Δεν πρόκειται για κάποιο τέχνασμα ή υπερβολή. Το να έχεις μείνει έγκυος τρεις φορές και τελικά να μην κρατάς κανένα παιδί στην αγκαλιά σου, είναι κάτι που σε τσακίζει. Ιδίως τη μάνα, αλλά και τον πατέρα.

Ο Σταύρος Νικολαΐδης περιέγραψε στην Ελεονώρα Μελέτη πως είναι να χάνεις τρία παιδιά για τα οποία είχες προετοιμαστεί ψυχολογικά ότι θα σε κάνουν γονιό. Αναφέρθηκε επίσης και στο πως κατάφεραν με τη γυναίκα του να μείνουν ενωμένοι. Αναμφίβολα, με τέτοιες απώλειες, όσο δυνατός και να είσαι, λυγίζεις και δεν είναι παράλογο να ραγίσουν όλα μέσα σου.

Οι δυο τους όμως τα κατάφεραν και σήμερα έχουν τη χαρά να κοιτάζουν το πρώτο τους παιδί, τον Θάνο. Ο τρόπος μιλάει ο ηθοποιός και η στάση του δε μπορούν παρά να σε κάνουν να δακρύσεις. Όπως συνέβη και με την Ελεονώρα.

«Είχαμε χάσει 3 παιδιά. Τα δύο πρώτα στον 5ο μήνα της κύησης. Γινόταν ρήξη υμένα, έσπασε ο σάκος, έφευγαν τα νερά και της τα έπαιρναν τα παιδιά με γέννα, με τεχνητούς πόνους. Ήταν φρικτό. Και μόνο αυτό που πέρασε η γυναίκα μου ότι έκανε δύο γέννες χωρίς να κρατήσει παιδί στα χέρια της, από εμένα πρέπει να έχει όλο το σεβασμό και όλη τη βοήθεια, τώρα που καταφέραμε να κάνουμε τον Θανούλη μας.

Αυτό που ζούσε μια μάνα να έχει ένα έμβρυο μέσα της και να αρχίσει να το νιώθει και ξαφνικά να μην το έχει, είναι φρικτό, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον δικό μου ψυχολογικό πόνο. Η τρίτη ήταν μια παλίνδρομη,  στον τρίτο μήνα, αλλά μετά τις δύο μας έπεσε και αυτή βαριά.

Αν το ζευγάρι δεν είναι ήδη δεμένο μεταξύ του, δεν έχει σωστή βάση με αγάπη, σεβασμό και αλληλοθαυμασμό κάτι τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να το απομακρύνουν κι άλλο. Εμείς μείναμε ο ένας δίπλα στον άλλον, μας έδεσε, σφίξαμε τα δόντια, σφίξαμε τις γροθιές μας και είπαμε θα το κάνουμε. Και ενώ η Γιώτα κάθε φορά έλεγε: «Αν ξανασυμβεί δεν αντέχω», έβλεπες ότι δεν το βάζει κάτω, γιατί κι αυτή ήθελε πάρα πολύ να γίνει μάνα».

https://www.youtube.com/watch?v=wYBp9eSpUsw

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]