Μετά την επανεκλογή του Τραμπ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιχείρησαν νε ξεκινήσουν συζητήσεις τόσο για τις κοινές προτεραιότητες όσο και για τις διαφορές. Προηγήθηκαν δύο -όλο και πιο- άβολες φάσεις σε αυτήν την προσπάθεια.

• Τον Νοέμβριο του 2024, ξεκίνησαν σε μια ρεαλιστική κατάσταση πρόληψης κρίσεων, επιδιώκοντας να ταιριάξουν τις υποτιθέμενες προσδοκίες του Τραμπ με τις συμφωνίες συναλλαγών, από το εμπόριο έως την άμυνα. Από τα τέλη Ιανουαρίου έως τον Φεβρουάριο του 2025, μεταπήδησαν σε περιορισμό της ζημιάς. Αντιμέτωπη με το μίγμα ανταγωνισμού και παραμέλησης της Ουάσιγκτον, η προτεραιότητα ήταν να αποφευχθεί η ταχεία υποβάθμιση της εταιρικής σχέσης.
• Τον Μάρτιο του 2025, στην Ευρώπη στράφηκαν σε μια διαφορετική ατζέντα. Παράλληλα με την ετοιμότητα να εμπλακεί στρατιωτικά στην Ουκρανία έπρεπε να θωρακιστεί οικονομικά και να προετοιμαστεί για πολιτικές κρίσεις.

Εμπιστοσύνη

Μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες, η κυβέρνηση Τραμπ έχει απολέσει τη στρατηγική εμπιστοσύνη που έχαιρε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Εχει επιδιώξει την εξομάλυνση με τη Ρωσία, ενώ παραγκωνίζει την Ουκρανία και την Ευρώπη, απειλεί να καταλάβει τη Γροιλανδία, επιβάλλει μαζικούς δασμούς στα ευρωπαϊκά αγαθά και υποτιμά τους δημοκρατικούς θεσμούς της «γηραιάς ηπείρου».

Κατά συνέπεια, οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στην Ουάσιγκτον. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να εφαρμόσουν ένα ευέλικτο μίγμα στρατηγικής υπομονής και σταθερότητας. Αυτό απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των όρων με τις ΗΠΑ. Ο κύριος φορέας για να γίνει αυτό -αν και όχι ο μόνος- είναι η Ε.Ε.

Η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της προσπαθούν τώρα να χαράξουν μια ατζέντα που θα τους καταστήσει λιγότερο εξαρτημένους από τις ΗΠΑ και πιο ανθεκτικούς στις εξωτερικές πιέσεις (από την Ουάσιγκτον και οποιαδήποτε άλλη δύναμη).

Η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας είναι, επίσης, ο καλύτερος τρόπος για να ανανεωθεί η διατλαντική εταιρική σχέση, εάν και όταν η Ουάσιγκτον παραιτηθεί από την αναθεωρητική πορεία που θέτει η εκκεντρική κυβέρνηση Τραμπ. Η ατζέντα του Αμερικανού προέδρου αντικατοπτρίζει τα «βαθιά ρεύματα» στην πολιτική των ΗΠΑ. Ωστόσο, τα ποσοστά αποδοχής του έχουν ήδη αρχίσει να υποχωρούν.

Η Ευρώπη θα πρέπει να συνεχίσει να επιδιώκει τη σύγκλιση με την κυβέρνηση Τραμπ, όπου υπάρχει περιθώριο. Η Ευρώπη θα πρέπει, επίσης, να υιοθετήσει μια ασύμμετρη προσέγγιση με την Αμερική του Τραμπ. Αυτό συνίσταται στην προώθηση εταιρικών σχέσεων με μια σειρά άλλων κομβικών χωρών, υποστηρίζοντας την πολυμέρεια, καθώς και την εμβάθυνση του διαλόγου και της συνεργασίας με όλους τους παράγοντες των ΗΠΑ που θέλουν να συνεργαστούν με την Ευρώπη (κράτη, ιδρύματα, επιχειρήσεις και κοινωνία των πολιτών). Οι πρωτοβουλίες αυτές αποσκοπούν όχι μόνο στην προώθηση των συμφερόντων και των αξιών της Ευρώπης, αλλά και στη διατήρηση του πλαισίου της διατλαντικής εταιρικής σχέσης και της αποδυναμωμένης διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες.

