Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Κι αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από μια «ιδεολογική αντεπίθεση». Η οποία φέρνει στην επιφάνεια με αδιαμφισβήτητο τρόπο όλα όσα έκρυβε επιμελώς στη διάρκεια της τετραετίας, όταν και έκανε το «καλό παιδί της Μέρκελ και του Τραμπ». Ξαφνικά λίγο πριν από το φίνις ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει το καταπιεσμένο αλλά πραγματικό πρόσωπό του. Το πρόσωπο ενός κόμματος που νιώθει «συντροφικότητα» για τους μπαχαλάκηδες, «υποχρέωση» στη Χρυσή Αυγή (Χ.Α.) για τους κοινούς αγώνες της πλατείας και ανοχή σε κάθε είδους παραβατικότητα, για την οποία φταίει το «σύστημα».

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για την αλλαγή του πράγματι απαρχαιωμένου Ποινικού Κώδικα αποδεικνύονται και μια ευκαιρία ιδεολογικής επίδειξης και πολιτικής σύγκρουσης πάνω στις θεμελιώδεις αρχές. Είναι σαν η πιο μνημονιακή κυβέρνηση ν’ αναζητεί την αυτοεξιλέωσή της. Βγάζει έτσι από το μπαούλο τις πιο καταχωνιασμένες και «μυστικές» σκέψεις και επιθυμίες της. Πέρασαν πάνω από δύο χρόνια από τότε που ο Α. Τσίπρας είχε αναρωτηθεί εντός Βουλής και στα σοβαρά «και τι κακό έχουν οι μολότοφ;». Για να έρθει χθες ο Γ. Κυρίτσης να πει ότι δεν θυμάται να έχει σκοτωθεί κανείς από μολότοφ. Προφανώς, οι νεκροί της Marfin δεν είναι «δικοί του» νεκροί για να βρίσκονται σε πρώτη ζήτηση της μνήμης. Πόσω μάλλον όταν έχει αποδειχθεί επανειλημμένως ότι αυτή η μνήμη είναι σκόπιμα επιλεκτική. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα ήταν αντικείμενο συζήτησης σήμερα αν δεν υπήρχε το «αριστερό πόνημα» του κ. Καλογήρου. Το οποίο π.χ. θέλει πλημμέλημα αντί για κακούργημα τις μολότοφ, θέλει να μειωθούν οι ποινές για αδικήματα που προκαλούν μαζικούς θανάτους, θέλει μείωση των ποινών για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και θέλει κατάργηση των ισοβίων για τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος.

ΕΙΝΑΙ ΤΑ αγκωνάρια μιας ολόκληρης ιδεολογίας η οποία πιστεύει με θρησκευτική ευλάβεια ότι «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας». Οτι η «βία στη βία της εξουσίας» είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και επιβεβλημένη. Οτι όσοι παίρνουν το δρόμο της βίας δεν είναι παραβατικά στοιχεία, αλλά κάτι σαν «κοινωνικοί αγωνιστές», οι οποίοι, ακόμα κι αν «αγωνίζονται» με λάθος τρόπο, αγωνίζονται για το σωστό σκοπό. Από την άλλη, αυτή η ιδεολογία πιστεύει πως το δημόσιο χρήμα είναι κάτι σαν ένας θησαυρός τον οποίο απολαμβάνει όποιος βρίσκεται στην εξουσία. Επί δεκαετίες το δημόσιο χρήμα το απόλαυσαν τα «δεκανίκια του συστήματος». Τώρα που ήρθε η σειρά του, απλώς μειώνονται οι ποινές για την κατάχρησή του. Και περίπου «αμνηστεύονται» προκαταβολικά όσα κυβερνητικά στελέχη ενδεχομένως αποδειχθεί στο μέλλον ότι έχουν ποινικές ευθύνες για τραγωδίες με πολυάριθμα θύματα, όπως η Μάνδρα και το Μάτι. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, αλλά και την άγαρμπη έφοδο στο κράτος μέσω χιλιάδων προσλήψεων, αποκαλύπτουν την πραγματική ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ: την πιο ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος που έχει δείξει ποτέ κόμμα στην Ελλάδα.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, που φτάνει στα όρια της πολιτικής σχιζοφρένειας, είναι ότι όλα αυτά τα ξεδιπλώνει τη στιγμή κατά την οποία κάνει τη στροφή στη Σοσιαλδημοκρατία και στην Κεντροαριστερά. Τη στιγμή, δηλαδή, που θέλει να πείσει ότι είναι μέρος της κανονικότητας. Εστω κι αν, όπως προκύπτει, η δική του κανονικότητα είναι να καταστρέψει την… κανονική κανονικότητα.

