Είτε συγκροτήσουν  κυβέρνηση είτε όχι τελικά -όλα δείχνουν ότι οι φιλοδοξίες και των δύο φθάνουν μέχρι το Παλάτσο Γκίτζι- ο Ντι Μάιο και ο Σαλβίνι ετοιμάζονται να αναλάβουν πρωταγωνιστικούς ρόλους στην Ιταλία. Εχουν παραμερίσει τις διαφορές τους και έχουν ήδη συμφωνήσει σε πολλά, αποφασίζοντας να προχωρήσουν με ένα κράμα κοινωνικών παροχών, ευρωσκεπτικισμού και ακροδεξιάς πολιτικής, που θα ικανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινωνίας βραχυπρόθεσμα – γιατί μακροπρόθεσμα, τα πολιτικά τους σχέδια δεν συμπεριλαμβάνουν αναπτυξιακό πρόγραμμα και έξοδο από την κρίση.

Στην αρχή, ο Ντι Μάιο και ο Σαλβίνι δεν ήθελαν ούτε να ανταλλάξουν… «καλημέρες». Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, η σκέψη της εξουσίας ωρίμασε μέσα τους και, καθώς τα ποσοστά των κομμάτων τους αυξάνονται αντί να φθίνουν, μετά τις εκλογές του Μαρτίου, αποφάσισαν να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο, κάνοντας τις Βρυξέλλες να αντιληφθούν πως τα δύσκολα τώρα έρχονται, με την Ιταλία, καθώς -όπως σχολίαζε η εφημερίδα «Financial Times»- ο «εφιάλτης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα» ήταν… παιχνιδάκι μπροστά στη λαίλαπα της Ιταλίας! Οι δύο σύμμαχοι, που ωρίμασαν ενώ κυριαρχούσε στα πολιτικά πράγματα της χώρας ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έχουν αντιληφθεί τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζονται οι ψηφοφόροι και πώς αλιεύονται ψήφοι, στη σύγχρονη εποχή. Είναι άριστοι χρήστες του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: ο 31χρονος Ντι Μάιο έχει διδαχθεί από το μέντορά του Μπέπε Γκρίλο πώς να μετατρέπει την πολιτική ατζέντα σε δήθεν «δημοψήφισμα» διαδικτυακά. Παρόμοιο δρόμο ακολουθεί και ο 45χρονος Σαλβίνι, που βρήκε την κατάλληλη στιγμή για να εγκαταλείψει τις τοπικιστικές και αποσχιστικές κορόνες (πλατφόρμα της «Λέγκα του Βορρά μέχρι πρότινος) και μετέτρεψε το κόμμα σε αντιμεταναστευτικό-αντιευρωπαϊκό, προκαλώντας το ενδιαφέρον και του ιταλικού Νότου, που μαστίζεται από την ανεξέλεγκτη και καθημερινή άφιξη μεταναστών.

Ούτε η πολιτική πορεία των δύο αρχηγών ούτε τα υψηλά ποσοστά τους είχαν προκαλέσει πανικό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ένιωσαν να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια τους, όταν δημοσιεύθηκε ένα προσχέδιο της συμφωνίας στην οποία έχουν καταλήξει Ντι Μάιο και Σαλβίνι για μια κυβέρνηση «αλλαγής»: Στο προσχέδιο, αναφερόταν έξοδος από το ευρώ και διαγραφή από την ΕΚΤ χρέους ύψους 250 δισεκατομμυρίων ευρώ! Σε συνέντευξή του, ο Μπέπε Γκρίλο πρότεινε συμβουλευτικό δημοψήφισμα για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ και καθιέρωση διπλού νομίσματος στον Βορρά και τον Νότο.

Τα επόμενα λεπτά δημιουργήθηκαν πανικός στις αγορές, απότομη εκτίναξη των spreads και αλλεπάλληλες ανακοινώσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι δύο αρχηγοί δήλωσαν ότι δεν θα επιχειρήσουν την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ και προσπάθησαν να ηρεμήσουν τα ανήσυχα πνεύματα. Ισως να υπερέβαλαν στο προσχέδιο, ώστε να ακουστούν πιο ευχάριστες οι επόμενες προτάσεις τους.

Αν και το διέψευσαν, μάλλον έχουν συμφωνήσει να ζητήσουν τροποποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και διαγραφή 250 δισεκατομμυρίων ευρώ ιταλικού χρέους από την ΕΚΤ.

Επίσης, έχουν συμφωνήσει να προωθήσουν την πολιτική υπόσχεση του Ματέο Σαλβίνι για ενιαίο φορολογικό συντελεστή 15%, που αποτελεί αίτημα των μικρών επιχειρήσεων του ιταλικού Βορρά αλλά και το πρόγραμμα των Πέντε Αστέρων για κατώτατο εισόδημα 780 ευρώ σε εκατομμύρια Ιταλούς που αποτελεί πολιτική υπόσχεση του Κινήματος M5s στην εκλογική του βάση, στον ιταλικό Νότο.

Ενα επιπλέον πλήγμα για τις Βρυξέλλες είναι η πρόθεση των δύο πολιτικών να προσεγγίσουν το Κρεμλίνο!

Ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, που επιθυμούσε από την αρχή μια μεταβατική κυβέρνηση τεχνοκρατών, μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού για να αρθεί το πολιτικό αδιέξοδο, απέκτησε τώρα ένα νέο πονοκέφαλο, καθώς θα πρέπει να συνδιαλλαγεί με το δίδυμο των λαϊκιστών, που λίγο νοιάζονται για το «ευρωπαϊκό όραμα» του Μακρόν -όπως σχολιάζουν αναλυτές- και για τις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη.

Συμφωνία για το πρόγραμμα: 

• Μείωση φόρων και εισαγωγή δύο συντελεστών φόρου εισοδήματος 15% και 20% σύμφωνα με τα επίπεδα εισοδήματος.

• Καθολικό βασικό εισόδημα 780 ευρώ μηνιαίως για φτωχούς και ανέργους.

• Διαχωρισμός των παραγωγικών επενδύσεων από το δημόσιο έλλειμμα.

• Δημιουργία μιας ιταλικής τράπεζας επενδύσεων.

• Μείωση του αριθμού των μεταναστών με περιορισμό των αφίξεων στα εξωτερικά σύνορα της Ιταλίας.

• «Aνοιγμα» στη Ρωσία και άρση των οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Μόσχας.

ΑΛΙΚΗ ΚΟΤΖΙΑ

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]