“Ευτυχώς η κινητική της λειτουργία δεν επηρεάστηκε και σίγουρα χρειάζεται λίγες ημέρες ανάπαυσης”, επισημαίνει η οικογένεια. Η διάσημη ηθοποιός νοσηλεύεται στο Παρίσι, σύμφωνα με την ανακοίνωση που δεν αναφέρει περισσότερες διευκρινίσεις.
Η εφημερίδα Le Parisien έγραφε το πρωί ότι η ηθοποιός αισθάνθηκε “αδιαθεσία τη χθεσινή νύχτα”.
Εδώ και εβδομάδες το ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου, που γυρίζει τη μια ταινία μετά την άλλη, μετέχει στα γυρίσματα της νέας ταινίας της Εμανουέλ Μπερσό “De son vivant” παίζοντας μαζί με τον Μπενουά Μαζιμέλ και την Σεσίλ ντε Φρανς.
Η Ντενέβ, ένας θρύλος του γαλλικού κινηματογράφου η οποία χαρακτηρίζεται συχνά ως η ενσάρκωση της γυναικείας φύσης, είναι σε «σοβαρή κατάσταση», προσθέτει η εφημερίδα.
Ρωσία: Η άδεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία για χρησιμοποίηση πυραύλων μπορεί να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο
«Η κόρη του πάγου», όπως είναι το προσωνύμιο που της αποδόθηκε λόγω της υπέροχης, ευαίσθητης ομορφιάς και του αποστασιοποιημένου τρόπου της, η Ντενέβ έγινε η εξέχουσα ηθοποιός της γαλλικής μεγάλης οθόνης και μια από τις κορυφαίες διεθνείς σταρ στη δεκαετία του 1960.
Η Κατρίν Ντενέβ γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1943 και έγινε γνωστή για ρόλους απόμακρων, μυστηριωδών γυναικών που ενσάρκωσε για διάφορους σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων οι Λουίς Μπουνιουέλ και Ρόμαν Πολάνσκι. Ήταν δεκατέσσερις φορές υποψήφια για τα Βραβεία Σεζάρ, κέρδισε δύο.
Η Ντενέβ ήρθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο το 1964 με την ταινία του Ζακ Ντεμύ Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (Les Parapluies de Cherbourg), πριν γίνει σταρ του Πολάνσκι στην ταινία Αποστροφή (Repulsion) (1965) και του Μπουνιουέλ στις ταινίες Η Ωραία της Ημέρας (Belle de Jour) (1967) και Τριστάνα (Tristana) (1970).
Κέρδισε δύο Βραβεία Σεζάρ για την Καλύτερη Ηθοποιό για την ερμηνεία της στην ταινία του Φρανσουά Τρυφώ Το Τελευταίο Μετρό (Le Dernier Métro) (1980) και του Ρεζί Βαργκνιέ Ινδοκίνα (Indochine) (1992).
Ήταν επίσης υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ινδοκίνα (Indochine) και για το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία Belle de Jour.
Άλλες ταινίες της περιλαμβάνουν τις Αίμα και Πάθος (The Hunger) (1983), Κάτω από τα Φώτα της Πλατείας (Place Vendôme) (1998), Χορεύοντας στο Σκοτάδι (Dancer in the Dark) (2000) και 8 Γυναίκες (8 Femmes) (2002). Το 2008 έκανε την εκατοστή της εμφάνιση στην ταινία Μια Νύχτα Χριστουγέννων (Un conte de Noël).