Την απόφαση αυτή έλαβε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο κλήθηκε να απαντήσει σε προδικαστικά ερωτήματα του Ανώτατου Δικαστηρίου της Γερμανίας.

Η υπόθεση ξεκίνησε στη Γερμανία, όπου το 2009 η ξενοδοχειακή επιχείρηση Wikingerhof GmbH&Co. KG συνήψε σύμβαση με την Booking.com BV, εταιρία η οποία έχει συσταθεί κατά το ολλανδικό δίκαιο, εδρεύει στην Ολλανδία και εκμεταλλεύεται διαδικτυακή πλατφόρμα κράτησης καταλυμάτων.

Επρόκειτο για τυποποιημένη σύμβαση της Booking.com, στην οποία προβλεπόταν, μεταξύ άλλων, ότι το ξενοδοχείο δηλώνει πως έχει λάβει αντίγραφο των γενικών όρων της πλατφόρμας κρατήσεων. Η Booking.com τροποποίησε, εν συνεχεία, κατ’ επανάληψη τους γενικούς όρους, οι οποίοι είναι διαθέσιμοι στο σύστημα Extranet της εταιρίας αυτής.

Η… κόντρα

H ξενοδοχειακή εταιρία διαφώνησε γραπτώς με την προσθήκη στην επίμαχη σύμβαση μιας νέας έκδοσης των γενικών όρων, η οποία γνωστοποιήθηκε από την Booking.com στους αντισυμβαλλομένους της στις 25 Ιουνίου 2015.

Η Wikingerhof υποστήριξε, λόγω της δεσπόζουσας θέσης της Booking.com στην αγορά των υπηρεσιών διαμεσολάβησης και διαδικτυακών πυλών κράτησης καταλυμάτων, ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνάψει τη σύμβαση και να υποστεί τις συνέπειες των μεταγενέστερων τροποποιήσεων των γενικών όρων της Booking.com, μολονότι ορισμένες πρακτικές της τελευταίας είναι αθέμιτες και, ως εκ τούτου, αντίθετες προς το δίκαιο του ανταγωνισμού.

Η Wikingerhof άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου του Κιέλου (Γερμανία) αγωγή με αίτημα να απαγορευθεί στην Booking.com: 1) να προσθέτει, χωρίς τη συγκατάθεση της Wikingerhof, την ένδειξη «πιο συμφέρουσα τιμή» ή «μειωμένη τιμή» δίπλα στην τιμή η οποία αναγράφεται από το ξενοδοχείο στη διαδικτυακή πλατφόρμα κράτησης καταλυμάτων, 2) να της στερεί την πρόσβαση στα στοιχεία επικοινωνίας τα οποία παρέχουν στην πλατφόρμα οι αντισυμβαλλόμενοι της Booking.com, και 3) να εξαρτά τη σειρά εμφάνισης του ξενοδοχείου της, όταν υποβάλλονται αιτήματα αναζήτησης, από τη χορήγηση προμήθειας άνω του 15%.

Το γερμανικό δικαστήριο έκρινε ότι δεν είχε διεθνή δικαιοδοσία και κατά τόπον αρμοδιότητα, ενώ η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε και από το Εφετείο του Σλέσβιχ, στο οποίο προσέφυγε η ξενοδοχειακή επιχείρηση.

Μετά από αναίρεση που άσκησε η Wikingerhof, υποστηρίζοντας ότι κακώς το Εφετείο αποφάνθηκε ότι η επίμαχη αγωγή δεν εμπίπτει στη διεθνή δικαιοδοσία του επί ενοχών εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας, το θέμα έφτασε στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας, το οποίο υπέβαλε με τη σειρά του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως.

Η απόφαση

Σύμφωνα με τη χθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η ξενοδοχειακή επιχείρηση Wikingerhof προβάλλει, με το δικόγραφό της, παραβίαση του γερμανικού δικαίου του ανταγωνισμού, το οποίο προβλέπει γενική απαγόρευση κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε σύμβασης ή άλλης οικειοθελούς δέσμευσης.

Συνεπώς, το ζήτημα το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο της υπόθεσης της κύριας δίκης είναι αν η Booking.com προέβη σε κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης κατά την έννοια αυτού του δικαίου του ανταγωνισμού. Για να κριθεί, επομένως, αν οι ενέργειες που προσάπτονται στην Booking.com είναι θεμιτές ή αθέμιτες υπό το πρίσμα του δικαίου του ανταγωνισμού, δεν είναι απαραίτητη η ερμηνεία της σύμβασης μεταξύ των διαδίκων της κύριας δίκης, αναφέρει η απόφαση.

Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, υπό την επιφύλαξη σχετικού ελέγχου από το αιτούν δικαστήριο, η αγωγή της Wikingerhof, εφόσον στηρίζεται στην εκ του νόμου υποχρέωση αποχής από κάθε κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, αφορά ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας, κατά την έννοια του κοινοτικού κανονισμού 1215/2012.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου