Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεσή του για τα στατιστικά των δημοσίων εσόδων (Public Revenue Statistics 2018) τα συνολικά δημόσια έσοδα ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ήταν το 2014 στην Ελλάδα στο 35,7% ενώ ο μέσος όρος στην περιοχή του ΟΟΣΑ ήταν στο 33,6%. Με άλλα λόγια η Ελλάδα βρισκόταν το 2014 μόλις δυο μονάδες πάνω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Το 2017 που είναι και τα πιο πρόσφατα στοιχεία του οργανισμού τα δημόσια έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκαν κατά περίπου τέσσερις μονάδες στο 39,4% ενώ ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ αυξήθηκε λιγότερο από μια μονάδα, δηλαδή κατά 0,6 της μονάδας στο 34,2%.

Η αύξηση αυτή μόνο τυχαία δεν είναι. Από το 2015 και μετά έγινε γενικευμένη αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων καθώς αυτό επιλέχθηκε ως βασικό μέσο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του τρίτου μνημονίου αντί της μείωσης των κρατικών δαπανών που θα στοίχιζε περισσότερο πολιτικά στην κυβέρνηση.

Να σημειωθεί ότι αύξηση των φόρων βίωσαν σχεδόν όλες οι χώρες τις Ευρώπης το 2010-2014. Μετά όμως ισορρόπησαν ή και μείωσαν τους φόρους. Το αντίθετο συνέβη στην Ελλάδα, που συνέχισε να τους αυξάνει.

Το 1965 η Ελλάδα ήταν μία από τις 3 χώρες με την μικρότερη φορολογική επιβάρυνση (17,1% του ΑΕΠ έναντι μέσου όρου 24,9%)

Το 1995 η Ελλάδα ήταν και πάλι κάτω από τον μέσο όρο των 34 χωρών του ΟΟΣΑ (25,2% έναντι 31,9%)

Το 2000 κινείτο στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (31,2% του ΑΕΠ έναντι μ.ο. 31,9%). Το ίδιο και το 2007 (32% έναντι 32,3%).

Το «μαύρο» 2010, στο ξέσπασμα της κρίσης ήταν ακριβώς στον μέσο όρο (32% έναντι μ.ό. 32,3%)

Το 2012 (Α’ Μνημόνιο), η φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα έχει εκτοξευθεί στο 35,5% (+3,5 μονάδες σε σχέση με το 2010). Είναι πλέον πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, ο οποίος έχει ανέβει και αυτός όμως στο 33,1% (+0,9 μονάδες).

Η «ψαλίδα» με τον ΟΟΣΑ έχει ανοίξει στις 2,4 μονάδες. Ωστόσο οι φόροι τότε αυξάνονται αλματωδώς σε όλη την Ευρώπη: Γερμανία + 1,4 μονάδες, Ιταλία +2 μονάδες, Ισπανία +0,9 μονάδες, Πορτογαλία +1,4 μονάδες, Γαλλία +2,3 μονάδες.

Το 2014 έχουμε Β’ Μνημόνιο και στην Ελλάδα η αύξηση των φόρων έχει σταματήσει ή αυξήθηκε ελάχιστα (35,7% του ΑΕΠ ή +0,2 μονάδες), ενώ διεθνώς ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο: 33,5% ή +0,5 μονάδες στον ΟΟΣΑ, στη Γερμανία +0,3 μονάδες, στην Πορτογαλία + 2,5 μονάδες, στη Γαλλία + 1 μονάδα (ενώ η Ιταλία έχει μείωση 0,4 μονάδες). Πρακτικά η «ψαλίδα» με τις χώρες του ΟΟΣΑ έχει αρχίσει να κλείσει στις 2,2 μονάδες (έναντι 2,4 το 2012) πιο πάνω η Ελλάδα.

Το 2017, οι φόροι στην Ελλάδα έχουν πάρει ξανά φωτιά και ανεβαίνουν πια στο 39,4% του ΑΕΠ (+2,8 μονάδες σε 3 χρόνια) ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ ανεβαίνει και αυτός σε 34,2% (ή +0,6 μονάδες από το 2014).

Η «ψαλίδα» όμως μεταξύ Ελλάδας και των άλλων χωρών έχει πλέον ανοίξει στις 5,2 μονάδες, δηλαδή 3 μονάδες περισσότερες από το 2014.

Στην Ιταλία όμως υπάρχει περαιτέρω μείωση 1,1 μονάδες, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη οι φόροι ανεβαίνουν οριακά: στη Γερμανία 0,8 μονάδες, στη Γαλλία 0,9 μονάδες, στην Ισπανία μόλις 0,1 μονάδες και στην Πορτογαλία 0,4%

Στα ύψη και οι έμμεσοι φόροι

Οι έμμεσοι φόροι θεωρούνται ως πιο “άδικοι” επειδή επιβάλλονται με τους ίδιους συντελεστές σε φορολογούμενους με υψηλά και χαμηλά εισοδήματα. Οι φόροι επί των εισοδημάτων και των κερδών, δηλαδή οι άμεσοι φόροι, διαμορφώθηκαν το 2017 στο 9% του ΑΕΠ και αποτελούσαν το 22,8% του συνόλου των κρατικών εσόδων, ενώ οι φόροι σε αγαθά κι υπηρεσίες έφτασαν στο 15,4% του ΑΕΠ ή στο 39,1% του συνόλου των φόρων. Στον αντίποδα, σε χώρες όπως η Γερμανία οι έμμεσοι φόροι αποτελούσαν το 26,2% εσόδων, στην Ισπανία το 29,1%, στη Γαλλία το 24,4% εσόδων και μόνον η Πορτογαλία από τις χώρες της Ευρωζώνης ξεπέρασε την Ελλάδα, καθώς οι έμμεσοι φόροι έφταναν στο 39,8% του συνόλου των εσόδων.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]