Το θερμόμετρο στις σχέσεις των δύο κρατών έχει ανέβει επικίνδυνα τις τελευταίες μέρες με εκατέρωθεν καταρρίψεις μαχητικών, αν και πλέον γίνονται κινήσεις για αποκλιμάκωση της έντασης.

Παρόλα αυτά η ανησυχία είναι  μεγάλη και ήδη έχουν αρχίσει να δημιουργούνται σενάρια για το ποιος από τους δύο θα μπορούσε να βγει κερδισμένος από μία πολεμική σύγκρουση.

Πως μετρώνται οι στρατιωτικές τους δυνάμεις σε νούμερα; Ιδού!

Οι στρατιωτικές δυνάμεις Ινδίας-Πακιστάν

Συνολικός αριθμός στρατιωτικού προσωπικού

Ινδία: 1.444.000

Πακιστάν: 654.000

Στρατός ξηράς 

Ινδία: 1.237.000

Πακιστάν: 560.000

Ναυτικό

Ινδία: 67.000

Πακιστάν: 23.800

Αξιόμαχα αεροσκάφη 

Ινδία: 814

Πακιστάν: 425

Τανκ 

Ινδία: 3.565

Πακιστάν: 2.496

Πυροβόλα όπλα

Ινδία: 9.719

Πακιστάν: 4.472

Αεροπλανοφόρα 

Ινδία: 1

Πακιστάν: 0

Υποβρύχια

Ινδία: 16

Πακιστάν: 8

Φρεγάτες

Ινδία: 13

Πακιστάν: 9

Πυρηνικές κεφαλές 

Ινδία: 135

Πακιστάν: 145

Δαπάνες 

Ινδία: 57,9 εκατ. δολάρια

Πακιστάν: 11,2 εκατ. δολάρια

Ο πόλεμος μπορεί να σταματήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου

Είναι προφανές πως σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου Ινδίας-Πακιστάν ο πλανήτης θα καταστραφεί, τουλάχιστον σε ένα μεγάλο του κομμάτι. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι που θεωρούν πως υπάρχει και… όφελος.

Ποιο είναι αυτό; Σύμφωνα με τον ερευνητή της NASA, Φίλιπ Κέιν, είναι να μπει τέλος στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Μία και μόνο πυρηνική επίθεση είναι άξια για να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι, αλλά επιστήμονες πιστεύουν πως μία επίθεση περιορισμένου εύρους θα «φρενάρει» το φαινόμενο του θερμοκηπίου και θα φέρει πτώση της θερμοκρασίας.

Το 2011 η NASA δημοσίευσε έκθεση στην οποία παρουσιάζονται τα αποτελέσματα έρευνας στην οποία εξετάστηκαν οι συνέπειες σε περίπτωση που πέσουν 100 πυρηνικές βόμβες σαν της Χιροσίμα.

Το αποτέλεσμα είναι πως οι 100 βόμβες θα επηρεάσουν δραματικά το κλίμα της Γης. Ένας πυρηνικός πόλεμος «μικρού» μεγέθους είναι ικανός για να γεμίσει με μαύρο άνθρακα τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

«Στα μοντέλα της NASA, αυτός ο άνθρακας εμπεριέχει ακτινοβολία και ζέστη, είναι σαν ένα μπαλόνι με ζεστό αέρα το οποίο θα σηκώνεται ολοένα και πιο ψηλά, όπου εκεί θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να διαλυθεί», αναφέρει το National Geographic.

Το φαινόμενο θα προκαλέσει πτώση της θερμοκρασίας ενός βαθμού Κελσίου και τρία χρόνια μετά τον πυρηνικό πόλεμο η θερμοκρασία θα αρχίσει να ανεβαίνει ξανά. Ωστόσο δέκα χρόνια μετά η θερμοκρασία δεν θα έχει φτάσει στα σημερινά επίπεδα.

Παρ’ όλα αυτά, αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως ο πυρηνικός πόλεμος είναι η λύση για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Και αυτό διότι μία βόμβα αρκεί για να γίνει ζημιά στις αγροτικές καλλιέργειες σε μεγάλο βεληνεκές από το σημείο που θα πέσει η βόμβα και θα επηρεαστεί η τροφική αλυσίδα.

Μυρίζει μπαρούτι σε Πακιστάν – Ινδία: Χτίζουν 14.000 καταφύγια στα σύνορα

Η Ινδία κατασκευάζει περισσότερα από 14.000 καταφύγια στα σύνορα με το Πακιστάν στο Τζαμμού και στο Κασμίρ προκειμένου προστατέψει τις οικογένειες που ζουν σε αυτές τις περιοχές.

