«Η δίκη των 7 του Σικάγου» όμως θα ξεχώριζε ακόμα κι αν μαζί της έκαναν πρεμιέρα άλλες οκτώ ταινίες. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα ένα… είδος κανονικότητας θα επανέλθει αν και δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα.

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ 7 ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ ****. Του Άαρον Σόρκιν

Με το που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1969, το υπουργείο Δικαιοσύνης έστειλε στο δικαστήριο επτά συλληφθέντες για τα επεισόδια που έγιναν στο Σικάγο, στο περιθώριο του συνεδρίου των Δημοκρατικών ένα χρόνο νωρίτερα.

Ομως οι κατηγορούμενοι δεν ήταν τυχαίοι. Ηταν σημαίνοντα πρόσωπα των αντιπολεμικών (βλ. Βιετνάμ) διαμαρτυριών και ο δικαστής Τζούλιους Χόφμαν ήταν από τους πιο συντηρητικούς λειτουργούς εκείνης της εποχής. Ολα ήταν προαποφασισμένα.

Μέσα στους τέσσερις τοίχους της δικαστικής αίθουσας μας μεταφέρει ο Ααρον Σόρκιν για να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα αλλά και να πάρουμε μια καλή γεύση από το πνεύμα της εποχής. Από τη μια πλευρά οι πασιφιστές, οι χίπις και οι Δημοκράτες που διαμαρτύρονταν εντόνως για τους νέους που έχαναν τη ζωή τους σε έναν παράλογο πόλεμο και από την άλλη το πλειοψηφικό συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας που στα πρόσωπά τους έβλεπε ταραξίες και τρομοκράτες που το μόνο που ήθελαν ήταν να προκαλούν ταραχές απειλώντας την «κοινωνική ειρήνη». Μαζί και οι Μαύροι Πάνθηρες που απαιτούσαν ίσα δικαιώματα και ακύρωση του ρατσισμού.

Ο Σόρκιν δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να μας εξηγήσει τι έχει συμβεί. Παραθέτει εμβόλιμα κάποια φλας μπακ για να συνδέσει το παρελθόν με το παρόν της ιστορίας που αφηγείται αλλά σκοπός δεν είναι να πάρουμε ένα μάθημα σύγχρονης Ιστορίας. Στόχος είναι να διαπιστώσουμε για ακόμη μια φορά πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται και πώς πενήντα χρόνια μετά τα ανθρώπινα δικαιώματα παραμένουν ζητούμενο. Τι κι αν η κάμερα του Αμερικανού σκηνοθέτη επιμένει να εστιάζει εντός της δικαστικής αίθουσας με κίνδυνο να χαθεί η προσοχή του θεατή από το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των σκηνών.

Ο Σόρκιν έχει φροντίσει έτσι ώστε το πυκνογραμμένο σενάριο να μη σε αφήνει να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού αλλά κυρίως οι πολύ καλοκουρδισμένες και συντονισμένες ερμηνείες να στέκονται περίφημα ως αντιπροσωπευτικές των δύο στρατοπέδων που βρίσκονταν εκείνη την περίοδο σε σύγκρουση. Ο Σάσα Μπάρον Κοέν ως ακτιβιστής Αμπι Χόφμαν είναι cool και απολαυστικός είτε στο εδώλιο του κατηγορούμενου είτε στη σκηνή ως περφόρμερ. Ο Τζέρεμι Στρονγκ υποδύεται τον ακτιβιστή Τζέρι Ρούμπιν κλέβοντας την παράσταση με την «αφέλειά» του και ο μεταμορφωμένος Μαρκ Ράιλανς ως δικηγόρος τους ακροβατεί εξαιρετικά ανάμεσα στον ρόλο του «χαλαρού» εκτός αιθούσης αλλά πολύ μαχητικού και διαβασμένου λειτουργού εντός αυτής.

Πάνω από όλους βέβαια στέκεται ο Φρανκ Λαγκέλα ως δικαστής που από την πρώτη στιγμή που κάνει την εμφάνισή του δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις του. Εξαιρετική η καθοδήγηση των πρωταγωνιστών.

VIVARIUM *. Του Λόρκαν Φίνεγκαν

Ενα νεαρό ζευγάρι ψάχνει το σπίτι που θα τους στεγάσει και παρασυρμένοι από έναν «περίεργο» μεσίτη καταφτάνουν σε μια συνοικία στα προάστια. Τα σπίτια είναι ολοκαίνουργια και δεν υπάρχει ίχνος ανθρώπου τριγύρω, ενώ ο μεσίτης εξαφανίζεται καθώς το ζευγάρι βλέπει το σπίτι που εκείνος τους έχει υποδείξει.

Προσπαθώντας να γυρίσουν πίσω αντιλαμβάνονται ότι είναι παγιδευμένοι και δεν μπορούν να φύγουν από την συνοικία. Θριλερική σάτιρα για τη ζωή στα προάστια που όμως γρήγορα γίνεται άγονη και στείρα. Η ψυχρή, σχεδόν κλινική, ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ο Φίνεγκαν στήνει την ιστορία του γίνεται σύντομα απωθητική και μοιάζει να μην αφορά.

ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ

Ο κόσμος του Απού (1959). Του Σατγιατζίτ Ράι

Το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Ινδού δημιουργού Σατγιατζίτ Ράι. Ως ορφανός ενήλικας πλέον, ο άνεργος Απού, αφού προσπαθεί μάταια να γίνει συγγραφέας, ταξιδεύει σε ένα επαρχιακό γάμο όπου καταλήγει εκείνος τελικά να γίνει ο γαμπρός.

Με τη νέα του σύζυγο θα γυρίσει στην Καλκούτα, όπου τον περιμένει ένας νέος κύκλος τραγωδιών και ατυχιών.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr