Το να είσαι 24 ετών και να κουβαλάς ένα τέτοιο κενό, ένα τέτοιο σκοτάδι στην ψυχή σου, είναι απίστευτα επώδυνο και δυσβάσταχτο. Ιδίως όταν αυτό το κενό δημιουργείται σε ένα χώρο, σε μια συνθήκη που θεωρείς μέσα σου ότι είναι ασφαλής. Γιατί προάγει την αγάπη, τη χαρά, τη διασκέδαση, την ένωση με τους ανθρώπους, άγνωστους και γνωστούς.

Αυτό που συνέβη πριν ένα χρόνο στο Μάντσεστερ είναι απ΄αυτά που δεν επουλώνονται ποτέ μέσα σου. Και η Αριάνα Γκράντε το ξέρει καλύτερα απ΄όλους. Μόλις πριν δέκα μέρες είχε μιλήσει στον Τζίμι Φάλον για την τραγωδία, αλλά πολύ λιτά. Και ήταν η πρώτη φορά που κατάφερνε να βγάλει λίγες λέξεις πριν κλάψει.

Το ίδιο συνέβη και στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Time σε ένα αφιέρωμα με τίτλο Next Generation Leaders. Η τρομοκρατική επίθεση την ωρίμασε απότομα, αλλά και της άφησε ένα μεγάλο σημάδι μέσα της.

«Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι να το δουν οι fans και να θεωρήσουν ότι αυτό που συνέβη θα κερδίσει. Η μουσική υποτίθεται ότι είναι το ασφαλέστερο καταφύγιο στον κόσμο. Εύχομαι να υπήρχε η δυνατότητα να φτιάξω τα πράγματα. Νομίζεις ότι με το πέρασμα του χρόνου θα είναι ευκολότερο να μιλάς γι΄αυτό ή ότι θα το απορροφήσεις. Κάθε μέρα περιμένω την γαλήνη, αλλά κάθε φορά είναι το ίδιο επώδυνο.»

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]