Γράφει ο Στέργιος Πουλερές

Σε όλη αυτή την πορεία, όπου κι αν βρίσκονταν καλεσμένοι, ηθοποιοί, σεναριογράφοι και όποια άλλη ειδικότητα, τόνιζαν πως το φινάλε του Game of Thrones θα μας ικανοποιήσει. Με τα πέντε επεισόδια της 8ης σεζόν να έχουν ολοκληρωθεί και να απομένει το 6ο και τελειωτικό, μπορούμε να απαντήσουμε αν τελικά η σεζόν ήρθε σε βαθμό ικανοποίησης; Κι αν όχι, τι θα μας ικανοποιούσε; Ή μήπως είναι τελικά καλό που ανατράπηκαν έτσι οι προσδοκίες;

Φυσικά αυτά τα ερωτήματα δε μπορούν να απαντηθούν από μένα για εσάς. Ο καθείς τα απαντά για τον εαυτό του. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι πως εξαιτίας του τόσο μεγάλου συναισθηματικού δεσίματος με το Game of Thrones, τα πολύ σοκαριστικά πράγματα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Κι η άποψη μας για το καθένα αλλάζει από μέρα σε μέρα. Είναι σημαντικό ζήτημα η απόσταση από τα πράγματα.

Για παράδειγμα όσα έγιναν στο 5ο επεισόδιο προκάλεσαν την έκρηξη και την κατακραυγή πολλών φανατικών. Ειδικά φανατικών της σειράς και των βιβλίων. Ανθρώπων δηλαδή που έχουν το μέτρο σύγκρισης και είναι πιο λογικό να αναρωτιούνται γιατί οι σεναριογράφοι επέλεξαν αυτή την πορεία. Εμείς που δεν έχουμε διαβάσει τα βιβλία, δε φτάνουμε σε τέτοια ερωτήματα. Τουλάχιστον όχι με συγκριτικό τρόπο. Τα θέτουμε αυτούσια.

Είναι όμως εξαιρετικά πιθανό αυτό που τώρα αναθεματίζεται, να βρει τη λογική του εξήγηση μέσα στον καθένα στο πέρασμα των ημερών. Πολλώ δε αν το τελευταίο επεισόδιο βάλει μια τελεία που όντως θα ικανοποιεί. Προσωπικά θεωρώ ότι η τροπή της σειράς στην 8η σεζόν δεν είναι για να ζητήσουμε τα ρέστα από τους Μπενιόφ και Βάις. Αναμφίλεκτα αφήνει μια παράξενη και ανοίκεια γεύση μέσα μας, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτό θα καταλαγιάσει το Game of Thrones ως μια τρομακτικά αναντικατάστατη ανάμνηση. Σε βαθμό που για την πλειοψηφία θα είναι δύσκολο να το ξαναδούν από την αρχή. Δε θα μπορούν να βιώσουν ξανά το ίδιο άχθος.

Αν κάτι μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα για την 8η σεζόν είναι πως φαντάζει περισσότερο με 8η και 9η μαζί σε πολύ συμπιεσμένη μορφή, παρά ως μία. Αν δηλαδή βιώναμε την κλιμάκωση της μάχης του Γουίντερφελ σε 3 επεισόδια και μετά την πορεία προς το King’s Landing με την κατάληξη που είδαμε σε άλλα 3-4, θα αποκτούσε διαφορετικά χρωματισμένη υπόσταση η εικόνα και το συναίσθημα.

Μοιάζει λοιπόν κάπως επιτακτική και κατεπείγουσα, θα έλεγα, αυτή η τελεία. Κανείς όμως δε μπορεί να κρίνει ένα κάδρο πριν ολοκληρωθεί. Ακόμα κι αν του λείπει μόνο μια μικρή γωνία. Όλα αλλάζουν απ΄αυτή τη γωνία. Άρα καλύτερα να προσδεθούμε για το τελευταίο επεισόδιο και να το αφήσουμε να διαβεί τα μέσα μας ανεμπόδιστα.