Η δεύτερη νίκη του «ωραίου» Τζάστιν Τριντό αποδεικνύεται… πύρρεια. Εκτός του ότι δυσκολεύεται να βρει μόνιμους συμμάχους για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο Φιλελεύθερος (κεντροαριστερός) πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την ανταρσία κυρίως της Αλμπέρτα, καθώς και άλλων δυτικών επαρχιών του Καναδά, όπως το Σασκατσεγουάν, η Μανιτόμπα, το Γιούκον και τα βορειοδυτικά εδάφη, που ονειρεύονται να αποσχιστούν από το «κράτος της Οτάβα» και να εκμεταλλευθούν μόνες τους, χωρίς οικολογικούς περιορισμούς, τα έσοδα από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τα υπόλοιπα ορυκτά που τους χάρισε η φύση.

Ο πυρετός της ανεξαρτησίας στην Αλμπέρτα (το αποκαλούμενο «Τέξας του Καναδά») σιγόκαιγε από τη δεκαετία του 1930. Τώρα κοντεύει να γίνει… πυρκαγιά λόγω της οικολογικής ατζέντας του Τριντό, που θέλει να οδηγήσει τη χώρα του στην «πράσινη ενέργεια», υποβαθμίζοντας τον παραδοσιακό πετρελαϊκό κλάδο και επιβάλλοντας εθνικό φόρο άνθρακα (χωρίς να παραδειγματίζεται από το πάθημα του Μακρόν).

Από τον Οκτώβριο η λέξη «Wexit» (από το West exit, ήτοι αποχώρηση των δυτικών επαρχιών του Καναδά) βρίσκεται στα χείλη όλο και περισσότερων κατοίκων της Αλμπέρτα. Εκμεταλλευόμενος την οργή κατά του «κράτους της Οτάβα», ο ιδρυτής του κινήματος Wexit, απόστρατος Πίτερ Ντάουνινγκ, δήλωσε στο Canada TV: «Πλέον δεν έχουμε καμία ελπίδα, κανένα μέλλον και κανέναν λόγο να παραμείνουμε υπό τη διακυβέρνηση του Τζάστιν Τριντό».

Ως τα Χριστούγεννα περίπου 280.000 χρήστες του facebook είχαν κλικάρει «ναι» στην ανεξαρτησία στην ιστοσελίδα Vote Wexit, ενώ οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ένα τοπικό δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλμπέρτα θα συγκέντρωνε 56%.

Σε αντίθεση με το γαλλόφωνο Κεμπέκ, το ανεξαρτησιακό φρόνημα των «Δυτικοκαναδών» δεν έχει τόσο πολιτισμικο-ταυτοτικό και γεωγραφικό υπόβαθρο (υπάρχουν βέβαια κι αυτές οι παράμετροι) όσο οικονομική βάση.

Στις εκλογές ο πολιτικός χάρτης κόπηκε στη μέση, καθώς οι ανατολικές, ιδρυτικές περιφέρειες του Καναδά το 1867 (Οντάριο, Κεμπέκ, Νέα Σκωτία, Νέο Μπρούνσγουικ, Νέα Γη και Λαμπραντόρ) και οι μεγάλες πόλεις τους Οτάβα, Τορόντο, Μόντρεαλ, χάρισαν άνετη πλειοψηφία στο «κόκκινο» Φιλελεύθερο Κόμμα του Τριντό. Από την άλλη, όλες οι δυτικές επαρχίες ως στον Ειρηνικό βάφτηκαν μπλε, στο χρώμα των Συντηρητικών. Στην Αλμπέρτα των 4 εκατομμυρίων κατοίκων οι Καναδοί Τόρις κατέκτησαν 33 από τις 34 έδρες, και στο Σακατσεγουάν τις πήραν όλες!

Ακριβώς όπως στις ΗΠΑ, η «Αγρια Δύση» του Καναδά ενσωματώθηκε στην εθνική επικράτεια πολύ μετά την Ανατολή και συγκεκριμένα στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο λόγος όμως για τον οποίο θέλει να φύγει σχετίζεται με την περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο τοπικός πρωθυπουργός του Σακατσεγουάν, Σκοτ Μόου, έστειλε επιστολή στον Τριντό μετά τις εκλογές, εκφράζοντας τη «μεγαλύτερη απελπισία και το μεγαλύτερο αίσθημα απομόνωσης που ένιωσαν οι συμπολίτες του στη ζωή τους» όταν πληροφορήθηκαν πως η κυβέρνηση της Οτάβα σχεδιάζει να επιβάλει εθνικό φόρο άνθρακα.

Την ίδια στιγμή, στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος και πολιτικοί επιστήμονες στο Κάλγκαρι και στο Εντμοντον (οι μεγαλύτερες πόλεις της Αλμπέρτα) εκλιπαρούν την κυβέρνηση να μην υποτιμήσει την οργή που επικρατεί στις δυτικές επαρχίες.

Ο πρωθυπουργός της Αλμπέρτα, Τζέισον Κένεντι, προειδοποίησε τον Τριντό ότι, αν το αίσθημα οργής και αποξένωσης των κατοίκων του Δυτικού Καναδά συνεχιστεί, θα τεθεί σε κίνδυνο η εθνική ενότητα!

Η Αλμπέρτα έχει συνεισφέρει δισεκατομμύρια στον κρατικό προϋπολογισμό χωρίς να έχει πάρει ούτε ένα δολάριο από το 1965, και την περίοδο 2014-16 γνώρισε τη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων δεκαετιών. Οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου οδήγησαν στην απώλεια 100.000 θέσεων εργασίας και η ανάκαμψη του μαύρου χρυσού δεν συνοδεύτηκε από πλήρη ανάταξη της οικονομίας της.

Η δήλωση και μόνο του Τριντό ότι «θέλει να καταργήσει τις πετρελαιοπηγές της Αλμπέρτα» ώστε ο Καναδάς να πετύχει τον στόχο των μηδενικών ρύπων άνθρακα ως το 2050, τον έχει κάνει μισητό πρόσωπο. Στην Αλμπέρτα παράγονται 2,9 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, καθένα εκ των οποίων εκπέμπει 82 κιλά αερίων θερμοκηπίου – ή το 11% των εθνικών ρύπων.

Εθνικός καβγάς έχει στηθεί στον Καναδά και για τους νέους μεγάλους αγωγούς. Το Κεμπέκ και η Βρετανική Κολούμπια έχουν προσφύγει κατά της κατασκευής τους για περιβαλλοντικούς λόγους, ενώ η Αλμπέρτα, αντί να ευχαριστεί τον Τριντό που εθνικοποίησε το πρόγραμμα του μεγαλύτερου αγωγού του Καναδά (Trans Mountain Pipeline), τον κατηγορεί επειδή… δεν τον παρέδωσε στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής