Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Και φυσικά δεν είναι και ό,τι καλύτερο να ακυρώνεται ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο θα έδινε μια σημαντική ναυτική υπεροπλία και ένα σαφές τεχνολογικό και τακτικό προβάδισμα, για αρκετό χρονικό διάστημα στην Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, που εδώ και καιρό ανεβάζει τους τόνους των προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, από τη Λιβύη έως και τις ακτές του Λιβάνου και της Συρίας, σε μια προσπάθεια της Αγκυρας να καταστεί τόσο περιφερειακή υπερδύναμη στην ευρύτερη περιοχή όσο και ρυθμιστής των ενεργειακών (και όχι μόνο) εξελίξεων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Η Τουρκία έχει θέσει ως στρατηγική της προτεραιότητα τον έλεγχο των θαλάσσιων δρόμων από το Σουέζ μέχρι τον Εύξεινο Πόντο και από εκεί έως τη Μάλτα και φυσικά διεκδικεί παράνομα μερίδιο στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατ. Μεσογείου ή τη διέλευση των όποιων αγωγών από περιοχές που θα ελέγχει η ίδια, αποσκοπώντας στην υφαρπαγή κερδών από τα τέλη διέλευσης.

Προκλήσεις με στόχο

Δεν είναι τυχαία η όλη της συμπεριφορά, μιας και γνωρίζει ότι το Διεθνές Δίκαιο με τη σημερινή του μορφή την περιορίζει σημαντικά σε δικαιούμενη έκταση και στην προσπάθειά της αυτή έχει ξεκινήσει το χορό των προκλήσεων με σκοπό να αναγκάσει τη χώρα μας να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δικούς της όρους και να αποσπάσει οφέλη, όπως η συνδιαχείριση του Αιγαίου και των ενεργειακών πηγών που θα εντοπιστούν μελλοντικά.

Η πρόσφατη μίνι κρίση του Ιουλίου, η οποία έφτασε κοντά σε θερμό επεισόδιο, κατέδειξε την ανάγκη εκσυγχρονισμού του Π.Ν. αλλά και ενίσχυσης της Π.Α. με ό,τι διαθέσιμο μέσο υπάρχει και μπορεί να ανταπεξέλθει στις σημερινές απαιτήσεις στο πεδίο της μάχης, μαζί φυσικά με τον ανάλογο εξοπλισμό.

Η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί και να φερθεί αρκετά έξυπνα και να επαναπρο-σεγγίσει το Παρίσι (απ’ ό,τι φαίνεται η Γαλλία, παρά το πάγωμα της προμήθειας των φρεγατών, παραμένει κοντά στη χώρα μας στηρίζοντάς την αρκετά και σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο), εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι η Κύπρος έγινε αποδέκτης γαλλικής πρότασης για χρήση της ναυτικής βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», στην Πάφο, με αντάλλαγμα τον εξοπλισμό της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

 Αντιπρόταση

Είναι πράγματι «προβληματικό» το να επικαλεστούμε τις πάντοτε υφιστάμενες δημοσιονομικές δυσκολίες για 2 ολοκαίνουργια πλοία (συνολικής αξίας 2,5 δισ. ευρώ) που θα έχουν όριο ζωής πάνω από 25-30 έτη και με την όποια χρονική παράταση της επιχειρησιακής τους αξίας και προσφοράς με τις ανάλογες αναβαθμίσεις τους. Θα μπορούσαν να αντιπροταθούν από ελληνικής πλευράς είτε περισσότερες δόσεις μειώνοντας το ποσό της ετήσιας δόσης αποπληρωμής είτε καλύτερη τιμή σε περίπτωση αγοράς και αριθμού από τα άμεσα παραδοτέα μεταχειρισμένα Μιράζ με τον προβλεπόμενο εξοπλισμό τους, ώστε και ο προϋπολογισμός να μην ξεφύγει από τους στόχους.

Μια άλλη πρόταση θα ήταν να σχεδιαστεί ένα ελληνικό εθνικό πλοίο τύπου κορβέτας κλάσεως «Θεμιστοκλής» σε συνεργασία με το Ισραήλ, αλλά με τα χαρακτηριστικά των Belharra, το οποίο θα ήταν μια φθηνότερη οικονομικά λύση αλλά εξίσου αποτελεσματική με την έκδοση της φρεγάτας. Η χώρα μας θα μπορούσε να προβεί σε παραγγελία αριθμού κορβετών αυτού του τύπου, που θα αντικαταστήσουν τις ήδη γηρασμένες φρεγάτες, τις οποίες θα μπορούσαμε να τις μεταπωλήσουμε σε τρίτες χώρες έναντι χαμηλού τιμήματος προκειμένου να καλυφθεί το σύνολο ή μέρος της συνολικής δαπάνης των κορβετών. Εξάλλου το Αιγαίο κατά κύριο λόγο και η Μεσόγειος, κατά δεύτερο, προσφέρονται για κορβέτες, ή για συνδυασμό κορβετών και φρεγατών.

Κοντά στη Γαλλία

Επιπλέον, για κέρδος χρόνου η ναυπήγηση των παραπάνω κορβετών θα μπορούσε να γίνει ταυτόχρονα και στη Γαλλία και στην Ελλάδα, ώστε η παράδοση των νέων πολεμικών σκαφών να γίνεται σε συντομότερο χρονικό διάστημα από το προβλεπόμενο. Οσο οι Γάλλοι είναι σε κόντρα με την Τουρκία, εμείς πρέπει να είμαστε κοντά τους και με οποιοδήποτε τρόπο. Οι ευκαιρίες που θα μας παρουσιάζονται δεν θα είναι πλέον και τόσο συχνές και θα πρέπει να τις πιάνουμε από τα μαλλιά από την αρχή. Αντισταθμιστικά, θα μπορούσαμε να προβούμε σε ενοικίαση 2 φρεγατών τύπου Fremm, σαν χειρονομία καλής θέλησης και ως προπομπό, μέχρις ότου παραδοθούν στο ελληνικό Π.Ν. οι 2 νέες Belharra.

Πιστεύεται ότι είναι εφικτή η άμεση σχεδίαση και έναρξη κατασκευής του ελληνικού εθνικού πλοίου που θα επιτρέψει στη χώρα μας να διατηρήσει την ποιοτική υπεροπλία έναντι της Τουρκίας και στα επόμενα χρόνια. Είναι καιρός να αφήσουμε κατά μέρος αγκυλώσεις του παρελθόντος, αλλά και να κλείσουμε τα αυτιά μας σε τυχόν παρεμβάσεις τρίτων. Να δώσουμε σε όλους να καταλάβουν ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να αποκτήσει ξανά το ρόλο που της αρμόζει στη Μεσόγειο. Και όλα αυτά χωρίς να μελετήσουμε τη δυνατότητα απόκτησης 12-20 γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5 ή Rafale, με τον προβλεπόμενο εξοπλισμό τους, που θα αποτελεί έναν επιπρόσθετο κίνδυνο για το ναυτικό των απέναντι.

[fwduvp preset_id=”test” playlist_id=”Test”]

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός ΑναλυτήςΑπό την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr