Αναλυτικότερα, στο νομό Ηλείας τον Αύγουστο του 2005 εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε παλαιά ακατοίκητη διώροφη κατοικία, η οποία από το 1993 είχε χαρακτηριστεί από την Πολεοδομία (μετά από σχετική αυτοψία) επικίνδυνα ετοιμόρροπη και είχε εκδοθεί πρωτόκολλο κατεδάφισης το οποίο είχε διαβιβαστεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.

Κατά τη διάρκεια της κατάσβεσης και ενώ ο εν λόγω επιπυραγός ήταν σε απόσταση 3,5 μέτρων από την φλεγόμενη κατοικία, αποκολλήθηκε η μαρκίζα του κτιρίου και ένα κομμάτι της, περίπου ενός μέτρου, έπεσε πάνω στο κράνος του. Ο επιπυραγός μεταφέρθηκε σε κρατικό νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του, λόγω κακώσεων στο κεφάλι.

Κατόπιν αυτού, η σύζυγός του, ηλικίας 43 ετών, τα δύο ανήλικα παιδιά του ηλικίας 13 και 5 ετών, ο πατέρας του και τα δύο αδέλφια του προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την ηθική βλάβη λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο του πυροσβέστη, ενώ η σύζυγος και τα δυο παιδιά διεκδίκησαν ακόμη και εφάπαξ αποζημίωση διατροφής.

Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι ο θάνατος του επιπυραγού οφειλόταν σε παράνομη παράλειψη των αστυνομικών οργάνων, τα οποία ήταν αποκλειστικά αρμόδια όχι για την κατεδάφιση της επικίνδυνης κατοικίας, αλλά επειδή έπρεπε από το έτος 1993 να είχαν μεριμνήσει για την εκτέλεση του πρωτοκόλλου κατεδάφισης που είχε εκδοθεί και είχε επιδοθεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.

Τελικά, το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε το αίτημα της συζύγου και των δύο παιδιών για διατροφή, καθώς τους είχε απονεμηθεί σύνταξη η οποία υπολογίσθηκε στο βαθμό του αντιπυράρχου και επίδομα χηρείας, καθώς ο θάνατος του επήλθε κατά την υπηρεσία.

Παράλληλα, το Διοικητικό Εφετείο έκανε δεκτό το αίτημα της συζύγου, των δύο ανήλικων παιδιών, του πατέρα του επιπυραγού και των αδελφών του για καταβολή αποζημίωσης προς αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από το θάνατο εν υπηρεσία του επιπυραγού, το ύψος της συνολικής αποζημίωσης για όλα τα συγγενικά πρόσωπα, μαζί με τους νόμιμους τόκους, ανέρχεται περίπου στις 600.000 ευρώ.

Στην συνέχεια το Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου, η οποία όμως με απόφαση του Α΄ Τμήματος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απορρίφθηκε.