Το μεγάλο σε όγκο και παλμό συλλαλητήριο, αλλά κυρίως η προσπάθεια απαξίωσής του, η προβοκάτσια που είχε στόχο να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη αλλά γυρίζει μπούμερανγκ, τα μίνι κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και η υποχώρηση μπροστά στις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, ακόμα και ο ορισμός της ψηφοφορίας για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών Πέμπτη βράδυ αντί για Παρασκευή, που διέδιδαν κυβερνητικές πηγές όταν ήθελαν να δείξουν ότι δήθεν επιθυμούν να δώσουν χώρο και χρόνο στο διάλογο, είναι ενδεικτικά της απώλειας ελέγχου και κυρίως της απώλειας πρωτοβουλίας κινήσεων της κυβέρνησης, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Μαξίμου να ελέγξει και σε αρκετές περιπτώσεις να αποτρέψει τις εξελίξεις.

Ελλείψει άλλων λύσεων, στο Μαξίμου θα συνεχίσουν την προσπάθεια να χρεώσουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. ακροδεξιά στροφή, αλλά η κοινή γνώμη έχει πλέον αντιληφθεί ποιος πραγματικά διακατέχεται από καθεστωτική αντίληψη, ποιος «πνίγει» τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση. Παράλληλα θα προσπαθήσουν να πείσουν ότι έχουν συνομιλητές στο πολιτικό φάσμα και δυνατότητα διεύρυνσης, αλλά αν εννοούν τη ΔΗΜ.ΑΡ., που είπε χθες ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε διάλογο, πρέπει να πουν με ποιους, πλην του Θανάση Θεοχαρόπουλου, μιλούν, διότι τα περισσότερα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. μένουν στο Κίνημα Αλλαγής.

Οι χαμηλοί τόνοι που προσπαθούν να διατηρήσουν στην επιτροπή -παράλληλα με τα τρικ του Νίκου Βούτση- ή γενικότερα στη δημόσια ζωή για να μη γίνει η -κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- «στραβή» και δεν περάσει η συμφωνία, δεν γελούν πλέον κανένα. Η αντιπολίτευση και κυρίως η κοινή γνώμη γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στριμωγμένος, ανεξάρτητα από το αν «τρίβει» τα χέρια του, αφού κατάφερε να διαλύσει τα μικρά κόμματα ΑΝ.ΕΛ. και Ποτάμι, να προκαλέσει αναταράξεις στο Κίνημα Αλλαγής και να προσβλέπει στη διάλυση και της Ενωσης Κεντρώων, το επόμενο διάστημα.

Αναφορικά με την αριθμητική της ψηφοφορίας για τη συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία η κυβέρνηση ατύπως δίνει χαρακτήρα δεύτερης ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση μέσα σε μία εβδομάδα, στόχος του Μαξίμου είναι τα 153 «ναι» υπολογίζοντας στις ψήφους των Θ. Θεοχαρόπουλου, Σπ. Δανέλλη, Θ. Παπαχριστόπουλου, Ελ. Κουντουρά, Κ. Παπακώστα, Στ. Θεοδωράκη, Γ. Μαυρωτά και Σπ. Λυκουδη. Ολοι ωστόσο αντιλαμβάνονται ότι ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να απεκδυθεί το μανδύα του «αντιμνημονιακού» και να πείσει ως συστημικός και επικεφαλής της Κεντροαριστεράς, προκειμένου να διασωθεί στις επόμενες εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέβλεπε στο ντόμινο αλλαγών και αναταράξεων διότι γνώριζε ότι μόνο μέσα από τη διάλυση των μικρών κομμάτων θα μπορέσει να διευρύνει δυνάμεις εν όψει των εκλογών.

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]