Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Παρά τη συνομιλία Μπάιντεν-Πούτιν στις 7 Δεκεμβρίου δεν υπάρχει αποκλιμάκωση στο ρωσο-ουκρανικό μέτωπο και η Ρωσία συνεχίζει τους στρατιωτικούς ελιγμούς και την ανάπτυξη μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων τμημάτων έναντι χερσαίου ουκρανικού χώρου, ως και παράλληλα την ανάπτυξη πλοίων και πεζοναυτών σε Μαύρη Θάλασσα και Αζοφική έναντι ουκρανικών λιμανιών, εντείνει την απύθμενα επιθετική ρητορική του για «απειλές που προέρχονται από την Ουκρανία», ως και το περί «το αναπόφευκτο του πολέμου».

Ορισμένοι Ουκρανοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι η επίδειξη δύναμης, ως και η απειλή χρήσης της είναι μόνο ένα μέσο για να εξαναγκάσει τη Δύση να διαπραγματευτεί με όρους ευνοϊκούς για το Κρεμλίνο. Ειδικότερα, αυτή τη γνώμη εκφράζει ο επικεφαλής του Κέντρου Αμυντικών Μεταρρυθμίσεων Αλεξάντερ Ντανίλιουκ, ο οποίος πιστεύει ότι ο Πούτιν προσπαθεί να αποκομίσει νέες παραχωρήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να επιτύχει «αποκλιμάκωση μέσω κλιμάκωσης».

Την 1η Δεκεμβρίου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν άρχισε να θέτει ωμά τους όρους του, απαιτώντας ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για να συμφωνηθούν ξεκάθαρες(!) νομικές εγγυήσεις κατά της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά (Ουκρανία, Γεωργία).

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκεν, από τις Βρυξέλλες, τη Ρίγα, τη Στοκχόλμη και το Λίβερπουλ προειδοποιούσε ότι οποιαδήποτε νέα επιθετικότητα του Κρεμλίνου θα οδηγούσε σε σοβαρές συνέπειες και επιπτώσεις για τη Ρωσία, ενώ ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, απέρριψε το δικαίωμα της Ρωσίας να υπαγορεύει όρους.

Αλλοι υιοθετούν μια πιο σκληρή γραμμή. Και όμως, αυτό το πρότυπο ρωσικής συμπεριφοράς πρέπει να γίνει κατανοητό. Τι κρύβεται πίσω από την κατά καιρούς επαναλαμβανόμενη στάση του Πούτιν; Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι παρά τη μοσχοβίτικη αφθονία της αντιαμερικανικής ρητορικής, τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας είναι εξαιρετικά αμερικανοκεντρική. Οι Ρώσοι δεν υπολογίζουν καθόλου τους Ευρωπαίους, παρά μόνο τους Αμερικανούς. Ο Πούτιν αισθάνεται την ανάγκη για συνεχή διάλογο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς αυτή του προσφέρει ένα όραμα για τον εαυτό του ως ισότιμο εταίρο των ΗΠΑ, όπως ακριβώς οι Σοβιετικοί ηγέτες του παρελθόντος με τις ΗΠΑ επί Ψυχρού Πολέμου, και ότι είναι απόλυτα συμμετέχων σε μια εκ νέου διαίρεση του κόσμου με τη Μόσχα να έχει υπολογίσιμο ρόλο.

Τα όνειρά του για μια «νέα Γιάλτα», δηλαδή μια «νέα αρχιτεκτονική της παγκόσμιας πολιτικής» (κατ’ αναλογία με τη Διάσκεψη της Γιάλτας στην Κριμαία το 1945, η οποία καθόρισε τη δομή του μεταπολεμικού κόσμου), έχει εκφράσει επανειλημμένα ο Ρώσος ηγέτης, καθώς και οι προσωπικοί του σύμβουλοι. Η σημασία της αναγνώρισής του από τις ΗΠΑ είναι τόσο μεγάλη για τον Πούτιν, για τον κόσμο του ώστε η Ρωσία να πραγματοποιεί σχεδόν όλα τα σημαντικά βήματα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής έχοντας κατά νου τις ΗΠΑ, δηλαδή να τις μιμηθεί, ελπίζοντας να πάρει κάτι από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ειδικότερα, με την παρέμβασή του στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 και του 2020, πολλοί από τη ρωσική ελίτ και νομενκλατούρα εμμονικά φαινόταν να πιστεύουν ότι εκδικούνταν τις ΗΠΑ για την ανάμιξή τους στις ρωσικές υποθέσεις. Είναι σημαντικό ότι ένας πρώην σύμβουλος του Πούτιν, γνωστός ως ο «γκρίζος καρδινάλιος» της πολιτικής του Κρεμλίνου, ο θεωρητικός Βλάντισλαβ Σούρκοφ, σε πρόσφατο άρθρο του κάλεσε ανοιχτά τις ρωσικές Αρχές να εξαγάγουν το χάος στις γειτονικές χώρες και να λύσουν εσωτερικά προβλήματα μέσω εξωτερικής επέκτασης, ενώ δικαιολόγησε τα λεγόμενα και την εμπρηστική συμπεριφορά του υποστηρίζοντας ότι «αυτό ακριβώς κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες».

1. Οι θέσεις των ρωσικών Αρχών έχουν διαστρεβλωθεί τόσο πολύ που συχνά «γιορτάζουν» και πανηγυρίζουν για γεγονότα αντίθετα με τα δικά τους συμφέροντα, εφόσον πιστεύεται ότι αυτά βλάπτουν τις ΗΠΑ! Για παράδειγμα, η αυξανόμενη εξάρτηση της Ρωσίας και η αποτυχία να ανταποκριθεί στην Κίνα. Στην Ουκρανία, το Κρεμλίνο βλέπει μια συνέχιση της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ και, κατά συνέπεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνται από τη Μόσχα ως το μόνο υπολογίσιμο κράτος για διαπραγματεύσεις. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πολύ σοβαρό, γιατί η εικόνα που έχει ο Πούτιν για τον κόσμο είναι διαστρεβλωμένη.

2. O Βλαντιμίρ Πούτιν εκλαμβάνει τους ανθρώπους, ως και ολόκληρα έθνη, όχι ως υποκείμενα, αλλά ως αντικείμενα σαρωτικής επιρροής χωρίς ελεύθερη βούληση. Κατά τη γνώμη του Πούτιν, το μόνο πράγμα που μπορεί να επηρεάσει τις σκέψεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων είναι η χειραγώγηση, με τη βοήθεια της οποίας υποτίθεται ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ετσι, η Ουκρανία θεωρείται «μαριονέτα των ΗΠΑ» και ο ουκρανικός λαός «ζόμπι από τη δυτική προπαγάνδα», μη συνειδητοποιώντας ότι η στάση των Ουκρανών απέναντι στη Ρωσία προκαλείται από τις δικές του αρνητικές, απαράδεκτες και εμμονικές ενέργειες.

Ο γνωστός Αμερικανός ιστορικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Τίμοθι Σνάιντερ, σημείωσε: «Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον κόσμο που να ευθύνεται περισσότερο για την απουσία στενών σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας από τον ίδιο τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πούτιν φαντάζεται ότι η Ρωσία θα απολαμβάνει την ίδια επιρροή και σεβασμό στην Ουκρανία με τις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο αν οι Αμερικανοί συμφωνήσουν να του “παραδώσουν” αυτή τη χώρα. Αυτό φυσικά αντιπροσωπεύει μια άλλη αποτυχία κατανόησης, αφού η στάση των Ουκρανών απέναντι στη Μόσχα στηρίζεται στο ότι αγκαλιάζουν και εκτιμούν τις δυτικές αξίες, ως και τον τρόπο ζωής, καθώς και την κατάλληλη χρήση της “ήπιας δύναμης” για την επικοινωνία, την εικόνα και την αποφυγή εριστικών, αλαζονικών και υπεροπτικών μοντέλων».

* Ο Δρ Αθανάσιος Δρούγος ασχολείται πολλά χρόνια με την πρώην ΕΣΣΔ, τη Ρωσία και τις πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr