Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Ηδη -σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες- αυτή τη βδομάδα ο Νορβηγός γενικός γραμματέας παρέλαβε σειρά μελετών με πληθώρα προτάσεων από μία επίλεκτη ομάδα κορυφαίων πολιτικών και στρατιωτικών αναλυτών και διευθυνόντων συμβούλων επιχειρήσεων πάνω στο πώς βλέπουν, αξιολογούν και εκτιμούν την Ατλαντική Συμμαχία σ’ ένα αρκετά διαφορετικό παγκόσμιο τοπίο, ύστερα από εκείνο του Ψυχρού Πολέμου (1945-1990) και του μετα-ψυχροπολεμικού 1990/1991-2020.

Για αυτά τα καίρια ζητήματα, όπως πληροφορήθηκα, είχε μία πρώτη ανταλλαγή απόψεων ο Στόλτενμπεργκ με τον εκλεγμένο πρόεδρο και την εκλεγμένη αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και Καμάλα Χάρις, αντίστοιχα, οι οποίοι και οι δύο είναι ένθερμοι και διαχρονικοί υποστηρικτές του ευρωατλαντισμού. Επίσης, οι προτεινόμενοι από τον Μπάιντεν νέοι υπουργοί Εξωτερικών, Αμυνας, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, η επικεφαλής των Υπηρεσιών Πληροφοριών είναι στενά συνδεδεμένοι με τη Συμμαχία, από την εποχή των Ομπάμα, Μπάιντεν, Χίλαρι Κλίντον κ.ά. Μάλιστα υποστηρίζουν τη διευρυμένη και παγκοσμιοποιημένη παρουσία του ΝΑΤΟ, ενώ θεωρούν ως απειλή για το ΝΑΤΟ τη Μόσχα και το Πεκίνο.

Η ειδική επιτροπή που παρέδωσε προ ημερών στον Γ.Γ./ΝΑΤΟ τις σχετικές μελέτες και προτάσεις αποτελείται από δέκα άτομα που προέρχονται από δέκα διαφορετικές χώρες-μέλη της Συμμαχίας και είναι η Καναδή Γκρέτα Μποσενμάιερ (διετέλεσε σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού Τριντό), η Δανέζα Ανια Ντάλγκαρντ Νίλσεν (είναι η επικεφαλής του Βασιλικού Κολεγίου Αμυνας),ο Γάλλος Ιμπέρ Βεντρίν (πρόεδρος του Ινστιτούτου Φρανσουά Μιτεράν και υπ. Εξωτερικών την περίοδο 1997-2002 επί πρωθυπουργίας Λιονέλ Ζοσπέν), ο Γερμανός Τόμας ντε Μαζίερ (πρώην υπουργός Αμυνας και Εσωτερικών), η Ιταλίδα Μάρσα Ντάσου (πρόεδρος του Ινστιτούτου ASPΕN στη Ρώμη), η Ολλανδή ευρωβουλευτής Ερμα Φερχάγεν, η επίσης ευρωβουλευτής από την Πολωνία Αννα Φοτίγκα, ο Αμερικανός αναλυτής του Κέντρου Ευρωπαϊκών Αμυντικών Μελετών Γουές Μίτσελ, ο ειδικός σύμβουλος του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, αναλυτής Τζον Μπιου και ένας εκ των κορυφαίων Τούρκων διπλωματών με τεράστια εμπειρία από το ΝΑΤΟ και τον ΟΑΣΕ, ο Τακάν Ιλντέμ. Αυτοί ήδη από τον περασμένο Μάρτιο εργάστηκαν για το μέλλον του ΝΑΤΟ καταθέτοντας απόψεις και σύγχρονες ιδέες. Κάποιες από αυτές επεξεργάστηκε και «αχνά» παρουσίασε στις πρόσφατες διεθνείς τηλεδιασκέψεις του Χάλιφαξ/Καναδά, της Δανίας και του Αφγανιστάν.

Ενα από τα θέματα που πρόκειται να απασχολήσουν πολύ το ΝΑΤΟ στην εποχή Μπάιντεν με υπ. Εξωτερικών τον Αντονι Μπλίκεν και σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Τζακ Σάλιβαν είναι οι παγκόσμιες επαφές της Ατλαντικής Συμμαχίας με άλλα κράτη σε άλλες ηπείρους. Από το 1987 ΗΠΑ και ΝΑΤΟ συνεργάζονται με πολλές χώρες σε θέματα καταπολέμησης τρομοκρατίας, πειρατείας, νέων τεχνολογιών, διαστημικών επιλογών, ανταλλαγής πληροφοριών, παραχώρησης βάσεων, ειρηνευτικών-ανθρωπιστικών αποστολών κ.ά. Επί προεδρίας Ρόναλντ Ρίγκαν εντάχθηκαν σε αυτή την κατηγορία η Αυστραλία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Στην προεδρία Μπιλ Κλιντον η Ιορδανία, η Αργεντινή και η Νέα Ζηλανδία. Επί νεότερου Μπους οι Φιλιππίνες, η Ταιβάν, η Ταϊλάνδη, το Πακιστάν, το Μαρόκο και το Μπαχρέιν. Στην προεδρία Ομπάμα η Τυνησία, το Αφγανιστάν, το Κατάρ, το Ομάν, η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, η Τυνησία, η Μολδαβία, η Ουκρανία και η Γεωργία. Ενώ στην τετράχρονη προεδρία Τραμπ μόνο η Βραζιλία.

Η παγκοσμιοποίηση του ΝΑΤΟ έχει σαν κατευθυντήρια βάση την επιχείρηση της ISAF/RESOLUTE SUPPORT στο Αφγανιστάν στην οποία από το 2002/2003 πέραν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ συμμετείχαν/συμμετέχουν η Αρμενία, η Αυστρία, το Αζερμπαϊτζάν, η Ιρλανδία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Φινλανδία, η Σουηδία, τα Σκόπια, η Ελβετία, η Ουκρανία, ενώ πέραν της ευρωπαϊκής ηπείρου συμμετείχαν η Κολομβία, το Ελ Σαλβαντόρ, η Μογγολία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, τα ΗΑΕ, η Ιορδανία, η Τόγκα και τα νησιά Φίτζι. Παρεμφερής περίπτωση είναι και η αναπτυχθείσα στο Κόσοβο νατοϊκή δύναμη KFOR στην οποία πέραν των κρατών-μελών της Συμμαχίας έχουν κατά καιρούς συμμετάσχει στρατιωτικές δυνάμεις από τη Σουηδία, την Αυστρία, την Ελβετία, την Αργεντινή, το Μαρόκο, τα ΗΑΕ, την Αρμενία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία και τη Φινλανδία.

Συνεπώς στην τετραετία Μπάιντεν αυτό που φαίνεται να προκρίνεται είναι η περαιτέρω ανάπτυξη του ΝΑΤΟ, κάτι που θα πρέπει η Ελλάδα να το αναλύσει σε βάθος γιατί η φύση των πολέμων και των αποστολών του μέλλοντος σε πολύ μεγάλο βαθμό θα κινηθούν πέραν των ακραιφνώς νατοϊκών χωρών.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου