσαν ειδικά  ο αποκλεισμός από την Μέταλιστ στο europa League αλλά κανείς δεν του χρέωσε τίποτα.  Όλοι έβλεπαν πως κάτι μεγάλο χτίζεται στον Πειραιά και δεν είχαν καμία διάθεση να το χαλάσουν.

Συνολικά και στα τρία χρόνια παρουσίας του στην Ελλάδα σε είκοσι ευρωπαϊκά ματς είχε 11 νίκες και εννέα ήττες, με εκπληκτικές εμφανίσεις απέναντι στην Χέρτα Βερολίνου, στην Μπενφίκα για το Europa League τη σεζόν 2008-09 και πολύ περισσότερο για τα ματς απέναντι στην Ντόρτμουντ, στην Άρσεναλ, αλλά και στη Μασσαλία απέναντι στη Μαρσέιγ για το Champions League τη σεζόν 2011-12.

Οταν χώρισαν οι δύο φίλοι

Βαγγέλης Μαρινάκης και Ερνέστο Βαλβέρδε δεν είχαν μόνο την σχέση του προέδρου με τον προπονητή. Ηταν φίλοι και κάθε φορά που τους έβλεπε κανείς μαζί καταλάβαινε το πόσο σέβονταν ο ένας τον άλλο. Ο Μαρινάκης έκανε τα πάντα για να μείνει αλλά ο Ερνέστο είχε αποφασίσει να αποχωρήσει και αυτή την φορά το διαζύγιο ήταν βελούδινο. Ο Μαρινάκης τόνισε πως η πόρτα του ολυμπιακού είναι ανοιχτή για αυτόν όποτε κι αν το θελήσει και από την δική του πλευρά ο Βαλβέρδε είπε πως δεν ξέρει αν θα επιστρέψει κάποτε ή όχι αλλά ο Ολυμπιακός πάντοτε θα είναι ένα κομμάτι του.

Μάλιστα αυτό το επανέλαβε και όταν παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες από την Μπαρτσελόνα: «Ο Ολυμπιακός είναι ένας σύλλογος που σημαίνει πολλά για μένα. Νόμιζα ότι θα καθίσω για πολύ λίγο, αλλά ήμουν εκεί για τρία χρόνια. Γνώρισα έναν υπέροχο σύλλογο, και έναν υπέροχο κόσμο, όπως ο ελληνικός. Πάντα αναρωτιέμαι εάν θα επιστρέψω εκεί, όμως τώρα είμαι στην Μπαρτσελόνα. Θα δούμε. Ξέρω ότι πλέον θα υπάρχουν ακόμα περισσότεροι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα στην Ελλάδα».

Ο φωτογράφος Ερνέστο

Λίγες ημέρες μετά την αποχώρησή του παρουσίασε και την καλλιτεχνική του φλέβα.  Εγκαινίασε την έκθεση φωτογραφίας του στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Αναφερόμενος σε αυτή είχε πει: «Είναι φωτογραφίες που έχουν να κάνουν με διάφορα κομμάτια της ζωής μου. Υπάρχουν φωτογραφίες απ’ την προσωπική μου ζωή, απ’ τα μέρη που έχω επισκεφθεί. Το Ρέντη ήταν ένα μέρος στο οποίο βρισκόμουν κάθε ημέρα. Οι ποδοσφαιριστές ήταν μέρος της ζωής μου. Οπότε έχω διαλέξει και κάποιες με αυτούς».

Μάλιστα σπούδασε φωτογραφία στο IEFC (Institut d’ Estudis Fotografics de Catalunya) στην Βαρκελώνη και ενώ ήταν εν ενεργεία ποδοσφαιριστής στην Espanyol και την Barcelona, στην δεκαετία του ’80,  δημοσίευσε portfolio με φωτογραφίες συμπαικτών του στην κυριακάτικη El País και την El Periódico de Catalunya. Mε αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, μετά από παραγγελία της El País δημοσίευσε σειρά φωτογραφιών, με θέμα το ποδόσφαιρο στο δρόμο.

                          Οι βόλτες στην Ελλάδα και το βραβείο ήθους

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε λατρεύτηκε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού για τα όσα πρόσφερε στην ομάδα αλλά αγαπήθηκε και από όλους τους άλλους για το ήθος που τον διέκρινε. Ποτέ δεν έκανε ή είπε κάτι που θα πρόσβαλλε τον αντίπαλο και όταν οι γνωστές ασχήμιες που γίνονται στα ελληνικά γήπεδα προσέβαλλαν τον ίδιο προσπαθούσε να δείξει πως στραβά αρμενίζουμε.

