Οι συγγενείς και οι φίλοι τους που έμειναν πίσω καλούνταν να διαχειριστούν το πένθος για τους ανθρώπους τους που χάθηκαν τόσο άδικα, υποφέροντας τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους.

Και μπορεί όσοι επιβίωσαν να πήραν το μεγαλύτερο «δώρο», την ίδια τους τη ζωή, ωστόσο καλούνται να την περάσουν έχοντας προβλήματα υγείας και κατά κύριο λόγο ψυχολογικές διαταραχές.

https://www.youtube.com/watch?v=aytvSb04ins

Μία από αυτούς είναι και η Κάιλα Μπέργκερον, που 18 χρόνια μετά, θυμάται με λεπτομέρειες τι συνέβη το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Η Κάιλα εργαζόταν στο γραφείο της, στον 68ο όροφο όταν έγινε η επίθεση. Τρέχοντας ένας συνάδελφός της, την πλησίασε και της είπε πως ένα μικρό αεροπλάνο είχε πέσει πάνω στον πύργο.

Τότε ξεκίνησε να κατεβαίνει τις σκάλες, στο απόλυτο σκότος, ενώ έτρεχαν νερά από τους σωλήνες του κτηρίου που είχαν σπάσει.

Η Κάιλα μπορεί να περιγράψει και τη ζωή της από εκείνη τη μέρα. Έχασε τη δουλειά της, καταδικάστηκε δύο φορές για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης, έχασε την αυτοκυριαρχία της και παρακολούθησε πρόγραμμα απεξάρτησης από το αλκοόλ και για τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες.

Το 2001 η Κάιλα είχε διευθυντική θέση στον βόρειο πύργο. «Δεν ήμασταν αστυνομικοί ή πυροσβέστες των οποίων η δουλειά ήταν να είναι μέσα στο κτήριο. Μας έλεγαν πως ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε. Χάσαμε τους εαυτούς μας από εκείνη τη μέρα και τους βρήκαμε με τα χρόνια», δηλώνει η Κάιλα.

Μετά την επίθεση η Κάιλα καλούνταν να συνεχίσει τη ζωή της κάτω από καθεστώς πίεσης και να διαχειριστεί τη θλίψη για τον χαμό του αφεντικού της,  Νέιλ Λέβιν. Έμεινε στην εταιρεία μέχρι το 2006 και στη συνέχεια μετακόμισε τη Φλόριντα για να είναι δίπλα στη μητέρα της που έπασχε από καρκίνο των πνευμόνων.

Η μητέρα της πέθανε, στη δουλειά τη έκαναν περικοπές και οι οικονομίες της τελείωσαν. Το 2013 συνελήφθη για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Αργότερα μετακόμισε στη Φλόριντα για να ζήσει με τον πατέρα της και βρήκε δουλειά σε ένα fast food, όπου έφτιαχνε σάντουιτς.

Το αλκοόλ θεωρεί πως ήταν η παρηγοριά της αφού όλη την ώρα ένιωθε αγχωμένη και πιεσμένη.

Πέρυσι τράκαρε ενώ ήταν μεθυσμένη, διαλύοντας σχεδόν το αυτοκίνητό της. Οι επιλογές της τότε ήταν δύο: να φυλακιστεί ή να μπει σε αποτοξίνωση για 24 μήνες.

Ο Πάτρικ Άντερσον ήταν στον πέμπτο όροφο του Marriott, στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου όταν ένιωσε το πρώτο αεροπλάνο να πέφτει.

«Εκείνη τη στιγμή υπήρχε πολύ σύγχυση. Έγιναν ανακοινώσεις που παρότρυναν τους ανθρώπους να μείνουν στα δωμάτιά τους. Υπήρξαν άνθρωποι που δεν έφυγαν ποτέ», θυμάται ο Άντερσον.

