Αυτή τη φορά το θαύμα δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες. Η επικοινωνιακή καταιγίδα με την οποία προσπάθησε η κυβέρνηση να χτίσει ένα success story για το «τέλος της λιτότητας» (Δραγασάκης) αποδείχθηκε ανίσχυρη μπροστά στη δύναμη της πραγματικότητας. Πολύ σύντομα φάνηκε ότι η χώρα καλείται να δεσμευτεί σε υψηλά πλεονάσματα (δηλαδή σε λιτότητα) για πολλά χρόνια και σε οδυνηρά μέτρα όπως η μείωση του αφορολογήτου και των συντάξεων, χωρίς να έχει εξασφαλιστεί όχι μόνο η ρύθμιση του χρέους αλλά ούτε καν η ένταξη στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (QE).

Πού πάμε; Το μόνο βέβαιο είναι ότι την Τρίτη θα επιστρέψουν στην Αθήνα οι επικεφαλής του κουαρτέτου για διαπραγματεύσεις περίπου δέκα ημερών με την κυβέρνηση προκειμένου να ενημερώσουν τους προϊσταμένους τους, τους θεσμικούς πιστωτές μας, αν είναι εφικτή η ολοκλήρωση μιας συμφωνίας στα Eurogroup του Μαρτίου ή του Απριλίου. Εάν αυτό συμβεί, τότε μπορεί ο Ντράγκι να μπορέσει να μας βάλει στο QE, εφόσον κάτι έχει γίνει (ή έστω δηλωθεί) σε σχέση με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν στον ορίζοντα.

Το πρόβλημα είναι ότι όλα τα θετικά πάνε για αργότερα και όλα τα αρνητικά έρχονται νωρίτερα. «You have to jump first» («πρέπει να πηδήξετε πρώτοι»). Η φράση αυτή που αποδίδεται σε αξιωματούχο της Κομισιόν αποτυπώνει με ακρίβεια την ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί γύρω από το ελληνικό ζήτημα στους κύκλους των δανειστών. Θέλουν να διανύσει η ελληνική πλευρά την απόσταση που της αναλογεί και μετά, αφού σχηματιστεί η επόμενη γερμανική κυβέρνηση και ενώ θα πλησιάζουμε στο τέλος του ελληνικού προγράμματος (Αύγουστος 2018). Με άλλα λόγια, απαιτούν να έρθουν εδώ τα πάνω-κάτω για μία ακόμη φορά και ύστερα να δεχθούν να συζητήσουν το θέμα του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Για την κυβέρνηση αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναλάβει το πολιτικό κόστος της ψήφισης σκληρών μέτρων λιτότητας χωρίς καμία εγγύηση για οποιοδήποτε αντιστάθμισμα. Τα περίφημα αντίμετρα (προληπτική νομοθέτηση θετικών μέτρων όπως η μείωση του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ σε κάποια είδη, ασφαλιστικών εισφορών κ.ο.κ.) έχουν συνδεθεί από τους εταίρους με την επίτευξη πολύ δυσεκπλήρωτων δημοσιονομικών στόχων. Επομένως, δεν είναι καθόλου σαφές αν και ποια φορολογική ελάφρυνση θα ισχύσει από πότε, ενώ η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς που θα φέρει νέα περικοπή στις συντάξεις αποτελεί αξίωση άμεσης εφαρμογής από την πλευρά των πιστωτών.

Η βούληση του πρωθυπουργού, όπως βεβαιώνουν συνομιλητές του, είναι «να πηδήξει πρώτος» προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η θητεία της κυβέρνησής του. Ομως οι πιστωτές τού το κάνουν όλο και πιο δύσκολο, με αποτέλεσμα η αμφιθυμία να επιστρέφει.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ

Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής