«Αναφέρομαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη» σημειώνει ο Πρόεδρος και προσθέτει: «Η Ελλάδα δεν διανοείται τον εαυτό της εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και η τελευταία δεν θα ήταν ποτέ η ίδια χωρίς τη Χώρα μας ως μέλος της. Και τούτο όχι μόνον διότι μία από τις τρεις αντηρίδες του ευρωπαϊκού θεσμικού οικοδομήματος είναι το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα αλλά και διότι η Ελλάδα συνιστά κράτος-μέλος που πιστεύει ακράδαντα στην ανάγκη να προχωρήσει ταχέως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και προς την ευόδωση αυτού του σκοπού θα κινητοποιεί πάντοτε όλες της τις δυνάμεις».

Παράλληλα, ο κ. Παυλόπουλος τονίζει ότι η Ελλάδα έχει αποδείξει, διαχρονικώς, ότι σέβεται εμπράκτως τη διεθνή νομιμότητα και επισημαίνει πως «ταυτοχρόνως, δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση την αποφασιστικότητά της να προστατεύσει αποτελεσματικά την κυριαρχία της, την εδαφική της ακεραιότητα και τα σύνορά της, άρα την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Υπενθυμίζει, επίσης, ότι «αποτελεί διαρκές χρέος μας να μη λησμονούμε την Κύπρο. Για τη Μεγαλόνησο, η οποία εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζει την τραγωδία της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής εδαφών της, πρέπει να διασφαλισθεί λύση βιώσιμη και μόνιμη, πλήρως σύμφωνη με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο. Για την ευόδωση αυτού του σκοπού, είναι απολύτως αναγκαία η συμπαράσταση και κινητοποίηση και του Απόδημου Ελληνισμού, για την οποίαν είμαι βέβαιος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την μακρά παράδοσή του ολόπλευρης συμπόρευσης σε ανάλογες προσπάθειες».

Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου προς τον απόδημο Ελληνισμό:

«Εορτάζουμε την Εθνεγερσία του 1821, που οδήγησε στην “Ανάσταση” του Γένους μας και στην εγκαθίδρυση του νεώτερου Ελληνικού Κράτους. Οι ηρωικοί Πρόγονοί μας, μετά από αιώνες σκληρής και πικρής σκλαβιάς, επαναστάτησαν για ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους που αποτελεί, άλλωστε, υπαρξιακή αρχή και, άρα, τρόπο ζωής για τους Έλληνες.

Η Ελληνική Επανάσταση εκδηλώθηκε σ’ ένα αντίξοο διεθνές πολιτικό περιβάλλον, όπου επικρατούσε η λογική της διατήρησης ενός, ήδη παρωχημένου όπως συντόμως αποδείχθηκε, status quo. Παρά τη σημαντική αυτή αντιξοότητα, το Έθνος των Ελλήνων τόλμησε και αγωνίσθηκε για να ζήσει ελεύθερο και να δημιουργήσει το νεώτερο Ελληνικό Κράτος, συνεχίζοντας ενδόξως τη μακραίωνη Ιστορία του.

Σ’ αυτόν τον ξεσηκωμό τους, οι επαναστατημένοι Έλληνες είχαν και την αμέριστη συμπαράσταση ορισμένων από τα πιο φωτισμένα τέκνα Λαών της Ευρώπης, που συμμερίσθηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης του Λαού μας και συνεισέφεραν στον υπέρ πάντων Αγώνα τους όχι μόνο τις περιουσίες τους αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και την ίδια την ζωή τους. Επηρεασμένοι από τις δύο μεγάλες επαναστάσεις της Δύσης, την Γαλλική Επανάσταση του 1789 και την Αμερικανική Επανάσταση του 1776, και εμπνεόμενοι ιδίως από το κίνημα του ρομαντισμού, επηρέασαν έντονα τις κοινωνίες όπου ζούσαν και των οποίων ήταν εκλεκτά μέλη, αναπτύσσοντας το, εμβληματικό ιστορικώς, κίνημα του Φιλελληνισμού. Γι’ αυτό, θα τους θυμόμαστε ες αεί με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού και ειλικρινούς ευγνωμοσύνης.

