Πρόκειται για ιδιοκτησίες που αφορούν πρώην δημόσιες εκτάσεις, είτε δασικές, που απώλεσαν σταδιακά τον χαρακτήρα τους, εντασσόμενες από δεκαετίες σε σχέδια πόλης χωρίς ποτέ να ληφθούν μέτρα προστασίας τους, αλλά και ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, εντός των σημερινών σχεδίων πόλης για τα οποία επίσης δεν λήφθηκαν μέτρα.
Μόνο για το 2015 περισσότερα από 20.000 επιστολόχαρτα έχουν σταλεί μέσω ταχυδρομείου με την «λυπητερή» να χρεώνεται στα ταμεία του υπουργείου. Περίπου 15.000 ευρώ για τα έξοδα αποστολής και του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε ήταν το κόστος που βάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο κ. Νικολούζος Αναστάσιος, κάτοικος Βαρυμπόμπης πιστεύει όπως λέει στο protothema.gr ότι οι ενστάσεις στις οποίες προχωρά το Δημόσιο εναντίων τους δεν είναι παρά ένα τέχνασμα για την είσπραξη χρημάτων.
Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον ΕΤ: Καλούμαστε να επανεύρουμε τις αξίες μας
«Όταν αγόρασα και έχτισα το σπίτι μου στη Βαρυμπόμπη υπήρχε αν θυμάμαι καλά άλλο ένα σπίτι. Ήμουν από τους πρώτους. Όταν μας ήρθε αυτό το χαρτί πίστεψα πως το κράτος για ακόμη μια φορά προσπαθεί από κάπου να βγάλει χρήματα. Όλα τα χαρτιά όμως που έχω αποδεικνύουν πως τόσο εγώ όσο και όλοι οι κάτοικοι εδώ στη Βαρυμπόμπη που τα σπίτια τους είναι εντός σχεδίου πόλεως ήμαστε νόμιμοι και δεν μπορεί το δημόσιο να διεκδικήσει τις περιουσίες μας. Το Κτηματολόγιο έχει δεχθεί τα χαρτιά μας, έχουμε πληρώσει τους φόρους μας και τον ΕΝΦΙΑ και απλά θεωρούμε πως πάλι ψάχνουν να βρουν χρήματα».
Ο κ. Νίκος Σπανάκης, πρόεδρος του εξωραϊστικου συλλόγου της Βαρυμπόμπης λέει με τη σειρά του: «Το οικόπεδο το αγόρασα από μια κτηματική εταιρεία με την επωνυμία «Κτηματική Τατοϊου». Το αγόρασα το 1971. Έβγαλα άδεια, έχτισα το σπίτι και από τη δεκαετία του 1970 μένουμε εδώ. Και στις 29 Σεπτεμβρίου μας ήρθε αυτό το χαρτί από το υπουργείο Οικονομικών που ουσιαστικά μας λέει ότι το δημόσιο διεκδικεί τις περιουσίες μας. Ο κόσμος εδώ αναστατώθηκε και αγωνιά γιατί ενώ ξέρει πως έχει τα σπίτια του νόμιμα τόσα χρόνια, εν τούτοις κανείς δεν γνωρίζει τι θέλει το κράτος να κάνει με αυτά τα χαρτιά που στέλνει. Έρχεται το κράτος δηλαδή να μου πει μετά από πενήντα χρόνια που ζω εδώ πως η περιουσία μου δεν μου ανήκει»!