Τα νέα καταφύγια που σχεδιάστηκαν εξαιτίας της τεταμένης κρίσης, υποτίθεται ότι αποσκοπούν στον περιορισμό του τρόμου που έχει καταβάλει τον τοπικό πληθυσμό, σε περίπτωση που ξαναρχίσουν τα πυρά.

Περιοδικά έχουν γίνει σφοδρές ανταλλαγές πυρός κατά μήκος των de facto συνόρων τους τελευταίους μήνες, ωστόσο την Τετάρτη η ένταση κλιμακώθηκε αφότου η Ινδία βομβάρδισε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης ισλαμιστικής οργάνωσης στο Πακιστάν. Με αυτήν την κίνηση η χώρα ήθελε να δώσει απάντηση στην επίθεση καμικάζι με αυτοκίνητο που σκότωσε 40 Ινδούς παραστρατιωτικούς αστυνομικούς δύο εβδομάδες νωρίτερα.

Εκτός από επιπλέον βομβαρδισμούς, το Πακιστάν ανταπέδωσε την επίθεση την Τετάρτη διεξάγοντας αεροπορική επιχείρηση κατά της ινδικής μεριάς των συνόρων και καταρρίπτοντας δύο αεροσκάφη της Ινδίας που πετούσαν εντός των συνόρων του.

Για τον Ινδό πρωθυπουργό, ο οποίος κατεβαίνει στις εκλογές την άνοιξη για δεύτερη συνεχόμενη θητεία, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να ανεβάσει τους τόνους, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές.

Ο ίδιος σκοπεύει να απευθύνει διάγγελμα το απόγευμα τις Πέμπτης προς τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εθελοντές του κόμματος «Bharitiya Janata», κίνηση που πολλοί χαρακτήρισαν ως επικείμενη πολεμική κραυγή.

Παράλληλα ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμραν Καν προσπαθεί να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες. Η πακιστανική πλευρά του Κασμίρ έχει κλείσει τα σχολεία της περιοχής, ενημερώνοντας τους γονείς να ότι θα πρέπει να κρατήσουν τα παιδιά στα σπίτια εξαιτίας των συγκρούσεων.

Το Πακιστάν θα αφήσει ελεύθερο τον Ινδό πιλότο

Το Πακιστάν θα αφήσει ελεύθερο αύριο, Παρασκευή, τον Ινδό πιλότο που κρατά από την Τετάρτη σε μια «κίνηση ειρήνης», δήλωσε σήμερα ο Πακιστανός πρωθυπουργός Ίμραν Χαν.

«Σε μια κίνηση ειρήνης θα απελευθερώσουμε τον Ινδό πιλότο (αύριο)», επεσήμανε μιλώντας στο κοινοβούλιο, προσπαθώντας να αποκλιμακώσει την ένταση μεταξύ της χώρας του και της Ινδίας.

Το αεροπλάνο του αντισμήναρχου Αμπχιντάν Βαρταμάν κατερρίφθη την Τετάρτη πάνω από το Κασμίρ στη διάρκεια μιας σπάνιας αερομαχίας μεταξύ των πολεμικών αεροποριών των δύο χωρών.

Η προϊστορία της αντιπαράθεσης του Νέου Δελχίου με το Ισλαμαμπάντ

Γιατί η Ινδία και το Πακιστάν μισούν τόσο πολύ ο ένας τον άλλον; Αν θέλουμε να εντοπίσουμε την απαρχή αυτού του μίσους, τότε θα πρέπει να ταξιδεύσουμε πίσω στα μεσάνυχτα της 14ης Αυγούστου 1947, οπόταν και ξεκίνησε η σύγκρουση.

Ήταν τότε, στα χρόνια που ακολούθησαν τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε εξαντλημένη από τη μακρά σύρραξη η βρετανική αυτοκρατορία έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα τι επέπρωτο να κάνει με την τεράστια ινδική αυτοκρατορία της, της οποίας ο πληθυσμός γίνονταν ολοένα και πιο ανήσυχος, πολιτικά δραστήριος και όλο και πιο δύσκολο να ελεγχθεί.

