Σύμφωνα με τον “ΣΚΑΙ” σε κείμενο θέσεών τους, οι “53” επισημαίνουν ότι οι πολιτικές συμμαχίες “δεν μπορούν να ξεπερνούν τη διαχωριστική γραμμή Αριστερά – Δεξιά” και επισημαίνουν ότι η “σε ορισμένες περιπτώσεις οδυνηρή” συμμαχία με τους ΑΝΕΛ δεν συνιστά άλλοθι για υποχωρήσεις που βλάπτουν την ιδεολογική φυσιογνωμία της Κουμουνδούρου.

Τονίζουν ότι μετά από σχεδόν τρία χρόνια στην εξουσία πρέπει πλέον να αξιολογηθεί η συγκυβέρνηση, ενώ καταγγέλλουν ότι πολλές φορές το δικομματικό σχήμα “μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών/θετικών μέτρων”.

Οι “53” βάλλουν και κατά των προσπαθειών του κ. Καμμένου για πώληση πολεμοφοδίων στη Σαουδική Αραβία, αναφέροντας ότι δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση μιλά στο όνομα της ειρήνης αλλά ταυτόχρονα να εμπλέκεται, έστω και με έμμεσο τρόπο, σε πολεμικές συρράξεις όπως στην Υεμένη.

Η Ομάδα επικρίνει έμμεσα και την υποχώρηση που έκανε η κυβέρνηση στη διδασκαλία των θρησκευτικών μετά από πιέσεις της Εκκλησίας και μεσολάβηση του κ. Καμμένου. Σημειώνουν με νόημα πως “δεν μπορεί να είσαι υπέρ του διαχωρισμού κράτους – Εκκλησίας και η εκκλησιαστική ιεραρχία να παρεμβαίνει ανενόχλητη στην πολιτική”.

Κάλεσμα για στροφή προς την αριστερά

Στο κείμενό τους “53” ζητούν έναν συνολικότερο αναπροσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής προς τα αριστερά, από την οικονομία ως την προσφυγική κρίση, ακόμα κι αν αυτό να ανοίξουν μάχες σε ιδεολογικά ζητήματα.

Υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη λογική του “κυβερνητικού ρεαλισμού”, η οποία επιτάσσει μόνο “εφικτές επιλογές”.

Στο οικονομικό μέτωπο, οι “53” παραδέχονται ότι η έξοδος από τα Μνημόνια “δεν θα οδηγήσει αυτόματα” στην ανάκτηση της κυριαρχίας στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής, υπογραμμίζοντας πως είναι σημαντικό ο ΣΥΡΙΖΑ να παραδεχτεί αυτή την πραγματικότητα.

“Θα ήταν λάθος να δημιουργήσουμε επικοινωνιακά την αίσθηση μια κανονικότητας, που σε κάθε περίπτωση απέχει από τη σκληρή πραγματικότητα της”, αναφέρουν.