Νόσησε από κορωνοϊό, νοσηλεύτηκε για σχεδόν δύο εβδομάδες και πλέον συνεχίζει την αποθεραπεία στο σπίτι του, προσπαθώντας να συνέλθει από μία σοβαρή πνευμονία, «προίκα» του επικίνδυνου ιού.

Με συνέντευξή του στον «Ε.Τ.» αποκαλύπτει τις δύσκολες ώρες που πέρασε στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου», τις σκέψεις που έκανε βλέποντας άλλους ασθενείς να μεταφέρονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, ευχαριστεί δημόσια γιατρούς και νοσηλευτές και απαντά στους αμφισβητίες της πανδημίας.

Πότε είχατε τα πρώτα συμπτώματα;

Αρχισε σαν μια μικρή κόπωση, αλλά γρήγορα ανέβασα υψηλό πυρετό που κάποια στιγμή έφτασε σχεδόν 39,5^οC. Ο πυρετός δεν υποχωρούσε για πέντε με έξι μέρες.

Πότε κάνατε το τεστ;

Μετά την έκτη μέρα. Ποτέ δεν βάζεις στο μυαλό σου το χειρότερο, πάντα πιστεύεις ότι θα περάσει αυτό που έχεις και όλα θα τελειώσουν. Eκανα ωστόσο το τεστ και όταν ήρθε το θετικό αποτέλεσμα ήρθε μαζί και ο φόβος.

Πού πιστεύετε ότι το κολλήσατε;

Αναρωτιέμαι. Νομίζω ότι ήμουν προσεκτικός με μάσκα και αντισηπτικά. Αλλά είμαι επαγγελματίας δικηγόρος, κινούμαι αναγκαστικά σε χώρους με κόσμο που δεν τηρούσε τα μέτρα. Λίγο να ξεχαστείς, κολλάς. Αυτός ο ιός είναι ύπουλος.

Πότε και γιατί κρίθηκε απαραίτητη η νοσηλεία σας;

Λόγω του υψηλού πυρετού που δεν υποχωρούσε και του θετικού τεστ, ο ΕΟΔΥ έκρινε ότι έπρεπε να νοσηλευτώ άμεσα και το ΕΚΑΒ με μετέφερε στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου». Η διαδικασία ήταν άψογη.

Μπήκατε στη ΜΕΘ; Διασωληνωθήκατε;

Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε. Αλλά είχα συνεχή υποστήριξη της αναπνοής μου με οξυγόνο.

Υπήρχαν στιγμές που φοβηθήκατε για τη ζωή σας;

Ο πυρετός και το χαμηλό οξυγόνο ήταν τα πιο έντονα στοιχεία. Ο φόβος για την εξέλιξη ήταν πάντα μέσα μου όταν ξέρεις ότι με τον ιό αυτόν βρίσκεσαι σε αχαρτογράφητα νερά. Υπήρχαν πολλές στιγμές που είχα κακή ψυχολογία για την εξέλιξη και μια παγωμάρα. Εβλεπα και σε διπλανά δωμάτια ασθενείς να διασωληνώνονται και να μεταφέρονται στις ΜΕΘ και σκεφτόμουν μήπως είμαι ο επόμενος. Κάποια στιγμή που με ρώτησε γιατρός αν αναπνέω καλά και μήπως χρειάζεται να μου αυξήσουν το οξυγόνο, του είπα: «Μη μου αυξήσετε το οξυγόνο. Σας παρακαλώ! Υπόσχομαι να αναπνέω καλά».

Τι σας δίνει κουράγιο σε αυτή τη μάχη;

Η απόφασή μου να είμαι δυνατός και να το ξεπεράσω. Αλλά και η φροντίδα και η στήριξη των γιατρών και των νοσηλευτών. Εχω να πω τα καλύτερα για το Νοσοκομείο «Παπανικολάου» και τις συνθήκες νοσηλείας. Τα μικρά θαύματα τελικά συμβαίνουν.

Ποιους στενούς ανθρώπους είχατε στο νου σας κατά τη νοσηλεία σας;

Την οικογένεια και τους φίλους μου που δεν με άφησαν ούτε στιγμή να αισθανθώ μόνος.

Πότε σας επέτρεψαν οι γιατροί να πάρετε εξιτήριο;

Επειδή η αναπνοή μου μετά από 12 μέρες σταθεροποιήθηκε, οι γιατροί ήδη έκριναν ότι μπορώ να συνεχίσω την αποθεραπεία στο σπίτι και να προστατευτώ από τυχόν άλλες λοιμώξεις επειδή ο οργανισμός μου είναι αδύναμος ακόμη.

Πόσο κοντά σας ήταν το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό;

Κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι μας. Εχω εκπλαγεί με τους ανθρώπους του «Παπανικολάου», δεν με άφησαν στιγμή. Τους εμπιστεύτηκα και με στήριξαν και τους ευχαριστώ δημόσια για αυτό.

Πώς είναι σήμερα η υγεία σας;

Εχω μια σοβαρή πνευμονία που την προκάλεσε ο κορονοϊός. Είμαι πολύ αδύναμος, αλλά έχω τουλάχιστον σταθερή αναπνοή και νομίζω ότι θα το ξεπεράσω.

Τι απαντάτε στους αμφισβητίες της πανδημίας;

Είναι εξοργιστικό για όλους εμάς που περνάμε αυτή την ταλαιπωρία να υπάρχουν διάφοροι που με ελαφρότητα ή πρόθεση διασπείρουν ψεύδη. Και να ενδύουν τις συμπεριφορές τους αυτές με μεγάλα λόγια για δικαιώματα και παγκόσμιες συνωμοσίες. Θα ξαναπώ ότι δεν υπάρχει πιο αδυσώπητη, πιο απόλυτη ισότητα από τον μακρύ, βραδινό ήχο των αναπνευστήρων στις κλινικές. Για μένα αυτό ήταν για πολλές μέρες η καθημερινή μου αλήθεια. Δεν θέλω να ασχοληθώ άλλο με τους αμφισβητίες. Δεν θέλω να τους χαρίσω ούτε το πεντάλεπτο της δημοσιότητας που επιζητούν. Τους έχω διαγράψει από το οπτικό μου πεδίο και ελπίζω και όλοι μας από τη συλλογική μας μνήμη.

Από την έντυπη έκδοση