Το ινδικό Κόμμα του Κογκρέσου, με επικεφαλής τον Μαχάτμα Γκάντι, ζητούσε επίμονα τη δημιουργία ενός μεγάλου ομοσπονδιακού κράτους που θα περιλαμβάνει όλη την έκταση της Ινδίας, ενώ ο ηγέτης της Μουσουλμανικής Ένωσης (Λίγκας), Μοχάμαντ Άλι Τζίνα, αξίωνε να αποσπασθεί το 30% του ινδικού εδάφους για να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο μουσουλμανικό κράτος, προκειμένου να προφυλαχθεί η θρησκευτική μειονότητα από οποιαδήποτε καταπίεση από την ινδουιστική πλειοψηφία.

Ο τελευταίος Βρετανός αντιβασιλέας της Ινδίας, λόρδος Μάουντμπάτεν αποδέχθηκε εν τέλει αυτή την τελευταία λύση και χώρισε την υποήπειρο σε τρία μέρη.

Ένα μεγάλο μέρος της νότιας περιοχής, κεντρική και βόρεια, απετέλεσε την κρατική οντότητα που σήμερα αναγνωρίζουμε ως Ινδία, ενώ το βόρειο-δυτικό και βόρειο-ανατολικό άκρο της, που χωρίζονται με μία συνοριογραμμή μήκους 2.000 χλμ. Από την Ινδία, έγινε το κράτος του Πακιστάν (που και από αυτό το δεύτερο βορειο-ανατολικό τμήμα του τελικά απέκτησε την ανεξαρτησία του στη δεκαετία του ’70 κι απετέλεσε το Μπανγκλαντές).

Αυτό που έγινε γνωστό ως «Διαχωρισμός» (Partition) τέθηκε σε ισχύ τα μεσάνυχτα της 14ης και της 15ης Αυγούστου 1947, και είναι grosso modo η ημέρα που οι δύο χώρες γιορτάζουν την ημέρα της ανεξαρτησίας τους (το Πακιστάν γιορτάζει στις 14, η Ινδία στις 15).

Η κατάτμηση αυτή ήταν μια τραυματική στιγμή για πολλούς Ινδούς. Η Ινδία ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα περίπλοκο μωσαϊκό διαφορετικών πολιτισμών, γλωσσών και θρησκειών. Είναι αδύνατο να διαχωρισθεί το ένα από το άλλο μόνο με ένα απλό περίγραμμα στον χάρτη. Έτσι, μία ημέρα μετά την έναρξη ισχύος των συμφωνιών, 15 εκατομμύρια άνθρωποι άρχισαν να μετακινούνται προς τα εδάφη εκείνα που ένιωθαν να αντανακλούν καλύτερα τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις και την προέλευσή τους, ή αναγκάστηκαν να το κάνουν με τη βία.

Εκτιμάται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκείνες τις ημέρες. Η Ινδία και το Πακιστάν, από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής τους, έγιναν θέατρο στυγερών δολοφονιών και ωμής βίας. Αντάρτικα και πραγματικοί πόλεμοι, αψιμαχίες και επιθέσεις μεταξύ των δυνάμεων των δύο χωρών θα συνεχιστούν αμείωτα για τα επόμενα 70 χρόνια.

Η πρώτη από αυτές τις συγκρούσεις ξεκίνησε μόλις λίγους μήνες μετά τον Διαχωρισμό, με αφορμή αυθόρμητες συγκρούσεις μεταξύ κοινοτήτων και σύντομα μετατράπηκε σε ένα πραγματικό πόλεμο, όταν οι στρατοί των δύο χωρών ήλθαν αντιμέτωποι στην κοιλάδα του Κασμίρ, η οποία είναι μια ορεινή περιοχή που και οι δύο χώρες υποστηρίζουν ότι τους ανήκει. Το 1965 και το 1971, η Ινδία και το Πακιστάν συγκρούστηκαν και πάλι ανοικτά. Η απόληξη της δεύτερης ήταν ακριβώς η ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές από το υπόλοιπο Πακιστάν.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 υπήρξε μια νέα περίοδος έντασης, αλλά αυτή τη φορά χωρίς κάποια πραγματική σύγκρουση μεταξύ των στρατών των δύο χωρών. Το Πακιστάν ενθάρρυνε μια σειρά αντάρτικων κινημάτων στο Κασμίρ, οι οποίες μαζί με τη βίαιη καταστολή του ινδικού στρατού, έχει κοστίσει περισσότερους από 40.000 θανάτους.

Το 1999 ένα νέο περιστατικό οδήγησε σε μια σύντομη αντιπαράθεση μεταξύ των δυνάμεων των δύο χωρών και η οποία έληξε με μία συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, το 2003, η οποία μέχρι σήμερα έχει γίνει σε γενικές γραμμές σεβαστή.

