Για «κεραυνό στην Ολλανδία και προειδοποιητικό πυροβολισμό στις Βρυξέλλες» κάνει λόγο στο σημερινό της φύλλο η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, επισημαίνοντας ότι μετά την πρόσφατη νίκη του Ρόμπερτ Φίτσο στη Σλοβακία και, προηγουμένως, εκείνη της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, υπάρχει πλέον έκδηλη ανησυχία ως προς τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο σοσιαλιστής ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλυκσμάν δηλώνει στην εφημερίδα Les Échos ότι «η ΕΕ βρίσκεται σε εξωτερικό και εσωτερικό κίνδυνο» αναφερόμενος στην κρίση στην Ουκρανία και στη νίκη του ολλανδικού ακροδεξιού κόμματος.

«Η περίπτωση της Ολλανδίας δεν είναι μεμονωμένη», τονίζει η ίδια εφημερίδα, επισημαίνοντας την άνοδο στην ΕΕ, έξι μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, των ακροδεξιών κομμάτων, όπως στη Μπρατισλάβα, όπου το SNS ανέλαβε την κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, αλλά και στην Πολωνία, όπου το PiS, παρόλο που δεν μπόρεσε να διατηρήσει την εξουσία, παρέμεινε ηγετικό κόμμα της χώρας.

Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης σε χάρτη της Ευρώπης, που συνέταξε η γερμανική δεξαμενή σκέψης SWP, ο οποίος δείχνει ότι ακροδεξιά κόμματα συμμετέχουν σε κυβερνήσεις έξι κρατών μελών της ΕΕ ενώ σε πολλά άλλα βρίσκονται στην πρώτη ή στη δεύτερη θέση στις προθέσεις ψήφου, ιδίως στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία.

«Έπειτα από μια φάση ριζώματος στα εθνικά κομματικά πεδία, πολλά ακροδεξιά κόμματα έχουν εισέλθει σε φάση προσέγγισης της εξουσίας, είτε συμμετέχοντας σε κυβερνητικά σχήματα είτε παρέχοντας την υποστήριξή τους σε κυβερνήσεις μειοψηφίας, όπως στη Σουηδία.

Και στις δύο περιπτώσεις, η επιρροή τους είναι συχνά σημαντική», σημειώνει στην ίδια εφημερίδα ο Μπενζαμέν Μπιάρντ, Βέλγος ερευνητής στο CRISP (Κέντρο Κοινωνικοπολιτικής Έρευνας και Πληροφόρησης), τονίζοντας «τις επιτυχίες της στρατηγικής της αποδαιμονοποίησης που έχει χαράξει για παράδειγμα η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία».

Επισημαίνεται επίσης, η άποψη που εξέφρασε ο Στεφάν Σεζουρνέ, πρόεδρος της κεντρώας Φιλελεύθερης ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη του στο Politico, ότι «υπάρχει κίνδυνος η Ευρώπη να είναι ακυβέρνητη», εάν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του κοινοβουλίου του Στρασβούργου λάβουν λιγότερο από το 50% των ψήφων τον ερχόμενο Ιούνιο».

Από την πλευρά του ο Ερίκ Μορίς διευθυντής του Ιδρύματος Schuman, σημειώνει ότι αυτές οι ακροδεξιές ομάδες εκμεταλλεύονται συχνά το ζήτημα του κλίματος και την ευρωπαϊκή πράσινη νομοθεσία, που τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια σε ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού, καθώς όλα όσα σχετίζονται με το αυτοκίνητο, τα όρια ταχύτητας και τη θέρμανση αποδεικνύονται πολύ ευαίσθητα.

«Σήμερα, η σύγχυση είναι πλήρης: η Ευρώπη είναι ένας συνασπισμός χωρών, οι οποίες κυβερνώνται από συνασπισμούς ποικίλων κομμάτων. Η δεξιά, η αριστερά, οι λαϊκιστές, οι φιλελεύθεροι και οι πράσινοι μοιράζονται την εξουσία, σε σημείο που δεν ξέρουμε πλέον ποιο ρεύμα κυριαρχεί», σημειώνει, φέρνοντας ως παράδειγμα τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Σουηδία την Ιταλία, αλλά και τη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι τέλος και και το κύριο άρθρο της Liberation, επισημαίνοντας τον κίνδυνο μιας ακροδεξιάς που εξαπλώνεται αργά, αλλά σταθερά, σε όλη την Ευρώπη, τροφοδοτούμενη όπως σημειώνει, από τη φοβία έναντι των ξένων, το αίσθημα υποβάθμισης των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων και τον φόβο για το μέλλον.

Με τα παραδοσιακά κόμματα να αγωνίζονται να καθησυχάσουν και να προσφέρουν ένα κοινωνικό έργο ικανό να ενθουσιάσει τα πλήθη, πολλοί έρχονται να δοκιμάσουν μια ακροδεξιά, που κάνει τα πάντα για «να στολιστεί» με τις παγίδες της κανονικότητας, καταλήγει η εφημερίδα.