Η προεκλογική τους καμπάνια σχεδιάστηκε πάνω σε συγκεκριμένους άξονες για να πετύχουν το «στοίχημα» της κάλπης και να κόψουν το νήμα της νίκης.

Κουμουνδούρου και Πειραιώς επικέντρωσαν τη στρατηγική τους σε πέντε παράγοντες που θα καθορίσουν τον νικητή αλλά και τη διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος.

Νέοι, άνεργοι, αποχή, συνταξιούχοι, μετακινήσεις είναι τα «κλειδιά» των εκλογών σύμφωνα με τους αναλυτές που τονίζουν πως πολλά έχουν αλλάξει από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019.

Η οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, η συνέπεια λόγων και έργων, ο προγραμματικός λόγος, οι προεκλογικές παροχές επηρέασαν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Το «πώς» θα το μάθουμε όταν ανοίξουν οι κάλπες.

Κλειδί Νο1: Οι νέοι

Είναι το «στοίχημα» των δύο μεγάλων κομμάτων. Να επηρεάσουν με τον προγραμματικό τους λόγο τους νέους και τις νέες, να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «εισβάλει» στα… στέκια της νεολαίας και είχε εξασφαλίσει το 40% της ηλικιακής ομάδας 18-34 ετών ενώ η Νέα Δημοκρατία είχε μαζί της το 20%. Σήμερα, οι εκλογικοί αναλυτές λένε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μιλούν για ντέρμπι μεταξύ των δύο κομμάτων στις νέες ηλικίες καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτό που πέτυχε με την πολιτική της ήταν να απογοητεύσει τη νεολαία.

Πολιτικοί παρατηρητές σημειώνουν πως στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση ο Αλέξης Τσίπρας είχε ποντάρει στον «θυμό» των νέων και με την επικοινωνιακή καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να αποσπάσει την ψήφο τους, η οποία όμως ήταν ψήφος διαμαρτυρίας απέναντι στην προηγούμενη «κυβέρνηση των μνημονίων». Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισε τη νεολαία στην κάλπη του Ιανουαρίου η οποία τον ακολούθησε και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Σήμερα, θα ψηφίσουν για πρώτη φορά πάνω από 500.000 άτομα (που έχουν συμπληρώσει το 17ο έτος). Η Νέα Δημοκρατία με συγκεκριμένες προτάσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη εκτιμά ότι θα έχει το πλεονέκτημα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και θετική ψήφο.

Κλειδί Νο2: Οι συνταξιούχοι

Πρόκειται για το ¼ του εκλογικού σώματος που παραδοσιακά ανήκει στη Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα, είναι και η «χειρότερη» εκλογική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Σεπτέμβριο του 2014, το 40% της ηλικιακής ομάδας 65+ είχε επιλέξει τη Ν.Δ. και το 20% τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας στόχευσε τάζοντας τη… 13η σύνταξη. Αυτό που κατάφερε όμως με το συμβολικό επίδομα ήταν να τους εξοργίσει περισσότερο και όχι τελικά, να περιορίσει τη διαφορά.

Η εκλογική τους συμπεριφορά θα μπορούσε να αποτελέσει «κλειδί» των εκλογών -1 στους 4 ψηφοφόρους είναι συνταξιούχος- εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την «εύνοιά» τους. Η πολιτική του όμως κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν άφησε κανένα τέτοιο περιθώριο με αποκορύφωμα την αμηχανία που αισθάνθηκαν πριν από λίγες μέρες στα ΑΤΜ. Εκλογικοί αναλυτές προσθέτουν τη δυσαρέσκεια που αισθάνονται οι νέοι συνταξιούχοι μετά τον νόμο Κατρούγκαλου και εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κρατά πολύ μικρό καλάθι απέναντι στην εκλογική συμπεριφορά των ηλικιών 65+.