Το Πακιστάν, ωστόσο, συνεχίζει να υποθάλπει, σύμφωνα με πολλούς ανεξάρτητους παρατηρητές, ανατρεπτικές ομάδες μέσα στην ινδική επικράτεια και να κατηγορεί την Ινδία ότι κάνει το αντίστοιχο στα δικά του εδάφη.

Από τη δεκαετία του ‘90, αφότου και οι δύο χώρες απέκτησαν πυρηνικά όπλα και πυραύλους ικανούς κι έτοιμους να πλήξουν τον μισητό αντίπαλο, μία ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών θα μπορούσε δυνητικά να εμπλέξει ολόκληρο τον κόσμο.

Το ζήτημα του Κασμίρ

Το κομβικό σημείο της σύγκρουσης μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν αποτελεί η κοιλάδα του Κασμίρ, μια περιοχή μήκους 135 χλμ. και πλάτους περίπου 30 χλμ., που κείται βορειοανατολικά της Ινδίας, σε υψόμετρα πάνω από 1.500 μέτρα. Η ιστορία της κοιλάδας είναι πολυτάραχη.

Το 1846 οι Βρετανοί κατατρόπωσαν εκεί την αυτοκρατορία των Σιχ, που κυριαρχούσε στην περιοχή και προσάρτησαν τα περισσότερα από τα εδάφη της. Η κοιλάδα του Κασμίρ και τα γύρω εδάφη, μια ιδιαίτερα πλούσια και εύφορη περιοχή, πωλήθηκαν σε μια πλούσια οικογένεια Ινδών ευγενών, τους Ντόγκρα. Έτσι γεννήθηκε το πριγκιπάτο του Τζάμου και Κασμίρ, ένα από τα 500 ημι-ανεξάρτητα κρατίδια μέσω των οποίων το βρετανικό στέμμα κυβερνούσε εμμέσως τα υποτελή ινδικά εδάφη, χωρίς να ασκεί απ’ ευθείας την εξουσία του.

Σε αντίθεση με πολλά άλλα κρατίδια, όπου ήσαν αμιγώς μουσουλμανικά, ή ινδουιστικά, στο Κασμίρ επικρατούσε μία ιδιάζουσα κατάσταση: ήταν μία περιοχή με πλειοψηφούντα μουσουλμανικό πληθυσμό, αλλά με ινδουιστή ηγέτη. Όταν ήρθε η ώρα να χωριστεί η χώρα το 1947, τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν ισχυρίστηκαν ότι το μικρό πριγκιπάτο ήταν δικό του, βασίζοντας τις αξιώσεις τους σε θρησκευτικούς, ή πολιτιστικούς λόγους.

Οι Πακιστανοί για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους έστειλαν επί τόπου στρατό εθελοντών. Ο τοπικός άρχοντας παραιτήθηκε από την ιδέα να γίνει αυτόνομο έθνος, μία περίπτωση που εξετάσθηκε για βραχύ χρονικό διάστημα και ζήτησε από τον ινδικό στρατό βοήθεια για να αντιμετωπισθεί η άφιξη των Πακιστανών.

Η σύγκρουση ήταν σύντομη και τελικά το Πακιστάν κατόρθωσε να αποκτήσει τον έλεγχο μόνο ενός μικρού τμήματος της περιοχής, ενώ μεγάλο μέρος της κοιλάδας και των μουσουλμάνων κατοίκων της παρέμειναν υπό τον έλεγχο της Ινδίας.

Έκτοτε, το Πακιστάν, σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, συνέχισε να στέλνει εθελοντές στην περιοχή και να στηρίζει τις αυτονομιστικές ομάδες, αναγκάζοντας την Ινδία να διατηρήσει μια σημαντική στρατιωτική φρουρά στην περιοχή.

Οι επτά εκατομμύρια κάτοικοι της κοιλάδας χρειάστηκε να πληρώσουν υψηλό τίμημα για αυτόν τον πολυετούς κατάστασης συναγερμό. Όλα τούτα τα χρόνια, οι ινδικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν προβεί σε χιλιάδες συλλήψεις, έρευνες και στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 έως σήμερα, οι Πακιστανοί αντάρτες και η ινδική καταστολή έχουν προκαλέσει περισσότερους από 40.000 θανάτους.

Ωστόσο, πολλοί μουσουλμάνοι του Κασμίρ προτιμούν σήμερα να ζουν σε μια δημοκρατία όπως η Ινδία αντί για το Πακιστάν, μια πολύ πιο ασταθή χώρα που συχνά στενάζει από τις πάμπολλες στρατιωτικές δικτατορίες που καταλύουν την πολιτική εξουσία.

Τούτη η λεπτομέρεια αποτελεί ένα λεπτό στοιχείο που αποκαλύπτει το ουσιαστικό βάθος του προβλήματος: το ζήτημα του Κασμίρ έχει γίνει μια δικαιολογία χάρις στην οποία οι εθνικιστές και στις δύο πλευρές των συνόρων δικαιολογούν μια μόνιμη κατάσταση έχθρας, που εξυπηρετεί τους πολιτικούς τους σκοπούς στο εσωτερικό της χώρας τους.

Μια δύσκολη σχέση

Το ζήτημα του Κασμίρ είναι το πιο ορατό από τα προβλήματα που διαχρονικά κρατούν την Ινδία και το Πακιστάν σε διένεξη, αλλά δεν είναι όμως το μοναδικό. Ο διαχωρισμός άφησε στην Ινδία τα πλουσιότερα και πιο εύφορα εδάφη, ενώ το Πακιστάν βρέθηκε με τα χρόνια χωρισμένο σε δύο μέρη, με το τμήμα του Μπαγκλαντές να αποσπάται από το υπόλοιπο έθνος, καρπούμενο δύο χιλιάδες χιλιόμετρα που ανήκαν κάποτε στην Ινδία.

Συνεπώς, το Πακιστάν επιδίωξε να βρει ισχυρούς συμμάχους στην παγκόσμια σκηνή για να προωθεί τις διεκδικήσεις του. Τους βρήκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, για τις οποίες η ασιατική αυτή χώρα έγινε απαραίτητη ως σύνδεσμος μεταξύ των κρατών που βαθμιαία βοηθούσε να συγκροτηθούν στην περιοχή, ώστε να «συγκρατήσουν» την επιρροή της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

Από τη δεκαετία του 1950, οι ΗΠΑ χορηγούσαν αφειδώς όπλα και χρηματοδότηση στο Πακιστάν, γεγονός που ώθησε τους Πακιστανούς στρατηγούς να αισθάνονται ασφαλείς και συνέβαλε έτσι στην επιθετική στάση που υιοθέτησαν έναντι της Ινδίας.

Ο πακιστανικός στρατός, μετατράπηκε σε μία πολύ σημαντική δύναμη για τη χώρα: στον πρώτο προϋπολογισμό του νέου κράτους προβλεπόταν πως τα τρία τέταρτά του θα αποτελούντο από στρατιωτικές δαπάνες.

Εντούτοις, αυτό το υψηλότατο επίπεδο δαπανών δεν ήταν βιώσιμο και παρόλο που έχει μειωθεί με τα χρόνια, εξακολουθεί να παραμένει δυσθεώρητο για τα πρότυπα μιας αναπτυσσόμενης χώρας όπως το Πακιστάν. Για να δικαιολογηθεί αυτό το υψηλό επίπεδο δαπανών, οι στρατιωτικοί χρειάζονται έναν σκοπό.

Η αντιπαλότητα με την Ινδία κι ειδικότερα το ζήτημα του Κασμίρ, έχει γίνει η δικαιολογία που επιτρέπει στους Πακιστανούς στρατηγούς, όχι μόνο για να διατηρούν σε υψηλό βαθμό τις στρατιωτικές δαπάνες, αλλά και να παρεμβαίνουν συχνά στην πολιτική ζωή της χώρας, επιβάλλοντας, ή παύοντας κυβερνήσεις, και αρκετές φορές, καταλαμβάνοντας άμεσα την ηγεσία του έθνους.

Τα τελευταία χρόνια κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Ινδία. Το 2015 πέρα από κάθε πρόβλεψη τις εκλογές κέρδισε το ινδικό εθνικιστικό κόμμα BJP, υπό την ηγεσία του σημερινού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι.

Μολονότι το BJP δεν τηρεί ρητά μία εχθρική πολιτική απέναντι στο Πακιστάν στο εσωτερικό του υπάρχουν πολλές ακραίες εθνικιστικές οργανώσεις, που τρέφουν εχθρότητα προς τους μουσουλμάνους που εξακολουθούν να ζουν στην Ινδία και πάντα υποψιάζονται πακιστανικό δάκτυλο σε κάθε αιματηρό γεγονός που συμβαίνει στη χώρα.