Στη συνέχεια ο Γιώργος Παπανδρέου είπε ότι «στη χώρα μας χρειάζεται η επανάσταση του αυτονόητου» γιατί, όπως πρόσθεσε, «μέχρι προ ολίγων χρόνων, όχι μόνο επιχειρηματικότητα, αλλά και κάθε καινοτομία βρισκόταν στο στόχαστρο δομών, κατεστημένων και αντιλήψεων, που δεν ήθελαν τίποτα να αλλάξει». Παράλληλα, επισήμανε πως «η επιχειρηματικότητα ήταν είτε κυνηγημένη από το ελληνικό κράτος είτε εξαρτημένη από το ελληνικό κράτος». Πώς λοιπόν, τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός, «να μην είμαστε ανταγωνιστικοί, πώς να μην έχουμε χρέη και ελλείμματα, πώς να μην φτάσουμε να ζητούμε δανεικά από τρίτους», και συμπλήρωσε: «Αυτό το πελατειακό κράτος είναι που πληρώνει ο ελληνικός λαός ακόμα και σήμερα και με υπερβολικά βαριές θυσίες». Σε αυτό το σημείο ο Γιώργος Παπανδρέου παρατήρησε πως «η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει πετύχει αρκετά πράγματα, παρόλα τα προβλήματα ενός πελατειακού κράτους και την απουσία αυτονόητων θεσμών και πρακτικών επώασης της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας».

Αναφερόμενος στην περίοδο που ήταν πρωθυπουργός, είπε ότι «για να λειτουργήσει το κράτος υποβοηθητικά και όχι υπονομευτικά κατά της καινοτομίας, ένα βασικό βήμα που κάναμε μετά το 2009 ήταν η εμπέδωση της πραγματικής αξιοκρατίας στη χρηματοδότηση της έρευνας». Επίσης, ανέφερε ότι «ξεκινήσαμε για πρώτη φορά την ηλεκτρονική υποβολή όλων των αιτήσεων για χρηματοδότηση, ενώ η αξιολόγηση των προτάσεων γινόταν από διεθνείς αξιολογητές, ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα των πελατειακών αλληλοεξυπηρετήσεων». Προσέθεσε ότι «για πρώτη φορά δεν υπήρξε οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση στη διαδικασία αξιολόγησης των προτάσεων και της χρηματοδότησης».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Παπανδρέου υπογράμμισε ότι «για να πετύχουμε, ώστε η Ελλάδα να πάει μπροστά, χρειάζονται βασικές ρίξεις» και εξήγησε: «Πρέπει να φτιάξουμε το αυτονόητο, δηλαδή ένα κράτος αρωγός, αποτελεσματικό, αξιοκρατικό, διάφανο και αποκεντρωμένο, που να απελευθερώνει δυνάμεις και να δημιουργεί τα απαραίτητα οικοσυστήματα για την επενδυτική δραστηριότητα και την καινοτομία».