Οι πλούσιες χώρες της ΕΕ θέλουν να διατηρήσουν το σημερινό καθεστώς χρηματοδότησης με 1% του ΑΕΠ ως συνεισφορά στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιπροτείνει 1,3% με το επιχείρημα ότι έχουν αυξηθεί οι ευρωπαϊκές αρμοδιότητες, άρα χρειάζονται περισσότερα χρήματα, όταν μάλιστα έχει εκλείψει και η βρετανική συνεισφορά. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ προτείνει 1,074% ως συμβιβαστική λύση, αλλά μέχρι στιγμής ούτε αυτή η συμβιβαστική πρόταση φαίνεται να βρίσκει γόνιμο έδαφος.

Μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF) η συμπρόεδρος των Ευρωπαίων Πρασίνων Σκα Κέλερ υποστηρίζει ότι ακόμη και η πρόταση Μισέλ δεν επαρκεί για μία Ευρώπη με φιλοδοξίες, που αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις. «Δεν φτάνει με τίποτα αυτό που προτείνει ο Σαρλ Μισέλ. Έχει κάνει κάποιες διορθώσεις διακοσμητικού χαρακτήρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά», τονίζει η Γερμανίδα ευρωβουλευτής.Οι πλούσιες χώρες έχουν τα δικά τους επιχειρήματα και υποστηρίζουν ότι ακόμη και η καθήλωση της χρηματοδότησης στο 1% του ΑΕΠ θα φέρει στα κοινοτικά ταμεία περισσότερα χρήματα, καθώς η εθνική συνεισφορά είναι συνδεδεμένη με τον δείκτη ανάπτυξης. Με άλλα λόγια: μπορεί το ποσό της συνεισφοράς να φαίνεται ίδιο σε ποσοστό επί τοις εκατό, αλλά σε απόλυτα μεγέθη θα αυξάνεται στην επόμενη επταετία, στον βαθμό που η οικονομία συνεχώς θα αναπτύσσεται. «Ναι, αλλά το ζήτημα είναι ότι ειδικά αυτές οι χώρες θέλουν να μεταφέρουν όλο και περισσότερες αρμοδιότητες στην ΕΕ», αντιτείνει η Σκα Κέλερ. «Όλα αυτά έχουν κάποιο κόστος. Ας μας πουν λοιπόν οι χώρες αυτές, ποιες αρμοδιότητες θέλουν να ανακαλέσουν από το ευρωπαϊκό επίπεδο για να τις αναλάβουν οι ίδιες. Αλλά κι έτσι να γίνει, δεν θα τους έρθει πιο φθηνά. Γιατί είναι πιο οικονομικό και αποτελεσματικό να εργαζόμαστε όλοι μαζί για μία κοινή λύση, παρά να κάνει ο καθένας τα δικά του…»

Κάποτε η διαπραγμάτευση για το πλαφόν του προϋπολογισμού γινόταν κάθε χρόνο από την αρχή, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος σε προστριβές, ζυμώσεις και αναζήτηση συμμαχιών. Κάποια στιγμή οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν να …τσακώνονται μόνο μία φορά στα επτά χρόνια για τον προϋπολογισμό, εξ΄ου και η δυσνόητη ονομασία “πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο” για τα όσα συζητώνται αυτές τις μέρες στις Βρυξέλλες. Πάντως, υποστηρίζει η Σκα Κέλερ, θα ήταν ακόμα καλύτερα να διαθέτει η ΕΕ δικούς της πόρους, ώστε να αποφεύγονται οι συνεχείς αντιπαραθέσεις. «Στο Ευρωκοινοβούλιο όλοι συμφωνούμε ότι είναι αναξιοπρεπές να βλέπουμε αυτό το πάρε-δώσε κάθε επτά χρόνια. Νυχθημερόν διαπραγματεύσεις για το δεύτερο και τρίτο δεκαδικό ψηφίο, ασάφεια για τη χρηματοδότηση, projects που δεν προχωρούν λόγω της αβεβαιότητας… Χρειάζεται σταθερότητα και προβλεψιμότητα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω των ιδίων πόρων», υποστηρίζει.

Το “ταμπού” των αγροτικών επιδοτήσεων

Οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι μόνο ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά επίσης ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να διατηρήσουν την παραδοσιακή λογική των αγροτικών επιδοτήσεων και σε εκείνους που θέλουν να καθιερώσουν διαφορετικά κριτήρια. Όλα δείχνουν ότι και στην επόμενη επταετία οι δαπάνες για τη γεωργία θα κυμαίνονται γύρω στο 30-35% του προϋπολογισμού. Αλλά η Σκα Κέλερ υποστηρίζει ότι ήρθε η ώρα να δούμε τις αγροτικές επιδοτήσεις με μία άλλη λογική: «Φυσικά υπάρχουν και σήμερα αγρότες που εισπράττουν ελάχιστα χρήματα για τα προϊόντα τους. Πρέπει να τους στηρίξουμε, όταν μάλιστα υιοθετούν πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον. Αλλά εξακολουθούμε να δίνουμε χρήματα με κριτήριο τη συνολική έκταση των καλλιεργειών. Όσο πιο πολλά στρέμματα έχεις, τόσο περισσότερα χρήματα παίρνεις. Αυτό δεν έχει νόημα, πρέπει να το αλλάξουμε».