Πώς κυλά η δεύτερη σεζόν για το «Μην ψαρώνεις»; Πώς περνάτε πίσω από τις κάμερες;

Είναι μία πολύ ωραία συνθήκη, έτσι ξεκίνησε βέβαια από την αρχή και παραμένει. Ολοι μας, όμως, θα θέλαμε λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς, οι ταχύτητες αγγίζουν το απάνθρωπο. Θα θέλαμε να έχουμε τον χρόνο να απολαμβάνουμε όλο αυτό που συμβαίνει. Φυσικά, αυτά είναι τα σημεία των καιρών. Καλούμαστε στον μισό χρόνο να κάνουμε τα διπλά πράγματα. Για εμένα είναι αφύσικο και, αργά ή γρήγορα, φέρνει φθορά.

Αυτοί όμως είναι οι ρυθμοί πλέον στη δουλειά σας, σωστά;

Ναι, έτσι έγιναν τα πράγματα και κάποιοι -χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου στην απέξω- το δέχτηκαν. Να διευκρινίσω ότι δεν κάνω την επαναστάτρια, ωστόσο, πιστεύω ότι, όταν αφήνουμε οι ηθοποιοί και οι συντελεστές μιας δουλειάς να συμβαίνουν κάποια πράγματα, όλο αυτό μετατρέπεται σε κανονική συνθήκη. Μακροπρόθεσμα θεωρώ ότι αναγκαστικά θα σταματήσει.

Ελπίζετε ότι, λόγω της επένδυσης στη μυθοπλασία, θα αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Οπως το είπατε, ελπίζω να αλλάξει. Το θέμα της μυθοπλασίας, που αρχίζει και εμπλουτίζεται, είναι πολύ ευχάριστο. Αλλά, όταν γίνεται κάτω από τις συνθήκες που σας προανέφερα, το αποτέλεσμα θα είναι κακά και πρόχειρα γυρισμένες. Δεν έχει σημασία αν στο κάθε κανάλι θα παίζονται 15 ή 3 σειρές, το θέμα είναι αυτές που βγαίνουν στον αέρα να είναι όλες καλές.

Θεωρείτε ότι το αποτέλεσμα στις περισσότερες σειρές φέτος είναι άρτιο και καλό;

Δεν παρακολουθώ τηλεόραση, ακόμη και τη δική μου σειρά τη βλέπω στο YouTube. Το μάτι μου, ωστόσο, έχει πέσει σε σίριαλ. Για εμένα, λοιπόν, υπάρχει σειρά που είναι ερασιτεχνική. Ομως, είναι άδικο να χαρακτηρίζεις κάτι επειδή έκανες ζάπινγκ τέσσερις φορές τον χρόνο…

 Το κοινό έχει το σωστό κριτήριο να αντιλαμβάνεται το πότε μία σειρά είναι πρόχειρα δουλεμένη;

Φυσικά και έχει και, αν με ρωτάτε, το κριτήριο του κόσμου είναι αλάνθαστο τις περισσότερες φορές. Οταν δώσεις στον κόσμο κάτι προσεγμένο και τίμιο, για το οποίο έχεις αφιερώσει χρόνο και πάθος, το λατρεύουν. Αποτέλεσμα το τι είχε γίνει με το «Νησί», με το δικό μου «Υπέροχα πλάσματα», το τι γίνεται τώρα με τις «Αγριες Μέλισσες». Θεωρώ ότι γίνεται και με το «Μην ψαρώνεις», από την πρώτη στιγμή αγκαλιάστηκε, γιατί υπήρχαν φυσικοί χώροι, υπήρχε καλή διεύθυνση φωτογραφίας, υπήρχαν έμπειροι και καλοί ηθοποιοί.

Είναι διπλή χαρά για εσάς το ότι η σειρά στην οποία πρωταγωνιστείτε προσφέρει και γέλιο; Σπανίζουν οι αυθεντικές κωμικές σειρές πλέον…

Ολο αυτό έχει να κάνει με την αισθητική του καθενός. Δεν γελάμε όλοι με τα ίδια πράγματα, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο χιούμορ, για εμένα, όμως, για το δικό μου κριτήριο και τη δική μου αίσθηση κωμωδίας, κάτι τέτοιο όπως το «Μην ψαρώνεις» είναι κωμωδία και όχι σαχλαμάρα και μπούρδα.

Εχετε κάνει συζητήσεις για το αν η σειρά θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά;

Καμία απολύτως συζήτηση δεν έχει γίνει.

Κοιτάτε τον ανταγωνισμό, σας ενδιαφέρει;

Οχι, μου αρέσει ο ανταγωνισμός, σ’ το κάνει λίγο πιο δελεαστικό, όταν το κοινό σε προτιμά, νιώθεις πιο ευλογημένος και δυνατός. Το βλέπω και στο θέατρο, όταν σε μία τόσο κακή θεατρική σεζόν εγώ κάνω έναν μονόλογο και γεμίζει ένα κεντρικό θέατρο. Για εμένα δεν υπάρχει κάτι πιο συγκινητικό και τιμητικό. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι ο άλλος σε προτιμά γιατί το θέλει και όχι γιατί δεν έχει κάτι άλλο να δει. Με αυτήν την έννοια, ναι, με απασχολεί ο ανταγωνισμός, για εμένα σημασία έχει άλλωστε ο δρόμος, τι σου λέει ο άλλος στον δρόμο, όχι η τηλεθέαση. Ο άνθρωπος που δεν σε ξέρει, αλλά παίρνει το θάρρος να σε πλησιάσει και να σου πει πώς νιώθει. Δεν υπάρχει πιο ωραία ανταμοιβή από αυτό.

 Τα νούμερα, ωστόσο, δεν είναι ένα στοιχείο για τα κανάλια;

Είναι, αλλά εμένα, που είμαι καλλιτέχνις, δεν με ενδιαφέρει. Οχι από έπαρση, αλλά μετράω άλλα πράγματα. Είναι σαν να έχει ανοίξει ένα νέο μαγαζί, που έχει γίνει must αλλά το φαγητό του είναι μέτριο. Εμένα, αν δεν μου αρέσει το φαγητό, δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάω όση μόδα κι αν είναι. Θέλω να πω ότι σε αυτήν τη δουλειά ο χρόνος είναι ο πιο δίκαιος κριτής.

Από την ελληνική τηλεόραση λείπουν άνθρωποι με ιδέες και αισθητική;

Πάρα πολύ, όπως και στη διαφήμιση. Η διαφήμιση στην Ελλάδα, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις, είναι σαν να είμαστε στο 1980. Πολύ πίσω είμαστε σε αυτό το κομμάτι, σε μία εποχή που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν μέσα, η τεχνολογία είναι σε άλλο επίπεδο, είναι φοβιστικό το ότι έχουμε τέτοια σποτ.

Γιατί είπατε ότι φέτος είναι μια κακή θεατρική σεζόν;

Το θέατρο είναι τρελό, δεν έχει λογική. Οπως, λοιπόν, υπάρχουν καλές χρονιές, υπάρχουν και κακές. Γι’ αυτό νιώθω πολύ τυχερή που με τον μονόλογο «Tο υπέροχό μου διαζύγιο» γεμίζουμε το θέατρο.

INFO

«ΜΗΝ ΨΑΡΩΝΕΙΣ»

ΑΝΤ1 21.45 ΤΕΤΑΡΤΗ-ΠΕΜΠΤΗ

ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ

Η Σάντυ έχει χάσει την πρόσφατη μνήμη της και το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι πως είναι παντρεμένη με τον Διονύση. Τίποτα δεν τη συνδέει πια με τον Μανώλη. Και, φυσικά, η Νενέλα σπεύδει να εκμεταλλευτεί το γεγονός κανονίζοντας να πάρει την κόρη της και να την πάει κοντά στον άντρα της.  Στην προσπάθειά της αυτή βρίσκει αναπάντεχες βοηθούς τη Στέλλα και την Τίνα, ενώ η σχέση της με τον Κοσμά τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα, όταν μαθαίνει πως ήξερε για τον κρυφό δεσμό της κόρης της και δεν της είχε πει κουβέντα. Στο μεταξύ, για τον Μανώλη προέχει να μιλήσει στα παιδιά του για τον χωρισμό του με τη Στέλλα και κανονίζει συγκέντρωση των Αραποστάθηδων. Η Τάνια ξαναβρίσκεται με τον Κωνσταντίνο και διαπιστώνουν ότι είναι και οι δύο ξανά ελεύθεροι και διαθέσιμοι.

Μπορεί η Νενέλα να μην κατάφερε να φυγαδεύσει την κόρη της στο εξωτερικό, αλλά η Σάντυ εξακολουθεί να μη θυμάται τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν της. Κι όσο συμβαίνει αυτό, η μητέρα της το εκμεταλλεύεται και φροντίζει να την κρατάει μακριά από τον Μανώλη. Από την άλλη, η Στέλλα, που νομίζει ότι έχει καταφέρει να απαλλαγεί από την αντίζηλό της, κάνει ό,τι  περνάει από το χέρι της για να παραμείνει στο σπίτι του Μανώλη, που είναι ο μόνος που έχει… μαύρα μεσάνυχτα για την κατάσταση της αγαπημένης του. Η Τάνια προσπαθεί να κάνει τον Λεωνίδα να ζηλέψει χρησιμοποιώντας τον Κωνσταντίνο και ο Μπίλι δοκιμάζει μία νέα προσέγγιση στη Ρόζα.

***Η Φαίδρα Δρούκα πρωταγωνιστεί στο θεατρικό μονόλογο «Tο υπέροχό μου διαζύγιο» στο Θέατρο Μικρό Χορν.

Από το περιοδικό TV ΚΟΥΣ ΚΟΥΣ που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής