Η γνωστή αστρολόγος που βλέπουμε στους δέκτες μας κοντά μια δεκαπενταετία, αναφέρθηκε στη στιγμή που έμαθε ότι αυτοί που θεωρούσε γονείς της, δεν ήταν παρά δύο άνθρωποι που την υιοθέτησαν. Έγιναν γονείς της με τον καιρό κι όχι εξ αίματος. Αυτό βέβαια δεν μειώνει την παρουσία και το ρόλο τους.

Και το θετικό ήταν ότι δεν μείωσε τίποτα μέσα στην ίδια. Η Άση Μπήλιου εξομολογείται στην Ελεονώρα Μελέτη ότι όταν το έμαθε, σίγουρα σοκαρίστηκε, αλλά δεν επιχείρησε ποτέ να βρει τους ανθρώπους που την έφεραν στον κόσμο. Κι όταν έγινε αυτό, έγινε από την δική τους μεριά.

«Όταν έμαθα ότι ήμουν υιοθετημένη, ήταν μια στιγμή που και να μην το μάθαινα δε θα άλλαζε κάτι. Από μικρή εγώ είχα δύο τρέλες. Την αστρολογία και τη μουσική. Στα 15 ήμουν πανκ. Έκανα την επανάσταση μου τότε. Εκεί μπήκε στο μυαλό της θετής μου μητέρας ότι ίσως το έμαθα και αντιδρούσα έτσι. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα. Το οποίο όμως κράτησε μία μέρα. Εγώ γύρισα και είπα στη μητέρα μου ότι αυτό αλλάζει τα πράγματα, αλλά όχι με τον τρόπο που φοβόταν. Αυτό μας έδεσε πιο πολύ.

Αν πριν τους αγαπούσα μία φορά, μετά η αγάπη μου έγινε απέραντη γι΄αυτούς. Γιατί ξαναλέω δεν σε κάνει η γέννα μητέρα. Είναι αυτό που περνάς μετά. Κι έτσι έμεινα δυνατή μολονότι τους έχασα πολύ νωρίς τους θετούς μου γονείς. Δεν θύμωσα ποτέ. Δε μπορούσα να σκεφτώ ότι είχα άλλη μαμά κι άλλο μπαμπά. Στην πορεία, κι εφόσον είχε φύγει η μητέρα μου, ήθελα να μάθω για ποιο λόγο με έδωσαν. Δεν έψαξα όμως. Έψαξαν εκείνοι. Η μικρή μου αδερφή για την ακρίβεια. Είχαν κάνει δεύτερο παιδί και με προσέγγισε. Οπότε ήθελα τότε να μάθω για ποιο λόγο.

Μου φάνηκε αστείος ο λόγος για τον οποίο οι πραγματικοί μου γονείς με έδωσαν για υιοθεσία. Είχαν κι άλλα παιδιά πριν από μένα. Από τη μια πλευρά σαφώς τους έχω συγχωρήσει τους βιολογικούς μου γονείς γιατί έπρεπε να τους συγχωρήσω, μου έδωσαν ένα dna και σκέφτομαι ότι με έδωσαν και ήταν μετά αναγκασμένοι να με βλέπουν κάθε μέρα. Με τους θετούς μου πέρασα μια υπέροχη ζωή.

Υποσχέθηκα στη θετή μου μητέρα λίγο πριν πεθάνει ότι δεν πρόκειται να ψάξω καμία άλλη οικογένεια. Με τη μικρότερη αδερφή μου μιλάμε, αλλά της έχω εξηγήσει ότι δεν τη βλέπω σαν αδερφή μου. Μπορώ να τη δω ως φίλη μου. Δε γίνεται ξαφνικά να κάνεις κάποιον αδερφό σου επειδή έχετε το ίδιο αίμα. Τη μέρα που μπήκα στο πανεπιστήμιο έμαθα ότι η μητέρα μου είχε οξεία λευχαιμία».

https://www.youtube.com/watch?time_continue=23&v=ewuFr2U0H_A