Στην Iατρική Ιωαννίνων. Και δούλευε, δεν είχε ξαναανοίξει βιβλίο μέχρι πέρυσι τον Οκτώβρη αλλά πέτυχε τον πιο μεγάλο στόχο.

Η Κατερίνα Νοβακίδη, στα 25 της, έκανε κάτι απ’ αυτά που δεν γίνονται. Και το ‘κανε χωρίς να κάνει θόρυβο!

Διαβάστε τι δήλωσε στην Ροδιακή:

Άφησες πολύ καιρό να περάσει και μετά έκανες το μεγάλο “μπαμ”! Πώς έγινε αυτή η … έκρηξη;

Αποφοίτησα από το 2ο ΕΠΑΛ των Αγίων Αποστόλων πριν από επτά χρόνια. Ήμουνα μέτρια μαθήτρια. Δεν έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για κάποιους άλλους λόγους και προτίμησα να εργαστώ αμέσως στο εστιατόριο-καφετέρια που έχει ο πατέρας μου, στο κέντρο της πόλης, πίσω από το Δημαρχείο. Άλλωστε δεν ήξερα στα 18 μου τι ήθελα να κάνω, να ακολουθήσω. Είναι πολλά τα παιδιά που δεν έχουν αποφασίσει ακριβώς τι θέλουν και βάζουν ως προτίμηση κάτι που μπορεί να μην το θέλουν και πάρα πολύ.

Και πότε αποφάσισες ότι θέλεις να ξαναδιαβάσεις και μάλιστα να στοχεύσεις στην Ιατρική;

Τον Οκτώβρη πήρα την απόφαση να προσπαθήσω, χωρίς όλα αυτά τα χρόνια να έχω καμία επαφή με τα βιβλία και το σχολείο. Τελικά στα τέλη Οκτωβρίου βρήκα καθηγητές να με βοηθήσουν στα Μαθηματικά και στην Έκθεση, αλλά δεν βρήκα για τα μαθήματα ειδικότητας, τη Βιολογία και τη Μικροβιολογική. Δεν έβρισκα κανέναν και με βοήθησε πάρα πολύ η καθηγήτριά μου στο σχολείο, η Σοφία Χρηστιά, βιολόγος στο 2ο ΕΠΑΛ Ρόδου. Ενώ το σχολείο έκλεινε για Πάσχα εκείνη ήταν εκεί για να βοηθήσει τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις καθώς και όλο το διάστημα. Μια εκπληκτική καθηγήτρια και άνθρωπος όπως και όλοι σ’ αυτό το σχολείο με διευθυντή τον κ. Αφεντούλη Νταβέλη.

Υπάρχουν δηλαδή κι αυτοί οι εκπαιδευτικοί!

Ναι, υπάρχουν κάποιοι.

Ξεκίνησες λοιπόν τέλος Οκτωβρίου ν’ ανοίξεις τα βιβλία και να βρεις καθηγητές να σε βοηθήσουν. Επτά χρόνια μετά. Και πέρασες Ιατρική! Απίστευτο.

Την Ιατρική δεν την είχα στο μυαλό μου από την αρχή, άλλωστε το Μάιο έγινε η ρύθμιση για τα ΕΠΑΛ. Και ούτε στο μυαλό μου είχα να κάτσω να διαβάσω τόσο πολύ. Δυσκολεύτηκα μέχρι να μπω στο λούκι και μετά άρχισα να διαβάζω με τις ώρες, να διαβάζω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μ’ έχασαν οι πάντες. Έχουμε μωράκι στο σπίτι αφού οι γονείς μου έκαναν άλλο ένα παιδί, το πέμπτο κορίτσι, είμαστε πολύτεκνη οικογένεια, κι εγώ αναγκάστηκα να φύγω, να μείνω μόνη μου για να μπορώ να διαβάζω όλη μέρα.

Το περίμενες τελικά ότι θα τα πήγαινες τόσο καλά;

Πριν γράψω πίστευα ότι θα γράψω καλά. Στα Μαθηματικά έπεσαν δύσκολα, βγαίνοντας δεν ήξερα πώς ακριβώς τα πήγα. Πριν λίγες μέρες που μπήκα και είδα στο Μηχανογραφικό μου ότι πέρασα Ιατρική Ιωαννίνων, ξαφνιάστηκα, δεν το περίμενα. Ευχαριστώ την οικογένειά μου που με στήριξε, χάρηκαν όλοι πολύ.

Είσαι δυνατός χαρακτήρας, μου είπες ότι έκοψες και το κάπνισμα εκείνη την περίοδο όταν άλλοι το ξεκινούν!

Το έκοψα τον Φεβρουάριο για να μη με επηρεάζει στον ύπνο ή στη μνήμη. Το ξανάρχισα όμως τώρα…

Τι θα έλεγες στους μαθητές που δεν τα κατάφεραν αυτή τη φορά ή σ’ αυτούς που σκέφτονται να επιστρέψουν στα βιβλία όπως εσύ;

Ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Και τώρα τι κάνεις, σε βρίσκω και πάλι να δουλεύεις εδώ στο μαγαζί, με την μπλούζα του καταστήματος, με τους δίσκους και το σερβίρισμα…

Ναι, μέχρι να φύγω θα συνεχίσω να δουλεύω. Περνάω πολύ καλύτερες μέρες όμως τώρα. Μου είχε λείψει η ξεγνοιασιά και το μωρό, η μικρούλα η αδελφή μου. Θα επιδιώξω να είμαι καλή φοιτήτρια. Ο κόπος μου επιβραβεύτηκε και θέλω να κάνω το καλύτερο γι’ αυτό.

Πηγή: rodiaki.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]