Σύμφωνα με τα δυο πορίσματα που έχουν κατατεθεί στις εισαγγελικές αρχές, η βύθισή του ήταν προϊόν δολιοφθοράς άγνωστο από ποιον και γιατί -ακόμα- όμως τα αποτελέσματα αυτής της ενέργειας μαύρισαν τις αθηναϊκές ακτές για περίπου δύο μήνες με τόνους μαζούτ. Το ναυάγιο όμως του «Αγία Ζώνη» έφερε στην επιφάνεια τον ανέτοιμο για τις πρώτες μέρες μηχανισμό του Λιμενικού Σώματος και του υπουργείου Ναυτιλίας να διαχειριστεί μια μεγάλη ρύπανση ελάχιστα μόλις μίλια από την έδρα του Αρχηγείου, τεράστιες επιχειρηματικές κόντρες και φυσικά δεκάδες πολίτες -κυρίως ψαράδες- που είδαν να χάνουν το μεροκάματό τους.

Το συνολικό ποσό των αιτημάτων για αποζημίωση ξεπερνά τα 90 εκατομμύρια ευρώ, όμως μέχρι και σήμερα η πλειονότητα των αιτούντων δεν έχει αποζημιωθεί. Αρκετοί είναι οι ψαράδες που είδαν την αίτησή τους να απορρίπτεται ελλείψει δικαιολογητικών και σκέφτονται να προσφύγουν στα δικαστήρια του Πειραιά.
Αν και το πρώτο διάστημα υπήρξε μια γρήγορη δικαστική εξέλιξη η υπόθεση πρακτικά είναι «παγωμένη» ενώ ακόμα, δύο χρόνια μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί η ανακριτική διαδικασία! Αν και η Εισαγγελία έχει στη διάθεσή της τουλάχιστον δυο πορίσματα, η δικαστική εξέλιξη παραμένει στάσιμη και μάλιστα για τρίτη φορά αντικαταστάθηκε ο αρμόδιος ανακριτής, προκαλώντας νέες σημαντικές καθυστερήσεις που επηρεάζουν αρνητικά την ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας. Ο ιδιοκτήτης του πλοίου Θεόδωρος Κουντουρής ακόμα δεν έχει απολογηθεί αν και έχουν περάσει δυο χρόνια, ενώ το πλοίο παραμένει έξω από ναυπηγείο στη Σαλαμίνα και κανείς δεν ξέρει πού θα μεταφερθεί.

Σύμφωνα με το πόρισμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το ναυάγιο προκλήθηκε από εκρηκτικά. «Η ταυτόχρονη παρουσία των παραπάνω ευρημάτων στις επιφάνειες αστοχίας, σύμφωνα με όσα γνωρίζουν οι συγγραφείς της παρούσας έκθεσης, παραπέμπει σε εκρηκτική φόρτιση. Μετά από τη μελέτη της ευστάθειας και της κατάκλυσης του πλοίου προέκυψε ότι αυτό βυθίστηκε μετά από τη δημιουργία ρήγματος μέσω του οποίου κατακλύστηκαν οι δεξιές πλευρικές δεξαμενές έρματος No3 και No4, με αποτέλεσμα το πλοίο να λάβει κλήση 25.780 και έμπρυμνη διαγωγή 1.308 m. Λόγω της κλίσης και της διαγωγής του πλοίου εισήλθε νερό από το πρυμναίο φινιστρίνι της δεξιάς πλευράς, το οποίο εν συνεχεία οδηγήθηκε εντός του μηχανοστασίου το οποίο και κατέκλυσε.

Μετά την κατάκλυση και του μηχανοστασίου, το πλοίο έχασε παντελώς την ευστάθειά του και βυθίστηκε».
Ενα χρόνο μετά το ναυάγιο, στις 10 Σεπτεμβρίου του 2018 και η ΕΛΥΔΝΑ, η Ελληνική Υπηρεσία Διερεύνησης Ναυτικών Ατυχημάτων, δημοσίευσε την προσωρινή έκθεση διερεύνησης της βύθισης του «Αγία Ζώνη ΙΙ», χαρακτηρίζοντάς το ως «πολύ σοβαρό ναυτικό ατύχημα» εξαιτίας της μεγάλης περιβαλλοντικής ρύπανσης που προκάλεσε. Τρεις μήνες μετά, ενώ η έρευνα ήταν σε εξέλιξη για να κατατεθεί η τελική έκθεση που θα απαντούσε στο γιατί βυθίστηκε το δεξαμενόπλοιο, η ΕΛΥΔΝΑ, για πρώτη φορά από το 2012 που πραγματοποιεί διερευνήσεις, ανακοινώνει πως δεν θα την ολοκληρώσει γιατί «μετά την αξιολόγηση των στοιχείων που συλλέχθηκαν κρίθηκε ότι το περιστατικό δεν χρήζει περαιτέρω τεχνικής διερεύνησης από την Υπηρεσία καθόσον δεν εμπίπτει στην έννοια του ναυτικού ατυχήματος σύμφωνα με τα ισχύοντα τόσο στην ελληνική νομοθεσία (ν. 4033/2011) όσο και στην Ευρωπαϊκή Οδηγία Διερεύνησης Ναυτικών Ατυχημάτων (Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/18/Ε.Κ.)» ενώ αξιολογήθηκε ως περιστατικό εκτός πεδίου αρμοδιότητας ΕΛΥΔΝΑ». Για το «Αγία Ζώνη ΙΙ» ενώ συνέτρεχαν όλοι οι λόγοι να χαρακτηριστεί μεγάλο ναυτικό ατύχημα όπως και έγινε αρχικά στην προσωρινή έκθεση, ο μόνος λόγος για να αποχαρακτηριστεί αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχει δόλος.

«Καθώς το αδίκημα της πρόκλησης πετρελαιοκηλίδας στον Σαρωνικό απομακρύνεται από τη συλλογική μνήμη, οι αργοί ρυθμοί απόδοσης ποινικών ευθυνών στη συγκεκριμένη υπόθεση εντείνουν το κλίμα ατιμωρησίας και δημιουργούν δικαιολογημένα την εντύπωση ότι φύση και άνθρωπος παραμένουν απροστάτευτοι απέναντι σε περιβαλλοντικές παρανομίες και εγκληματικές πράξεις που απειλούν το μέλλον του τόπου μας», ανέφερε σε χθεσινή της ανακοίνωση η περιβαλλοντική οργάνωση WWF και προσθέτει ότι «αν και σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών, η ρύπανση που προκλήθηκε από το ναυάγιο του Αγία Ζώνη ΙΙ αντιμετωπίστηκε με επιτυχία, ο κίνδυνος από παρόμοιες ή μεγαλύτερες πετρελαιοκηλίδες στις ελληνικές θάλασσες είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ, καθώς τα σχέδια για εξορύξεις υδρογονανθράκων προχωρούν με ταχείς ρυθμούς και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις άμεσες επιπτώσεις που θα έχουν σε περιβάλλον, οικονομία και κοινωνία.

Η συνολική θαλάσσια περιοχή που έχει παραχωρηθεί στις πετρελαϊκές επιχειρήσεις για έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου ή/και φυσικού αερίου καλύπτει σχεδόν 60.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα που εκτείνονται από τα βόρεια της Κέρκυρας και καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του Ιονίου Πελάγους, φτάνουν ως τα δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης».

Από την έντυπη έκδοση