Η κυρία Σακελλαροπούλου συνεχάρη την κυρία Αγκόλι για το ήθος, την ανθρωπιά, την ετοιμότητα και την προσφορά της.

Όπως έγινε γνωστό, στο νοσοκομείο Γρεβενών διέθεσε 600 μάσκες η Ελόνα Αγκόλι, μία ιδιοκτήτρια καταστήματος ρούχων στα Γρεβενά, που ανταποκρίθηκε στο αίτημα μίας υπεύθυνης υπαλλήλου του νοσοκομείου.

Όταν την πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο Γρεβενών και τη ρώτησαν εάν μπορεί να τους ετοιμάσει 600 χειρουργικές μάσκες, η Ελόνα απάντησε αμέσως καταφατικά.

Η υπεύθυνη υπάλληλος του νοσοκομείου ζήτησε να της δώσει τιμή ανά τεμάχιο. Η Ελόνα πάλι δεν το σκέφτηκε ούτε μια στιγμή. «Άκουγα συνεχώς στις ειδήσεις ότι υπάρχει έλλειψη μασκών στα νοσοκομεία ότι οι γιατροί και νοσηλευτές κάνουν συνεχώς εκκλήσεις γιατί τους τελειώνουν. Είπα αμέσως στην κυρία ότι δεν θέλω χρήματα ότι θα τις κατασκευάσω δωρεάν και θα τις προσφέρω στο νοσοκομείο και σε όσους εργαζόμενους τις έχουν ανάγκη. Τότε μου είπαν ότι θα μου στείλουν το ύφασμα, τους ζήτησα κι ένα δείγμα το οποίο χρησιμοποίησα για να κάνω πατρόν».

Η κα Ελόνα έχει κατάστημα ρούχων στην πόλη των Γρεβενών κι ένα μικρό εργαστήριο όπου ράβει και κάνει διορθώσεις στους πελάτες της. Ένας γείτονας της εκτύπωσε το ειδικό έντυπο για να μπορέσει να πάει στο κατάστημα της και ξεκίνησε αμέσως την δουλειά. Έφτιαξε πατρόν, έκοψε το ύφασμα που προηγουμένως της είχε προμηθεύσει το νοσοκομείο και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά . Όπως λέει η ίδια στο ΑΠΕ ΜΠΕ χρειάστηκε εννέα ημέρες για να τελειώσει τις 600 μάσκες. Μιλά με καμάρι για τις δημιουργίες της, οι μάσκες έχουν διπλό ύφασμα και ανάμεσα τους έχε ραφτεί ειδικό φίλτρο που της έδωσαν από το νοσοκομείο.

Η κα Ελόνα είναι φειδωλή στο λόγο της. Οι απαντήσεις της είναι σύντομες και σε κάποιες περιπτώσεις μονολεκτικές. Σε κάποιες στιγμές η αμηχανία της είναι εμφανής ίσως γιατί αναγκάζεται να μιλά με λεπτομέρειες για κάτι που στον αξιακό της κώδικα είναι αυτονόητο ως πράξη και ως επιλογή, ανέφερε το ΑΠΕ που συνομίλησε μαζί της.

«Είπα στην υπεύθυνη ότι εάν χρειαστούν κι άλλες μάσκες θα τις φτιάξω, γιατί θέλω να βοηθήσω» και η Ελόνα έκλεισε την συνομιλία μας λέγοντας ότι «αυτές τις δύσκολες ημέρες πρέπει εμείς οι άνθρωποι να βοηθήσουμε, όπου μπορούμε… να αντέξουμε».

Η Ελόνα Αγκόλι είναι από την Κορυτσά της Αλβανίας, μητέρα δύο παιδιών, μιας 18χρονης και ενός 9 χρόνου αγοριού. Ήρθε με το σύζυγο της από την Αλβανία και τα τελευταία 21 χρόνια ζουν και εργάζονται στα Γρεβενά.

Παράλληλα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε σε ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό της στο facebook με την οποία αναφέρθηκε στην «αφυδάτωση του δημοσίου βίου» που προκαλεί η πανδημία, αλλά και τη «συναισθηματική ένταση» που προκαλεί σε οικογένειες και άτομα ενώ καυτηρίασε τις ψευδείς ειδήσεις.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτηση στο facebook της Προέδρου της Δημοκρατίας:

«Ζούμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Η πανδημία του κορωνοϊού ερημώνει τον δημόσιο χώρο και αφυδατώνει τον δημόσιο βίο. Η απομόνωση αυτή είναι αναγκαία, δεν είναι όμως εύκολη. Προκαλεί μια ρήξη με τον κοινωνικό δεσμό και ατομική αναδίπλωση. Μας κλείνει μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, φίλους, κοινωνικές συναναστροφές, και μας φέρνει αντιμέτωπους με την μοναξιά, την συναισθηματική ένταση, ακόμη και την βία. Άνθρωποι χωρίς οικογένεια, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, οικονομικά αδύναμοι, μητέρες – ή και πατέρες – που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, εργαζόμενοι που χάνουν ξαφνικά τη δουλειά τους, νιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Παράλληλα, η σκόπιμη παραπληροφόρηση των fake news υποσκάπτει την εμπιστοσύνη μας στην επιστημονική γνώση, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο την αγωνία με την οποία βιώνουμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα.

Μέσα, όμως, από την πρωτοφανή αυτή περιπέτεια που ζει ταυτόχρονα όλος ο κόσμος, αναδύεται ο ανθρωπισμός της αλληλεγγύης και της ευθύνης. Η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία του δίνει μια νέα υπόσταση: διασυνδεδεμένοι με όλο τον κόσμο νιώθουμε ακόμη πιο βαθιά πως μετέχουμε στο πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μια άλλη του μορφή συναντάμε στην καθημερινή εθελοντική προσφορά: μοδίστρες φτιάχνουν μάσκες, δάσκαλοι συνεχίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων διαδικτυακά, επιχειρήσεις παρέχουν οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Τέτοιες πράξεις μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις ανθρώπινες αξίες και τον τρόπο που οργανώνουμε τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις. Μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, πάνω από όλα, μας δένει μια κοινή μοίρα που δεν είναι άλλη από την πανανθρώπινη υποχρέωση απέναντι στον Άλλον.

Σκεφτόμενη αυτό, μου έρχεται στο νου μια φράση του Michel de Montaigne, ενός από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: “Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου”.

Είναι απόλυτη ανάγκη τώρα, μέσα στον ζόφο της πανδημίας, η Πολιτεία και όλοι μας να περιβάλουμε με φροντίδα τους πιο αδύναμους, να ακούσουμε εκείνους που μας ζητούν βοήθεια, να μην αδιαφορήσουμε για τον πόνο τους. Σε λίγο καιρό, όταν πια θα έχουμε αφήσει πίσω μας αυτή τη δύσκολη εμπειρία, θα έχουμε ξαναχτίσει την κοινωνία στη βάση της ενσυναίσθησης, της φιλαλληλίας και της συνευθύνης».