Όταν γεννήθηκε η Εστέλ Λίμποου Σουλτς, τον Ιούνιο του 1918, οι Αμερικανίδες δεν είχαν καν δικαίωμα ψήφου – το απέκτησαν δύο χρόνια αργότερα. “Το να δω ένα τέτοιο επίτευγμα όσο ζω είναι πολύ σημαντικό” είπε η γηραιά πρώην εκπαιδευτικός που σήμερα ζει στο Ρόκβιλ, στα προάστια της Ουάσινγκτον.

Η 98χρονη έχει ήδη ψηφίσει την Κλίντον (σε ορισμένες περιοχές λειτουργούν εκλογικά τμήματα αρκετές εβδομάδες πριν την ημερομηνία των εκλογών αλλά η καταμέτρηση των ψήφων αυτών θα γίνει στις 8 Νοεμβρίου, μαζί με τις υπόλοιπες) και ελπίζει τώρα ότι θα ζήσει για να δει και την ορκωμοσία της πρώτης γυναίκας προέδρου, τον Ιανουάριο. Από το 1789, αρχής γενομένης από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν άνδρες.

Ο δρόμος ήταν μακρύς για τις γυναίκες αφότου η πρώτη υποψήφια πρόεδρος, η Βικτόρια Γούντχαλ, κατέβηκε στις εκλογές με το Κόμμα Ίσων Δικαιωμάτων. Η Γούντχαλ ήταν τότε 34 ετών, δηλαδή πολύ νέα για να είναι νόμιμη η υποψηφιότητά της. Μέχρι σήμερα, παραμένει αδιευκρίνιστο πόσες ψήφους έλαβε –σίγουρα πάντως όχι τη δική της.

Πάρα πολλές χώρες, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν αναθέσει σε γυναίκες τα ανώτατα αξιώματα, του πρωθυπουργού ή του προέδρου: μεταξύ αυτών η Γερμανία, η Βρετανία, η Κροατία, η Νορβηγία, η Χιλή, η Νότια Κορέα, το Ισραήλ, το Πακιστάν. Γυναίκες πρόεδροι έχουν επίσης εκλεγεί στη Βραζιλία και την Αργεντινή.

Στις ΗΠΑ “είμαστε πολύ πίσω σε σύγκριση με άλλες χώρες”, παραδέχτηκε η Τζιν Ζαΐνο, πολιτική αναλύτρια στο Κολέγιο Αϊόνα.

Μόνο δύο γυναίκες έχουν επιλεγεί ως υποψήφιες αντιπρόεδροι: η Σάρα Πέιλιν με τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιος Τζον Μακέιν το 2008 και η Τζεραλντίν Φεράρο το 1984 με τον Δημοκρατικό Γουόλτερ Μοντέιλ. Και οι δύο ηττήθηκαν στις εκλογές.

Δεκάδες άλλες ηττήθηκαν από τις προκριματικές εκλογές των κομμάτων τους ή ξεχάστηκαν γρήγορα καθώς τα μικρά κόμματα των οποίων ηγούνταν δεν είχαν ποτέ καμία προοπτική να συγκεντρώσουν υψηλά ποσοστά.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας της η Κλίντον πρόβαλε κάποιες φορές τον ρόλο της ως μητέρας και γιαγιάς, όμως χρησιμοποίησε με φειδώ τη γυναικεία ταυτότητά της, γνωρίζοντας ότι θα κριθεί από τις ικανότητές της και όχι από το φύλο της.

Ο Ρεπουμπλικανός αντίπαλός της δεν δίστασε να εκμεταλλευτεί τις κοινοτοπίες που συχνά λέγονται για τις γυναίκες, χαρακτηρίζοντας την πρώην υπουργό “αδύναμη” και “χωρίς ενέργεια”. Από μισογυνισμό, εχθρότητα ή και τα δύο, οι υποστηρικτές του φωνάζουν ρυθμικά “Κλείστε την!” (στη φυλακή) όταν εκείνος την αποκαλεί διεφθαρμένη.

“Η Χίλαρι Κλίντον αντιμετωπίζεται διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο”, είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, σε μια προεκλογική συγκέντρωση του Δημοκρατικού Κόμματος στο Οχάιο. Και, απευθυνόμενος συγκεκριμένα στους άνδρες ψηφοφόρους, τους ζήτησε να “κοιτάξουν μέσα τους” και να αναλογιστούν αν οι λόγοι είναι σεξιστικοί.

“Είμαι υπερήφανη που είμαι μια γυναίκα υποψήφια πρόεδρος. Θα αισθανόμουν απίστευτη τιμή αν γινόμουν η πρώτη γυναίκα πρόεδρος. Αλλά έχω πολλή δουλειά να κάνω και ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα πουν ότι την έκανα” δήλωσε πρόσφατα η ίδια η Κλίντον σε μια ραδιοφωνική συνέντευξή της.

Η ιδέα να αποκτήσουν μια γυναίκα πρόεδρο δεν ενθουσίασε τους Αμερικανούς τόσο όσο η εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου πριν από οκτώ χρόνια. Σύμφωνα εξάλλου με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, οι ψηφοφόροι θα προτιμούσαν να ήταν κάποια άλλη και όχι η Κλίντον, που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.

Εφόσον όμως εκλεγεί, πολλοί άνθρωποι θα κλάψουν από χαρά, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Σαπίρο, του Πανεπιστημίου Κολούμπια. “Πριν πεθάνω, αχ ναι Θεέ μου, θέλω μια γυναίκα πρόεδρο, είναι πολύ σημαντικό” είπε η 64χρονη δικηγόρος Μόιρα Χαν. “Θα ήταν υπέροχο, όμως δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει ένα μέρος της χώρας”, σχολίασε η καθηγήτρια Νάνσι Μέρφι.