Οι Μυρσίνες της «Αριστεράς»

Είναι… κολλητικά το ψέμα και ευθυνοφοβία, ή όλως τυχαίως όσοι ψεύδονται όπως αναπνέουν και όσοι ή όσες «δεν φταίνε ποτέ για τίποτα» έλκονται από το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα ίσως θυμίζει το «άλυτο» ερώτημα για την κότα και το αβγό. Το βέβαιο είναι ότι το ψέμα, η ευθυνοφοβία και το «δε βαριέσαι» έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ τη σχέση που έχουν η κότα και το αβγό. Η άλλοτε «κυρία του Σημιτικού περιβάλλοντος» μόλις βρέθηκε στον κήπο της Αριστεράς έγινε σαν να είναι κάποια άλλη. Ή μήπως η κ. Μυρσίνη Ζορμπά πάντα αυτή ήταν; Ενας άνθρωπος που προσπαθεί να καλύπτει τις πομπές του λέγοντας ψέματα, κι όταν αποτυγχάνει αυτή η προσπάθεια, καταφεύγει σε ακόμα μεγαλύτερο ψέμα. Με τον κ. Βαρώτσο, πάντως, αυτό ακριβώς έκανε. Μένοντας τραγικά εκτεθειμένη και σε προσωπικό επίπεδο. Ομως, και κ. Μυρσίνη Λοΐζου, η οποία βρήκε θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ελέω του ονόματος του μεγάλου Μάνου Λοΐζου, δεν υστέρησε. Οταν ανασύρθηκαν παλαιότερες αναρτήσεις της με τις οποίες υμνούσε την τρομοκρατία και εξύβριζε τα θύματα του Ξηρού και του Κουφοντίνα, «πέταξε» ένα «γλωσσικό ατόπημα» και πίστεψε ότι «καθάρισε». Λες και οι λέξεις επαναστάτησαν, έσπασαν τις αλυσίδες τους και εκφράστηκαν από μόνες τους! «Γλωσσικό ατόπημα» είναι η λάθος χρήση μιας λέξης ή μιας φράσης. Η κ. Λοΐζου έχει υποπέσει σε βαρύ νοηματικό ατόπημα, αποτέλεσμα εγκεφαλικής διεργασίας. Εκτεθειμένη ανεπανόρθωτα κι αυτή, όπως και όσοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το πράγματι «βαρύ» όνομα που φέρει. Χωρίς η ίδια να έχει προσθέσει βάρος στ’ όνομά της. Αντιθέτως, με τη συμπεριφορά της και τη δειλία της ν’ αναγνωρίσει το λάθος, μάλλον αφαιρεί. Πόσω μάλλον αν τα περί «γλωσσικού ατοπήματος» είναι απλώς το πρόσχημα για να μην πάρει πίσω την ύβριν κατά των θυμάτων των «φαρμακοχέρηδων»…

Τι τρέχει με την κ. Ζαΐρη; 1

Εντονες συζητήσεις και προβληματισμό έχει προκαλέσει η λειτουργία της Αρχής για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος, υπό την προεδρία της αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Ζαΐρη. Το ενδιαφέρον δικαστικών -και όχι μόνο- κύκλων έχουν προσελκύσει οι χειρισμοί της κ. Ζαΐρη στο σκάνδαλο της ΔΕΠΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ενώ η ΔΕΠΑ και η νέα διοίκησή της ενημερώνουν συνεχώς την Αρχή για την είσπραξη των μεταχρονολογημένων επιταγών από την ELFE, δεν έχει ελεγχθεί η νομιμότητα αυτών των επιταγών. Ούτε αν η ροή του χρήματος είναι από το εσωτερικό της χώρας ή από το εξωτερικό. Η Αρχή έχει υποχρέωση να ενημερώνει τη Βουλή σε ετήσια βάση. Ομως, ούτε στο επίσημο site της Βουλής ούτε με άλλον τρόπο έχει ενημερωθεί η Βουλή το 2016, το 2017 και το 2018…

Τι τρέχει με την κ. Ζαΐρη; 2

Προβληματισμό προκαλεί και η διαρροή που έγινε από την Αρχή για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος, σύμφωνα με την οποία η κ. Ζαΐρη έχει ζητήσει το άνοιγμα των λογαριασμών προσώπων που εμπλέκονται στο σκάνδαλο της ΔΕΠΑ. Συγκεκριμένα, φέρεται να έχουν ανοιχθεί λογαριασμοί των Λ. Λαυρεντιάδη, Θ. Κιτσάκου και Μ. Πετσίτη. Το ερώτημα που συζητείται είναι αν η κ. Ζαΐρη έχει ήδη εικόνα από το άνοιγμα των λογαριασμών και καθυστερεί ή αν πρόκειται για διαδικασία που βρίσκεται στην αρχή της. Σε κάθε περίπτωση η κ. Ζαΐρη, που είχε τοποθετηθεί σ’ αυτή τη θέση από την κ. Β. Θάνου και «πέρασε» από το Δικαστικό Συμβούλιο με την οριακή πλειοψηφία 6-5, δείχνει αιφνίδια κινητικότητα, μετά από ένα σημαντικό διάστημα πιο χαλαρών ρυθμών. Ενδιαφέρον, τέλος, έχει τι θα κάνει ο Γ. Σταθάκης με τη συνέχιση της τροφοδοσίας της ELFE από τη ΔΕΠΑ. Την προηγούμενη εβδομάδα η ELFE έχασε την αγωγή κατά της ΔΕΠΑ. Θα συνεχιστεί, άραγε, η τροφοδοσία της από την υπό αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ, αυξάνοντας κατά πάσα πιθανότητα τις ζημιές της, ή θα κλείσει τη στρόφιγγα;

Απορίες

1. Η «ουδετερότητα» του Τσίπρα στο χθεσινό επικό καβγά Καββαδία – Μεγαλοοικονόμου ερμηνεύεται μόνο με αυστηρά πολιτικούς όρους;

2. Αληθεύει ότι η «β’ δόση» του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επιτομή της συναλλαγής και του φλερτ με τη διαπλοκή;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου