Εντοπίζει τις διαφορές μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας, στα «εξαιρετικά “ανθρώπινα” μεγέθη» της πρώτης έναντι της «απρόσωπης μεγαλούπολης», αλλά και στο ό,τι στην Θεσσαλονίκη «καλά-καλά δεν υπάρχουν παραρτήματα βασικών υπηρεσιών» τη στιγμή που η Αθήνα έχει συγκεντρωμένα όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων, τους οργανισμούς και τους φορείς.

Ο κ. Μπουτάρης χαρακτηρίζει «κλισέ», το οποίο όμως έχει στοιχεία αλήθειας, την άποψη ότι η Θεσσαλονίκη παραμένει μια πόλη με ισχυρά συντηρητικά-χριστιανικά αντανακλαστικά, σημειώνοντας ότι «αυτά τα αντανακλαστικά επιχειρήσαμε να ανατρέψουμε, δίνοντας έμφαση στην εβραϊκή και την οθωμανική κληρονομιά της πόλης, δίνοντας βήμα σε πρωτοποριακές ομάδες και συμμετέχοντας σε διοργανώσεις όπως το Gay Pride».

«Πιστεύω ότι ως έναν βαθμό το καταφέραμε, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να αλλάξουμε βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που υπάρχουν στην πόλη» προσθέτει.

Ο κ. Μπουτάρης τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του ψυχαγωγικού χαρακτήρα της ΔΕΘ, χωρίς απώλεια του εμπορικού της στίγματος.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης θεωρεί ότι η πόλη έχει πλέον αποβάλλει το συντηρητισμό, τη γκρίνια και τη μιζέρια και τονίζει «ονειρεύομαι μια Θεσσαλονίκη εξωστρεφή, φιλόξενη, συμμετοχική, ανοιχτή και ανεκτική, όπως υπήρξε διαχρονικά στη μακραίωνη ιστορία της, και ταυτόχρονα σύγχρονη και λειτουργική, που να διασφαλίζει την ευημερία των πολιτών της».