Παράλληλα, οι απόδημοι Έλληνες της Οδησσού, της Βιέννης, της Αγίας Πετρούπολης, των Παρισίων, του Βελιγραδίου, της Τεργέστης και πολλών άλλων εστιών της Ομογένειας λαχταρούσαν να δουν την Πατρίδα ελεύθερη, οπότε συστρατεύθηκαν με τους επαναστατημένους αδελφούς τους στον αγώνα “για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία”. Ιστορικές μορφές, όπως του Αδαμαντίου Κοραή, του Ρήγα Φεραίου, του Ιωάννη Καποδίστρια, των μελών της Φιλικής Εταιρείας, αναζωπύρωσαν στην Ευρώπη το ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα, για τον κλασικό πολιτισμό και για την εκπαίδευση στις ελληνικές αξίες, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την στήριξη στον ξεσηκωμό του ιστορικού Γένους των Ελλήνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπήρξε αλληλεπίδραση ανάμεσα στο φιλελληνικό κλίμα που αναπτυσσόταν στο εξωτερικό και στην κατάσταση που επικρατούσε στην Πατρίδα μας, όπου οι επαναστατημένοι Πρόγονοί μας είχαν διατηρήσει ολοζώντανη την εθνική τους συνείδηση διαμέσου των αιώνων.

Το απαράμιλλο παράδειγμα των προγόνων μας Αγωνιστών του 1821 πρέπει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί στο διηνεκές. Εμείς, οι Ελλαδίτες, και εσείς, οι Απόδημοι Έλληνες απανταχού της Γης, οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα αρραγές μέτωπο συνευθύνης και συντονισμού των ενεργειών μας για την προαγωγή των συμφερόντων της Πατρίδας, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι όλοι μας θα επιδεικνύουμε πάντοτε τον δέοντα σεβασμό προς τις κοινωνίες όπου ζείτε και ευδοκιμείτε.

Αυτή η σύμπλευσή μας καθίσταται επιτακτική ιδίως κατά την τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία, κατά την οποία αναδεικνύονται κορυφαίες προκλήσεις, των οποίων η έκβαση θα καθορίσει μακροπρόθεσμα το μέλλον της Ελλάδας, όπως και εκείνο της μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, στην οποία αμετάκλητα ανήκει η Χώρα μας. Αναφέρομαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα δεν διανοείται τον εαυτό της εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και η τελευταία δεν θα ήταν ποτέ η ίδια χωρίς την Χώρα μας ως μέλος της. Και τούτο όχι μόνον διότι μία από τις τρεις αντηρίδες του ευρωπαϊκού θεσμικού οικοδομήματος είναι το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα αλλά και διότι η Ελλάδα συνιστά κράτος-μέλος που πιστεύει ακράδαντα στην ανάγκη να προχωρήσει ταχέως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και προς την ευόδωση αυτού του σκοπού θα κινητοποιεί πάντοτε όλες της τις δυνάμεις.

Η Χώρα μας έχει αποδείξει, διαχρονικώς, ότι σέβεται εμπράκτως την διεθνή νομιμότητα.Ταυτοχρόνως, δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση την αποφασιστικότητά της να προστατεύσει αποτελεσματικά την κυριαρχία της, την εδαφική της ακεραιότητα και τα σύνορά της, άρα την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αποτελεί διαρκές χρέος μας να μη λησμονούμε την Κύπρο. Για τη Μεγαλόνησο, η οποία εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζει την τραγωδία της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής εδαφών της, πρέπει να διασφαλισθεί λύση βιώσιμη και μόνιμη, πλήρως σύμφωνη με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο. Για την ευόδωση αυτού του σκοπού, είναι απολύτως αναγκαία η συμπαράσταση και κινητοποίηση και του Απόδημου Ελληνισμού, για την οποίαν είμαι βέβαιος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την μακρά παράδοσή του ολόπλευρης συμπόρευσης σε ανάλογες προσπάθειες.

Με αυτές τις σκέψεις, χαιρετίζω τις εκδηλώσεις μνήμης του Οικουμενικού Ελληνισμού για την Επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, που έχει ως ορόσημο την 25 Μαρτίου 1821. Και εύχομαι ολόψυχα σ’ εσάς και τις οικογένειές σας υγεία, ευτυχία και πρόοδο».