Ώσπου κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται καρικατούρα του εαυτού του. Δεν τραγουδούσε και δεν έγραφε μουσική επειδή το βίωνε. Το έκανε μόνο για να βρει αφορμή να πιει. Μέχρι που έφτασε στο σημείο να τρέμουν τα χέρια του και να μη μπορεί να υπογράψει ένα αυτόγραφο.

Αυτό περιγράφει κι ο ίδιος ο Χρήστος Θηβαίος σε συνέντευξη που έδωσε στην Ελεονώρα Μελέτη στο Μετά Τα Μεσάνυχτα το βράδυ της Τετάρτης.

«Τα καλύτερά μου τραγούδια τα έχω γράψει με καφέ. Αλλά πίστευα πως ήταν με τη χρήση του αλκοόλ… Το έχω συζητήσει με τον μεγάλο μου γιο. Δεν με κρίνει ποτέ. Αλλά το βλέμμα του ήταν πάντα αρκετό για να μου πει “ως εδώ μπαμπά”. Μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει που εγώ όταν δεν συνειδητοποιώ τα όρια μου, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, μου βάζουν όρια…

H μεγαλύτερη αμηχανία που έχω αισθανθεί λόγω αλκοόλ ήταν όταν έχω τη μνήμη του εαυτού μου να τρέμουν τα χέρια μου. Αυτό. Να μην μπορώ να υπογράψω ένα αυτόγραφο. Κι αυτό έγινε πρωί, δεν είχα πιει. Οπότε μετά ήπια δυο-τρεις μπύρες για να μην τρέμουν τα χέρια μου. Είμαι περήφανος που το λέω δημόσια».