Κλειδί Νο3: Οι άνεργοι

Στις προηγούμενες εκλογές είχαν συνταχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Aνδρες και γυναίκες που χτυπήθηκαν από την οικονομική κρίση στα χρόνια του Μνημονίου, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, τάχθηκαν υπέρ του Αλέξη Τσίπρα στις προηγούμενες εκλογές. Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: «Σήμερα όχι».

Γύρισαν την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβερνητική πολιτική καθώς επέλεξε να διογκώσει το Δημόσιο με κολλητούς, φίλους και ψηφοφόρους και να «γονατίσει» στη φορολογία τις επιχειρήσεις. Πολλοί μικρομεσαίοι βρέθηκαν στο αδιέξοδο και έβαλαν λουκέτο ενώ υπό το βάρος της οικονομικής πίεσης, πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι σήμερα βρίσκονται ημιαπασχολούμενοι. Η πραγματικότητα αυτή έχει αλλάξει και τις αποφάσεις τους, σημειώνουν οι εκλογικοί αναλυτές που μελετούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων.

Και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι άνεργοι αλλά και οι ημιαπασχολούμενοι είναι κεντρικό «κλειδί» για την κάλπη της Κυριακής αφού στις προηγούμενες εκλογές επέλεξαν μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα, όπως καταγράφουν οι έρευνες, στρέφουν τις ελπίδες τους στη Νέα Δημοκρατία και στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιχειρεί τυχαία να «στοχοποιήσει» τον πρόεδρο της Ν.Δ. με ανυπόστατα επιχειρήματα ώστε να παραπλανήσει τη συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων.

Κλειδί Νο4: Η αποχή

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 η αποχή ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, αφού προσήλθαν στις κάλπες σχεδόν 1 εκατομμύριο λιγότεροι ψηφοφόροι από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους. Πρόκειται, σε μεγάλο βαθμό για πολίτες που ανήκουν στον λεγόμενο μεσαίο χώρο και δήλωναν απογοητευμένοι από τη Ν.Δ. αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις… κωλοτούμπες εκείνου του κρίσιμου εξαμήνου. Το μεγάλο στοίχημα των δύο κομμάτων είναι να καταφέρουν να τους μεταπείσουν, να σηκωθούν από τον «καναπέ» τους και να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές.

Πολλοί εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ εύκολο καθώς οι ευρωεκλογές συνδέονται με τη χαλαρή ψήφο. Ωστόσο άλλοι πιστεύουν ότι ύστερα από τέσσερα χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι κάλπες της 26ης Μαΐου είναι μια κατάλληλη ευκαιρία για να στείλουν πολιτικό μήνυμα.

Κλειδί Νο5: Οι μετακινήσεις

Τα μηνύματα δεν είναι θετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις. Ενα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων μετακινείται από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα προς τη Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα, ο δείκτης στις έρευνες φτάνει στο 10% τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που μετακινούνται προς τη «γαλάζια» παράταξη, ποσοστό που αντιστοιχεί σε τρεις μονάδες του εκλογικού σώματος. Οι δημοσκοπήσεις ωστόσο δείχνουν τάσεις, σπεύδουν να διευκρινίσουν οι εκλογικοί αναλυτές.

Οι μετακινήσεις λοιπόν αποτελούν κρίσιμο κλειδί τόσο για τη νίκη της Ν.Δ. όσο και για τη διαφορά που θα εξασφαλίσει. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ωστόσο και οι μετακινήσεις από τη Ν.Δ. προς το ΚΙΝ.ΑΛ. και το Ποτάμι. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι στις ευρωεκλογές παραδοσιακά οι μετακινήσεις είναι πιο συχνές απ’ ό,τι στις εθνικές εκλογές, όπου η συσπείρωση αγγίζει… ταβάνι.

Σε κάθε περίπτωση, μέχρι την τελευταία στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας έπαιζε τα… ρέστα του για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό και επέλεξε τη στρατηγική της ακραίας πόλωσης.

Από την έντυπη έκδοση