Ο κ. Νίκας υποστήριξε ότι προσωπικά του ίδιου, δεν του αρέσουν αυτού του είδους τα επικίνδυνα έθιμα, ωστόσο ο σαϊτοπόλεμος είναι συνδεδεμένος με την πόλη της Καλαμάτας και ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε συμβεί κάτι τόσο τραγικό όσο ο θάνατος ενός ανθρώπου κι αυτό είναι το στοιχείο που αλλάζει όλα τα δεδομένα πλέον.

Υποστήριξε ότι όσα χρόνια ήταν δήμαρχος έκανε προσπάθειες απευθυνόμενος στα αρμόδια υπουργεία, προκειμένου να υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο για την διοργάνωση του εθίμου χωρίς αποτέλεσμα.

Συγκεκριμένα ο κ. Νίκας είπε μεταξύ άλλων ότι «μετά τον θάνατό του Κώστα Θεδωρακάκη δεν μπορεί να είναι ίδια τα πράγματα. Και αν δεν αλλάξουν όλα είναι σαφές ότι το έθιμο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σταματάει εδώ. Κανένα δημοτικό συμβούλιο δεν θα δεχθεί να συνεχίσει αυτή την ημινόμιμη κατάσταση που υπάρχει σχετικά με το έθιμο αυτό, το οποίο κρατάει 200 ολόκληρα χρόνια. Είναι συνδεδεμένο με την πόλη. Δεν γίνεται μόνο στην Καλαμάτα, γίνεται στην ευρύτερη περιοχή με αποφάσεις τοπικών συμβουλίων. Ο θάνατος είναι μια καμπύλη σε όλο αυτό. Και αν δεν αλλάξουν τα πάντα και αν δεν υπάρξει ένα θεσμικό πλαίσιο όλα αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν. Μετά τον θάνατο του Κώστα δεν μπορούν να συνεχιστούν»

Υπενθυμίζεται ότι αρχικά ο κ. Νίκας είχε μιλήσει για έθιμο που κρατά 200 χρόνια και είναι στο DNA των Μεσσήνιων για να δεχθεί βροχή επικρίσεων, να ανασκευάσει και τελικά να πάρει την απόφαση για οριστικό τέλος του εθίμου, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν κανόνες ασφαλείας.

Δείτε τι είπε στο one tv

62χρονος: Είμαι έτοιμος να αναλάβω την ευθύνη

Στο μεταξύ, μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο άνθρωπος που φέρεται να χτύπησε με την σαΐτα του τον άτυχο εικονολήπτη, δηλώνει έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη, αν αποδειχθεί ότι εκείνος είναι υπεύθυνος για το τραγικό συμβάν…

«Ως καπετάνιος του μπουλουκιού που συμμετείχε στο έθιμο του σαϊτοπολέμου, εάν αποδειχθεί ότι έχω την παραμικρή ευθύνη για το τραγικό συμβάν, είμαι έτοιμος να την αναλάβω» είπε.

Περιγράφοντας το πώς έγινε το κακό, είπε: «Όπως κρατούσα στο χέρι μου αναμμένη μία σαΐτα, πήρε φωτιά μία άλλη σαΐτα που ήταν στο ταγάρι μου και τρύπησε το ταγάρι. Η σαΐτα έφυγε από την κάτω πλευρά του ταγαριού και οι υπόλοιπες σαΐτες πήραν και αυτές φωτιά. Τότε εγώ έβγαλα το ταγάρι που φορούσα πάνω μου με τις σαΐτες και το άφησα στο έδαφος και αμέσως μετά πάτησα το ταγάρι για να μη φύγουν οι υπόλοιπες σαΐτες και πάνε προς τον κόσμο…».