Βλέποντας από το παράθυρό του, ο Άντερσον διαπίστωσε πως έπεφταν συντρίμμια στο δρόμο.  «Δεν ήξερα αν έπρεπε να φύγω ή να μείνω. Κάποια στιγμή αποφάσισα να φύγω, χωρίς να το σκεφτώ», λέει.

«Πολλοί μοιράζονται τις ιστορίες τους και ισχυρίζονται πως υπήρξε βοήθεια από κάτι που μπορεί να θεωρηθεί σαν άγγελος. Που κάποιος τους έπιασε από τον ώμο και τους οδήγησε στην ασφάλεια. Κάπως έτσι είναι και η δική μου ιστορία. Αν περίμενα πέντε λεπτά στο δωμάτιό μου δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα», αναφέρει.

Ο Άντερσον έτρεξε και βρέθηκε μπροστά σε πυροσβέστες, οι οποίοι και τον οδήγησαν στην ασφάλεια.

Η «μάχη» με τις ψυχικές διαταραχές

Χιλιάδες άνθρωποι επιβίωσαν εκείνη τη μέρα. Κάτοικοι και εργαζόμενοι της περιοχής είδαν καρέ-καρέ τις επιθέσεις και κάποιοι έχουν αποκτήσει ψυχολογικά προβλήματα.

«Η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες δεν έχει χρονικό όριο», δηλώνει η Δρ Ζακλίν Μολινέ, υπεύθυνη του προγράμματος υγείας για τους Δίδυμους Πύργους, το οποίο προσφέρει βοήθεια σε χιλιάδες ανθρώπους.

Από τα 24.550 επείγοντα περιστατικά που βρέθηκαν στο πρόγραμμα, τα 7.425 ή 30,25% έπασχαν από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες.

Οι 2.625 άνθρωποι που τράπηκαν σε φυγή από τους Δίδυμους Πύργους αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το 12,3% πάσχει από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, οι 675 από αγχώδεις διαταραχές και οι 661 από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Μάλιστα, αρκετοί εκδήλωσαν τις διαταραχές χρόνια αφότου έγιναν οι επιθέσεις.

Μέχρι και σήμερα άνθρωποι που επιβίωσαν βλέπουν εφιάλτες και αποφεύγουν να κάνουν οτιδήποτε που τους θυμίζει τη μέρα της επίθεσης. Και τι μπορεί να τους θυμίζει τη μέρα της επίθεσης; Για παράδειγμα κάποιοι δεν θέλουν τις ηλιόλουστες μέρες, επειδή εκείνη τη μέρα είχε ήλιο, άλλοι δεν μπορούν να ακούν τον ήχο από τις τουρμπίνες αεροπλάνων, κάποιοι δεν αντέχουν στη θέα τους.

«Ήμουν 17 ετών, σε Λύκειο του Μανχάταν όταν έγιναν οι επιθέσεις. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να ακούσω αεροπλάνα, ελικόπτερα και συναγερμούς αυτοκινήτων. Αν ήμουν στο αυτοκίνητο και κάποιος κόρναρε με έπιανε πανικός. Μου πήρε καιρό για να καταλάβω τι συνέβη και να διαπιστώσω πως όλα τα βίωνα εξαιτίας της 11ης Σεπτεμβρίου», δηλώνει η Λίλα Νόρντστρομ που πλέον ζει στο Λος Άντζελες.

Η Ελίντα Κις βρισκόταν στους Δίδυμους Πύργους και λίγη ώρα πριν την επίθεση έφυγε. Πριν φύγει «έβλεπα από μακριά το αεροπλάνο να έρχεται με χαμηλή ταχύτητα». Η Ελίντα με τα χρόνια ένιωθε καλύτερα. Ωστόσο πριν από λίγες μέρες, την Κυριακή, είδε εφιάλτη: το αεροπλάνο να πέφτει στον Πύργο.

Υπολογίζεται πως εκατοντάδες άνθρωποι πάσχουν από ψυχικές διαταραχές λόγω των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και δεν το γνωρίζουν.