Κίνα

Ενώ η ατζέντα Τραμπ «Πρώτα η Αμερική» δεν αφήνει πολλά περιθώρια για διαπραγματεύσεις, οι Ευρωπαίοι οφείλουν να κοιτούν και προς την Κίνα. Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν κοινά συμφέροντα για τη διασφάλιση της σταθερότητας στον Ινδο-Ειρηνικό και την αντιμετώπιση της παγκόσμιας προβολής της Κίνας. Η Ευρώπη θα πρέπει να επιμείνει σε διάλογο με τις ΗΠΑ για την Κίνα και να επιδιώξει συνεργασίες με τον Τραμπ όπου τα συμφέροντα συγκλίνουν.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν το φαινόμενο Τραμπ θα σκληρύνει ή θα διασπάσει την Ευρώπη. Οι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις σε όλη τη «γηραιά ήπειρο» μοιράζονται την ανελεύθερη εθνικιστική κοσμοθεωρία του Τραμπ. Δυναμική που πιθανότατα θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί ο Αμερικανός πρόεδρος για να αποδυναμώσει την Ε.Ε. Η Ευρώπη πρέπει να κοιτάει μπροστά. Ανεξάρτητα από το τι θα πράξει ο Τραμπ, μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αναβίωση της διατλαντικής εταιρικής σχέσης με πιο ισορροπημένους όρους ορίζοντας το μέλλον της.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ NBC

Το Πεντάγωνο εξετάζει την απόσυρση 10.000 στρατιωτών από την Ανατολική Ευρώπη

Το NBC αναφέρει ότι το Πεντάγωνο του Τραμπ εξετάζει το ενδεχόμενο να αποσύρει έως και 10.000 στρατιώτες από την Ανατολική Ευρώπη – μια κίνηση που οι επικριτές λένε ότι θα μπορούσε να ενθαρρύνει τη Ρωσία και να αφήσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ εκτεθειμένους. Θα αφαιρούσε δηλαδή τους μισούς από τους 20.000 στρατιώτες που έστειλε η κυβέρνηση Μπάιντεν το 2022 για να ενισχύσει την ανατολική πλευρά του της Ατλαντικής Συμμαχίας μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του υπογράφοντος (επικαλούμαι έξι Αμερικανούς και Ευρωπαίους υψηλόβαθμους αξιωματούχους που έχουν ενημερωθεί για τις κλειστές συζητήσεις), η πρόταση βρίσκεται ακόμη υπό εσωτερική συζήτηση. Πηγές ανέφεραν ότι οι πιθανές περικοπές θα στοχεύσουν τις αμερικανικές δυνάμεις σε χώρες όπως η Πολωνία και η Ρουμανία. Κίνηση που έχει προκαλέσει ανησυχία τόσο μεταξύ των Αμερικανών βουλευτών και γερουσιαστών όσο και μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων, καθώς εκτιμούν ότι ο Πούτιν θα το εκλάβει ως ένδειξη αδυναμίας, δίνοντάς του το περιθώριο να αναμιχθεί σε όλο το φάσμα της Ευρώπης, από την Αρκτική έως τη Μαύρη Θάλασσα.

Ο παλαίμαχος γερουσιαστής Ρότζερ Γουίκερ, ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Υπηρεσιών από την Πολιτεία του Μισισίπι, καταδίκασε την ιδέα μείωσης των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη. «Είμαι προβληματισμένος με εκείνες τις βαθιά άστοχες και επικίνδυνες απόψεις που έχουν ορισμένοι γραφειοκράτες μεσαίου επιπέδου μέσα στο υπουργείο Αμυνας», δήλωσε σε ακρόαση την περασμένη εβδομάδα. «Εργάζονται για να επιδιώξουν μια απαράδεκτη αποχώρηση των ΗΠΑ από την Ευρώπη και συχνά το κάνουν χωρίς να συντονίζονται με τους στρατιωτικούς ηγέτες», πρόσθεσε.

Αναλυτές προειδοποίησαν ότι οποιαδήποτε αποχώρηση των στρατευμάτων θα αφήσει μεγάλο κενό στην ανατολική άμυνα του ΝΑΤΟ σε μια εποχή που η Μόσχα ανοικοδομεί τον στρατό της και αυξάνει την παραγωγή όπλων.

«Θα έχετε πολύ λιγότερο αποτρεπτική ικανότητα», είπε ο έμπειρος στρατηγός ε.α. Μπεν Χότζες. Σύμφωνα με έκθεση των μυστικών υπηρεσιών της Δανίας τον Απρίλιο του 2025, η Ρωσία θα μπορούσε να είναι έτοιμη να ξεκινήσει πόλεμο μεγάλης κλίμακας στην Ανατολική Ευρώπη μέσα σε 4-5 χρόνια, αν το ΝΑΤΟ αποτύχει να ενισχύσει την άμυνά του.