Άνδρες και γυναίκες που μεγάλωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Καλαμαριάς, τότε όπου επιτρεπόταν το μπάνιο, αλλά και γυναίκες πρόσφυγες μαζί τα παιδιά τους, ακόμη και νεαρά ζευγάρια πάνω σε θαλάσσια στρώματα βουτούν στα νερά της Καλαμαριάς, στις περιοχές Καραμπουρνάκι και Αρετσού, προκειμένου να δροσιστούν, εν μέσω υψηλών θερμοκρασιών, παρά το γεγονός ότι τα νερά δεν έχουν κριθεί κατάλληλα για κολύμπι.

«Οι ακτές της Καλαμαριάς πριν από πολλά χρόνια ήταν η πρώτη επιλογή για μπάνιο για τους Θεσσαλονικείς. Ήταν σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης και όσοι γεννηθήκαμε στην Καλαμαριά, μεγαλώσαμε μέσα στη θάλασσα. Αργότερα, με τη μόλυνση της θάλασσας απομακρύνθηκε ο κόσμος. Άνοιξαν οι κοντινές παραλίες της Περαίας, της Αγίας Τριάδας και μετέπειτα της Χαλκιδικής και ερήμωσαν οι δικές μας”, ανέφερε ο πρόεδρος της Δημοτικής Εμπορικής Τουριστικής Επιχείρησης Καλαμαριάς (ΔΕΤΕΚ), Γιάννης Πενόπουλος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM».

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, αρκετοί οδηγήθηκαν και πάλι στις παραλίες της Καλαμαριάς. Σύμφωνα με τον κ. Πενόπουλο σε τακτά χρονικά διαστήματα πραγματοποιούνται δειγματοληπτικοί έλεγχοι στα νερά κα, όπως λέει, «ενίοτε τα αποτελέσματα είναι θετικά και ενίοτε αρνητικά. Οι έλεγχοι είναι κάπου στο όριο. Αλλες φορές τα νερά είναι κατάλληλα για κολύμβηση και άλλες όχι».

Στην πλαζ Αρετσούς υπάρχουν πινακίδες που τονίζουν πως τα νερά είναι ακατάλληλα και πως οι λουόμενοι κολυμπούν με δική τους ευθύνη. «Υπάρχουν απαγορευτικές πινακίδες εξαιτίας της γειτνίασης της πλαζ με τη μαρίνα της Αρετσούς. Οι κολυμβητές κάνουν μπάνιο με δική τους ευθύνη, όμως μέχρι τώρα δεν μας αναφέρθηκε κανένα περιστατικό μόλυνσης», προσθέτει ο κ. Πενόπουλος.

Η παραλία της Αρετσούς από την περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν ελκυστικός τόπος για εκδρομές, για αναψυχή των Θεσσαλονικέων και ιδανικός για μπάνιο. Στη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκε η οργανωμένη Πλαζ της Αρετσούς από τον ΕΟΤ, με αποτέλεσμα να μετατραπεί η περιοχή σε ένα από τα καλύτερα παραθαλάσσια κέντρα που έβρισκαν «καταφύγιο» όχι μόνο οι ντόπιοι αλλά και κάτοικοι από άλλες περιοχές της πόλης. Η λειτουργία της πλαζ επήλθε τη δεκαετία του ’80 και τα τελευταία χρόνια περιήλθε στο δήμο Καλαμαριάς.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]