Αποδείξεις; Τα δικά του λόγια:

«Δεν γνωρίζω ακριβώς τι να πω. Υποθέτω πως έχουμε κερδίσει το ματς. Υποθέτω γιατί δεν ξέρω εάν παίχθηκε το ματς. Πριν από έναν χρόνο είχαμε επεισόδια στο δικό μας γήπεδο. Ούτε τότε είχα χαρεί για τη νίκη. Πολύ περισσότερο με απασχολούν τα όσα έγιναν σήμερα στον αγωνιστικό χώρο. Είναι τελείως διαφορετικό κάποιος να έρχεται να υποστηρίξει την ομάδα του και αλλιώτικο να συμβεί κάτι σε κάποιον αθώο στο γήπεδο. Έχω μείνει χωρίς λέξη. Οπότε σήμερα δεν είναι μία μέρα χαράς, όποιο και εάν είναι το αποτέλεσμα». Μετά το ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός που διακόπηκε στο ΟΑΚΑ τον Μάρτιο του 2012.

«Θα ήταν θυμωμένος (σ.σ. ο Μπάμπης Τεννές) γιατί το δεύτερο γκολ ήταν ξεκάθαρο οφσάιντ. Καταλαβαίνω το θυμό του γιατί το δεύτερο γκολ ήταν οφσάιντ, το πρώτο όμως ήταν καθαρό πέναλτι. Όσο για την κόκκινη,  θα μπορούσε να δώσει και την κίτρινη και κόκκινη. Πολλές φορές οι αποστάσεις είναι μικρές. Καταλαβαίνω το θυμό γιατί ήταν οφσάιντ το δεύτερο γκολ». Μετά το ματς με τον Παναιτωλικό τον Δεκέμβριο του 2011.

«Το γεγονός είναι δυσάρεστο, καθώς χάθηκε ένας νεαρός ποδοσφαιριστής. Ειλικρινά δεν ξέρω το πως θα αντιδρούσαμε αν μαθαίναμε κάτι τόσο τρομερό στην διάρκεια του αγώνα. Όλοι είμαστε συνάδελφοι στο ποδόσφαιρο και τέτοιες ώρες δεν γίνεται να ασχολούμαστε με παιχνίδια. Θέλω να μεταφέρω τα συλλυπητήρια όλων». Μετά το ματς κυπέλλου με τον Διαγόρα το 2008. 

Δεν έδινε δικαίωμα σε κανέναν να του χαλάσει την ηρεμία του και αυτό αποτελούσε και απαραίτητη προϋπόθεση και για όσους ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του. Είχε τον τρόπο να επιβάλλει τον νόμο του χωρίς να προβαίνει σε ακραίες ενέργειες. εκτός και αν οι… ταραξίες δεν έπαιρναν γρήγορα το μάθημά τους.

Τρανταχτό παράδειγμά ο Σεμπάστιαν Λέτο ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να συμβιβαστεί και σε κάποια προπόνηση του Ολυμπιακού άρχισε να εκσφενδονίζει μπάλες εναντίον των συνεργατών του Ιβηρα προπονητή. Η αντίδρασή του περιγράφεται στην παρακάτω επίσημη ανακοίνωση που είχε την υπογραφή του ίδιου: «Κατά τη διάρκεια της χθεσινής προπόνησης δημιουργήθηκε θέμα με τον ποδοσφαιριστή Σεμπαστιάν Λέτο, ο οποίος για πολλοστή φορά υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα, αναγκάζοντας με να τον στείλω στα αποδυτήρια. Για το συγκεκριμένο περιστατικό ενημέρωσα την Διοίκηση, η οποία είναι αρμόδια για να αποφασίσει σχετικά. Όπως έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, για εμένα πρωταρχικό μέλημα αποτελεί η πειθαρχία και η ηρεμία της ομάδας, η οποία είναι πάνω απ’ όλους μας».

Από εκεί και πέρα, εργασιομανής, γαρ, είχε ελάχιστες ελεύθερες ώρες αλλά όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο προσπαθούσε να τις εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Εχει επισκεφθεί αμέτρητες φορές μαγευτικές περιοχές της Ελλάδας και ρουφούσε όσο περισσότερο μπορούσε την Ελλάδα. Οι εξορμήσεις του στα Μετέωρα και στη Μάνη ήταν συχνές και μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τους ελληνικούς τόπους και όχι μόνο για αυτούς που είναι πολυδιαφημισμένοι.