Ειδικότερα, το ΣτΕ απασχόλησε περίπτωση δικηγόρου, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2007 πραγματοποίησε έναρξη εργασιών ως ελεύθερος επαγγελματίας με αντικείμενο την παροχή επιχειρηματικών συμβουλών διαχείρισης και μετά από έξι μήνες έκανε διακοπή εργασιών επιτηδευματία. Στη συνέχεια, το 2015 προέβη σε νέα έναρξη επιτηδεύματος με αντικείμενο τη δικηγορία.

Κατά τα δύο πρώτα έτη της δικηγορίας τού επιβλήθηκε τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ. Για την επιβολή τέλους επιτηδεύματος άσκησε ενδικοφανή προσφυγή στην πράξη προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, η οποία απορρίφθηκε και στη συνέχεια προσέφυγε στη Δικαιοσύνη.

Το Β’ Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαίρη Σαρπ και εισηγητής ο πάρεδρος Αντώνιος Φοβάκης) με την υπ’ αριθμ. 89/2019 πιλοτική απόφασή του (νόμος 3900/2010) έκρινε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό από αυτό που ασκούν τώρα, και στη συνεχεία διέκοψαν την επαγγελματική δραστηριότητά τους, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους. Και αυτό ανεξάρτητα εάν ο επαγγελματίας είχε συμπληρώσει πέντε χρόνια άσκηση της αρχικής επαγγελματικής δραστηριότητας.

Τέλος, το ΣτΕ έκρινε ότι σε περίπτωση που γίνει διακοπή τής άσκησης επαγγέλματος πριν τη συμπλήρωση της πενταετίας και στη συνέχεια γίνει νέα έναρξη εργασιών στο ίδιο, όμως, επάγγελμα, ο χρόνος διακοπής δεν συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση της πενταετίας.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]